31 สิงหาคม 2552 21:51 น.
ปอกำปั่น
พิรุณกริ้วกึกก้องกัมปนาท
สายฟ้าฟาดเปรี้ยงเปรี้ยงเสียงสนั่น
สายฝนโปรยหล่นบ้างอย่างฉับพลัน
ดั่งว่ามันชำระชะโสมม
สิ่งสกปรกบนโลกชะล้างได้
ด้วยน้ำใสจากฟ้าหล่นมาถม
เเต่ใจคนล้างอย่างไรหากโสมม
คงต้องบ่มด้วยธรรมมะนะเจ้าใจ
ใช้ธรรมมะชะล้างให้ผ่องผุด
บริสุทธิ์ดั่งเพชรเกล็ดเเก้วใส
รสพระธรรมค้ำจุจให้หัวใจ
ผ่องเเผ้วใสสะอาดปราศมลทิน
พุทโธพุทโธ นะโมตัสสะ
ท่องไว้นะจ๊ะ อย่าได้เฉฉิน
ธรรมมะเข้าช่วย หน่วยเป็นอาจิน
ใครไม่ถวิล จะสิ้นความดี
เกิดมาหนึ่งหน ให้สนใจบ้าง
ธรรมมะจัดวาง ถูกทางถูกที่
ใส่ใจศึกษา ค้นหาวิธี
ให้ใจเจ้านี้ มีศิลธรรม
28 สิงหาคม 2552 21:00 น.
ปอกำปั่น
คืนฝนพรำ ย้ำเตือน เปื้อนสะอื้น
น้ำตารื่น อาบเเก้ม เเต้มใบหน้า
คิดถึงรัก ครั้งเก่า เขาจากลา
ใจเหว่ว้า พะวง หลงละเมอ
เคยนอนเคียง ชิดใกล้ ในคืนเก่า
จากนี้เรา นอนเดี่ยว เหลียวมองเก้อ
ไม่เห็นเเม้น เเต่เงา เขานะเออ
บางครั้งเผลอ คิดไป ใจเจ้ากรรม
เห็นเงาใคร ผลุบโผล่ โอ้หนอเจ้า
คิดถึงเขา มากเกิน เดินยังช้ำ
หลอกตัวเอง อีกแล้ว แมวตัวดำ
มันยังขำ เห็นเรา เศร้าไม่คลาย
เเล้วจะเศร้า ทำไม ใจเรานี้
สิ่งดีดี มีมาก แม้รักหาย
ใครไม่รัก ช่างเขา เราไม่ตาย
คิดวุ่นวาย ไม่สบาย ใจเราเอง
ปล่อยวางเถอะ รักเศร้า ที่เขาเบื่อ
เเม้ไม่เหลือ ใจเอย เลยคว้างเคว้ง
ก็ช่างเถอะ จะเป็นไง ไม่หวั่นเกรง
ใช่อวดเก่ง ใจนักเลง ที่ไหนกัน
จะไปง้อ ทำไม ชายเจ้าชู้
เราก็อยู่ ของเราได้ ใยหวาดหวั่น
เกิดเป็นหญิง เเกร่งจริง สิ่งสำคัญ
เพราะชายนั้น ไม่ใช่พ่อ ง้อทำไม
หน้าส่วนตัว
1280
