23 มิถุนายน 2547 16:00 น.
ปักษา
ฉันให้อภัยเขาแล้วทุกอย่าง
ก็คงมีบ้างที่ยังหวั่นไหว
กลัวมองบางสิ่งบางอย่างผิดไป
กลัวหัวใจเจ็บช้ำกลัวซ้ำรอย
...................................................
ใจหนึ่งฉันก็ยังรักเขาอยู่ และยังไม่เข้มแข็งพอ ฉันควรทำยังไงดี
23 มิถุนายน 2547 15:38 น.
ปักษา
กลับไปเถอะนะ..ขอร้อง
ไม่อยากฟังคำต่อรองที่เคยมีความหมาย
ที่ผ่านมาฉันเจ็บปวดเจียนตาย
จากคำพูดที่เคยมีความหมายของเธอ
ไม่อยากกลับไปเป็นเหมือนวันเก่า
ที่เป็นได้ก็แค่เงาที่ไร้ค่าเสมอ
ยอมรับว่ายังรักคนอย่างเธอ
แต่ไม่อยากกลับไปเจอสิ่งที่เจ็บปวดใจ
รู้ไหมกว่าจะลบลืมความเจ็บนั้นมันยาก
เธออย่านำความลำบากมาให้อีกเลยได้ไหม
ฉันรู้ว่าฉันไม่มีทางลืมเธอได้จนหมดใจ
แค่เธอปล่อยให้ความทรงจำที่ดีเหลือไว้ก็พอ
มันหมดแล้วเยื่อใยในวันนี้
กลับไปเถอะนะคนดี..อย่าสานต่อ
เพียงพอแล้วสำหรับคำว่า..รอ
กับความรักที่เราร่วมก่อ..ฉันท้อแล้วคนดี
..........................................
ฉันคงไม่กลับไปหาเธอแล้วหละคนดี ปล่อยให้หัวใจของฉันได้มีความทรงจำที่ดีก็เพียงพอแล้ว เพราะว่าฉันรักตัวเอง ทุกสิ่งที่ผ่านมามันทรมานฉันมามากพอแล้ว...ฉันจึงคิดว่าขอแค่วันนี้ให้ฉันมีเวลาไว้รักตัวเองบ้างก็พอ .....และฉันคงเข้มแข็งได้มากขึ้นกว่านี้..ล่าก่อน คนดีของฉัน..........
.......................................................................................................................
ฉันยังไม่แน่ใจเลยว่าถ้ากลับไปเริ่มต้นใหม่แล้วมันจะเป็นการตัดสินใจที่ถูกหรือผิด เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ
22 มิถุนายน 2547 17:31 น.
ปักษา
วันวานที่เคยปวดร้าว
กลับมาเศร้าเหงาอีกแล้ววันนี้
เพียงก้าวแรกที่เจอเธอรู้ไหมคนดี
ฉันเจ็บแปลบตรงนี้ตรงที่หัวใจ
ไม่คิดว่าแค่ได้พบหน้า
จะทำให้เจ็บปวดอ่อนล้าหวั่นไหว
ยังคงเห็นรอยแผลเป็นที่ลบเลือนหายไป
กลับเพิ่มเติมขึ้นมาใหม่อีกครา
ไม่เคยรับรู้ว่าใจเคยมีเธอจนวันนี้
กลับมาทำไมคนดีจากที่เคยหายหน้า
ไม่มีแม้สักครั้งคำร่ำลา
เธอไม่เคยเห็นคุณค่าคนที่เธอทิ้งไป
ยอมรับว่าหัวใจยังรู้สึก
ยังคงเจ็บลึกกับรักที่เธอให้
กลับไปซะ ไปที่-ที่คนดี ๆ ควรจะไป
ฉันคงไม่มีค่าพอที่กลับไปเริ่มต้นใหม่อีกครา.........
................................................................................
เป็นความรู้สึกที่แย่มาก จู่ ๆ คนที่ทิ้งกันไปโดยไม่มีสาเหตุ ไม่มีแม้คำลา คนที่ทำให้ฉันแทบล้มทั้งยืนกับการหายไปโดยไร้ข่าวคราว ไม่เคยโทรหา แต่วันนี้ เค้ากลับมา..กลับมาพร้อมกับคำว่า ผมผิดไปแล้ว...ให้อภัยผมนะ ขอโทษ-กลับมาเริ่มต้นกันใหม่นะ ...ผมรักคุณ แต่เสียใจนะมันสายไปแล้ว ตลอดระยะเวลาที่เธอจากไป 1 ปีเต็ม ฉันไม่เหลือความรู้สึกดีไว้เพื่อที่จะเจ็บปวดเพราะเธออีกแล้ว คนดี ...........
21 มิถุนายน 2547 19:25 น.
ปักษา
ห่างกายใจห่วง
คงหวงและห่วงหา
ไม่ใช่อยากจากเธอมา
แต่เวลาบังคับใจ
ห่างไกลใจคิดถึง
คงหวานซึ้งและอ่อนไหว
รักเธอจงเชื่อใจ
ที่จากไปใช่จากกัน
ห่างไกลให้ห่วงบ้าง
เพื่อหนทางที่เราฝัน
มั่นคงด้วยผูกพัน
เพื่อความฝันสู่ความจริง
ห่างกายใจคงมั่น
ดูแลกันไม่ทอดทิ้ง
เพราะเธอคือรักจริง
ใจหยุดนิ่งแล้วที่เธอ.....
21 มิถุนายน 2547 19:23 น.
ปักษา
แค่มีเธอโลกใบนี้ก็อบอุ่น
ไม่มีความว้าวุ่นให้ใจเหงา
เธอเป็นทุกสิ่งในความรักของเรา
มีเธอฉันก็ไม่เคยเหงาท้อใจ
รัก*รัก*รักเธอนะ
ย้ำให้เธอตระหนักรับรู้ไว้
ว่าฉันคือคนของหัวใจ
ตั้งแต่นี้ต่อไป...สัญญา
................................
หน้าส่วนตัว
818
