8 พฤษภาคม 2546 15:33 น.
ปลายอ้อ
ลมรัญจวนลมพัดหวนให้ใจไหว
มองยอดไม้โอนเอนอ่อนสะท้อนฟ้า
เยือกลมหนาวเคล้าใจให้ด้านชา
อีกกี่คราอีกกี่คืนฝืนจำนน
นับแดนดาวหนาวในให้หนาวสั่น
ลมเคียงฝันพัดพามาสักหน
สายลมอ่อนใจร้าวรอนของหนึ่งคน
เคล้าสับสนซ่านใจจนยากเยียวยา
สายลมเย็นขอให้เป็นเช่นวานนี้
แรงลมที่พัดหวนอีกผืนฟ้า
ขอลมโชยพัดโบกใครให้กลับมา
คืนนิทราฟ้าแจ่มแจ้งแกล้งผืนดิน
ยลยอดไม้ที่ลู่ไล้กับแรงกล้า
บังคับใจอันปวดปร่าแทบดับสิ้น
กล่าวทักทายหากสายลมจะได้ยิน
คนบนดินธารใจรินด้วยแรงลม
8 พฤษภาคม 2546 15:32 น.
ปลายอ้อ
แสงสะท้อนจากผิวน้ำยามมืดฟ้า
เงาจันทราเหมือนอ่อนแรงแสร้งอ่อนไหว
น้ำปริ่มๆที่กระเพื่อมเรื่อยๆไป
ดั่งหัวใจที่โอนอ่อนร้อนโรยรา
นวลจันทร์ส่องรองผืนน้ำยามราตรี ...
กับหนึ่งใจที่คงมีแต่อ่อนล้า
รอไอแดดของอีกวันพลันไกลตา
ใจรอคอยหงอยยิ่งกว่าท่าแสงจันทร์
คืนเดือนเพ็ญยังแลเห็นน้ำสั่นไหว
และหัวใจที่ร้อนไร้ใครเคียงฝัน
ยังคงเฝ้าคงรอคอยใต้ร่มจันทร์
ยังคงรอสักวันพลันเป็นจริง
วงน้ำวนเหมือนบางคนที่ร้าวไหว
สายน้ำใสคล้ายหัวใจแสนอ่อนล้า
แสงแรมจันทร์ดุจวันใครได้ไกลตา
โปรยแดดจ้าคือเวลาฟ้าคลี่คลาย
หากต้องรอต้องนับเดือนสาดแสงส่อง
หากต้องคอยเฝ้ามองจันทร์หมองไหม้
หากต้องคอยสะท้านน้ำช้ำหัวใจ
คงขอลาเงาจันทร์ไว้เพียงแรมคืน
8 พฤษภาคม 2546 14:55 น.
ปลายอ้อ
ลมรัญจวนลมพัดหวนให้ใจไหว
มองยอดไม้โอนเอนอ่อนสะท้อนฟ้า
เยือกลมหนาวเคล้าใจให้ด้านชา
อีกกี่คราอีกกี่คืนฝืนจำนน
นับแดนดาวหนาวในให้หนาวสั่น
ลมเคียงฝันพัดพามาสักหน
สายลมอ่อนใจร้าวรอนของหนึ่งคน
เคล้าสับสนซ่านใจจนยากเยียวยา
สายลมเย็นขอให้เป็นเช่นวานนี้
แรงลมที่พัดหวนอีกผืนฟ้า
ขอลมโชยพัดโบกใครให้กลับมา
คืนนิทราฟ้าแจ่มแจ้งแกล้งผืนดิน
ยลยอดไม้ที่ลู่ไล้กับแรงกล้า
บังคับใจอันปวดปร่าแทบดับสิ้น
กล่าวทักทายหากสายลมจะได้ยิน
คนบนดินธารใจรินด้วยแรงลม
8 พฤษภาคม 2546 11:18 น.
ปลายอ้อ
แสงสะท้อนจากผิวน้ำยามมืดฟ้า
เงาจันทราเหมือนอ่อนแรงแสร้งอ่อนไหว
น้ำปริ่มๆที่กระเพื่อมเรื่อยๆไป
ดั่งหัวใจที่โอนอ่อนร้อนโรยรา
นวลจันทร์ส่องรองผืนน้ำยามราตรี ...
กับหนึ่งใจที่คงมีแต่อ่อนล้า
รอไอแดดของอีกวันพลันไกลตา
ใจรอคอยหงอยยิ่งกว่าท่าแสงจันทร์
คืนเดือนเพ็ญยังแลเห็นน้ำสั่นไหว
และหัวใจที่ร้อนไร้ใครเคียงฝัน
ยังคงเฝ้าคงรอคอยใต้ร่มจันทร์
ยังคงรอสักวันพลันเป็นจริง
วงน้ำวนเหมือนบางคนที่ร้าวไหว
สายน้ำใสคล้ายหัวใจแสนอ่อนล้า
แสงแรมจันทร์ดุจวันใครได้ไกลตา
โปรยแดดจ้าคือเวลาฟ้าคลี่คลาย
หากต้องรอต้องนับเดือนสาดแสงส่อง
หากต้องคอยเฝ้ามองจันทร์หมองไหม้
หากต้องคอยสะท้านน้ำช้ำหัวใจ
คงขอลาเงาจันทร์ไว้เพียงแรมคืน
หน้าส่วนตัว
927
