18 กันยายน 2546 12:54 น.
ปรารถนา วราฤทธิ์
ค่ำคืน ดาวน้อย คล้อยเคลื่อน
ดวงจันทร์ ลางเลือน ลับหาย
ตัวฉัน โดดเดี่ยว เดียวดาย
ไร้คน ข้างกาย ผูกพัน
โอ้...เอย คืนวัน แสนเศร้า
คอยเฝ้า คอยมอง คอยฝัน
ตามหา คนที่ ผูกพัน
แบ่งปัน ความรัก พักใจ
ยามนี้ ดารา เกลื่อนฟ้า
ชีวา ล้วนนิ่ง หลับใหล
สายน้ำ สงบเงียบ เรื่อยไป
สายลม ต่างไม่ พัดพา
ห้วงแห่ง นิทรา แสนหวาน
ชื่นบาน ยาวนาน ฝันหา
เหตุใด ฉันยัง ลืมตา
มิอาจ นิทรา สุขใจ
คืนนี้ เดียวดาย ใจเหงา
โอ้ความ รักเรา อยู่ไหน
ยอดรัก เธอนั้น ห่างไกล
หัวใจ ฉันเฝ้า อาวรณ์
มีเพียง แสงดาว เป็นเพื่อน
มีเพียง ดวงเดือน เก่าก่อน
น้ำตา แห่งฟ้า พรมพร
ขอวอน พาเธอ กลับคืน
11 กันยายน 2546 16:20 น.
ปรารถนา วราฤทธิ์
แสงดาวพราวพร่าวกระจ่างฟ้า
ช่างงามตาพาใจให้เคลิ้มฝัน
ดาวดวงน้อยเคลื่อนคล้อยอยู่ข้างจันทร์
เป็นสวรรค์แห่งฟ้ายามราตรี
เมื่อค่ำคืนเหมือนฟ้ากางม่านดำไว้
แล้วทันใดก็มีดาวมาแต้มสี
เป็นประกายวาววับดั่งมณี
สุขฤดียามได้ชมทะเลดาว
ถึงห่างไกลเหมือนใกล้เพียงแค่เอื้อม
เป็นลายเลื่อมเรียงระยับสลับขาว
แสงสว่างกระจ่างใสสุกสกาว
อยากจะคว้าดวงดาวมาเคียงใจ
อยากจะเป็นดังเช่นดาวดวงน้อย
ละล่องลอยกลางฟ้าพาฝันใฝ่
เจิดจรัสประภัสแสงเป็นแรงใจ
แสนสุกใสสว่างงามยามค่ำคืน
หน้าส่วนตัว
921
