25 สิงหาคม 2551 21:45 น.
ผมชื่อโจ้
[1]เสียงของนกหวีด
เสียงที่กรีดก้องกาหล
เสียงที่เพรียกกำลังพล
เสียงที่พร้อมปลดสนตะพาย
[2]เป็นเสียงของนกหวีด
ปราณีตเสียงเป่าตามสาย
เป่าเสียงนกหวีดกรีดกราย
เป่าครั้งสุดท้ายสัประยุทธ์
[3]มิใช่โยธาคชาศึก
มิใช่เสียงมโหระทึก ยิงสลุต
มิใช่เสียงทรยศ ทุด!
แต่เป็นเสียงชุดสดุดี
[4]สักการะดวงเด่นดาวกระจาย
แผดก้องแผ่ขยายไปทุกที่
เรียกรวมกำลังรักสามัคคี
หลอมเป็นดาวรุจี โรจนะเรืองรอง
[5]มาโดย เสียงนกหวีดอันวิเศษ
เสียงที่เปรตโย่งย่างแอบเยื้องย่อง
เสียงที่แผดเผาใจให้จำจอง
จำเป็น เปิดปากร้องออกป้องกัน
[6]ก็โดยสถานะฐานันดร
เกาะคอนของใคร ถือขัน
ถือว่า ถือประคอง ถือคัล
ถือเหลาเกาทัณฑ์ ทะลุทะลวง
[7]จำเป็น ต้องจองหองท่องจำ
บุญคุณใครก็ต้องค้ำ เป็นห่วง
ตอบแทนบุญคุณทั้งปวง
บ้านเมืองวายป่วงประไรไป
[8]แล้วเสียงนกหวีดก็กรีดเจ็บ
แผดเสียงจนเห็บจะร่ำไห้
ทั่วท้องถนนผองคนไทย
ไล่รัฐบาลสาไถย ออกไปซะ!
11 สิงหาคม 2551 13:42 น.
ผมชื่อโจ้
๑.นี่คงเป็นอาการของความกลัว
อาการของเจ้าขรัวที่ใจขลาด
อาการของคนที่รักชาติ
ที่ประกาศ รักประชาธิปไตย
๒.เป็นสัญชาตญาณการจนตรอก
ซึ่งคร้ามกลัวถูกปลอกจะคล้องใส่
คงรู้สึกลึกลึกในหัวใจ
ประเทศไทย ไร้มนุษยธรรม
๓.แล้วนี้ใคร ที่ไร้ซึ่งความสุข
ไร้ศักดิ์ศรี หนีหัวซุกหัวถลำ
คงสภาพ ใจที่กร้านใจด้านดำ
สภาพที่บอบช้ำระส่ำกลัว
๔.คงสำลักกลืนกล้ำความเจ็บปวด
ใจเข้มงวดคิดถึงคุก คุกขึ้นหัว
ร้อนหัวใจคงระส่ำ ระร่ำระรัว
ละล่ำละลักไปทั่วสรรพางค์
๕.ถามว่า! การลี้ภัย ภัยอะไร
ภัยความผิดคดีไหนอะไรบ้าง
ภัยที่ลี้ หนีภัย ไฟไหม้ฟาง
ไฟลนก้นกางเกงด่างพลางหนีภัย
๖.หรือถามว่าระบบตุลาการ
ระบบศาลพิพากษา ไม่โปร่งใส
ไม่เชื่อคงความขลังของศาลไทย
ที่คุณเชื่อว่ามีใครมาแทรกแซง
๗.นั่นคือความรู้สึกที่ตายซาก
แห้งผาก น้ำลายหนืด ขยะแขยง
เต้นเขย่ากระเส่าใจ ใจเต้นแรง
เต้นแร้งเต้นกา เต้นหากรรม
๘.สุดท้ายในธรณี
แม้เต้นหนี หนีจนตรอกก็ตอกย้ำ
ตอกตะปูติดตรึงจะตอกตำ
ทิ่มแทงไปสุดก่ำของกรรมเวร ฯ
กัมมุนา วัตตตี โลโก
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
-----------------
11/08/51
หลังได้รับข้อความทักษิณ-พจมาน
ขอลี้ภัยในประเทศอังกฤษ
ขอให้ไปดี โชคดีนะคับ
10 สิงหาคม 2551 17:13 น.
ผมชื่อโจ้
๐เหมือนได้อุ้มภูเขาออกจากอก
หรือเข็นครกขึ้นเขาก็จะว่า
แต่นั่นคือ ภารกิจที่ค้ำคา
ค้ำค้าง อยู่ในท่าคลีนแอนด์เจิร์ก
๐เป็นท่า ที่รอท่าทั้งประเทศ
แสดงเจตน์ จะฉลอง เอิกเกริก
แล้วดูท่า ไม่น่าล้มไม่น่าเลิก
มิน่าเพิกจะเลิกท่าฉลองชัย
๐เราจึงร้องฉลองในศักราช
เหรียญทองที่เราวาด จึงยิ่งใหญ่
เพลงชาติที่เราร้องออกจากใจ
น้ำตาที่ปริ่มไหลจึงอิ่มเอม
๐จึงขอบคุณประภาวดี
ทำหัวใจประเทศนี้สุขเขษม
สุขภาพได้ปลื้มปริ่ม อิ่มเปรม
อิ่มเอม เต็มอก อันตื้นตัน
๐จึงขอบคุณประภาวดี
ขอบคุณเกษมศรีเกษมสันติ์
ลืมทุกข์ในประเทศไปหนึ่งวัน
ลืมว่าเราเกลียดกัน รัฐบาล ฯ
------------
10/08/51
หลังฟังเพลงชาติไทยครั้งแรก
ในโอลิมปิก Beijing 2008
31 กรกฎาคม 2551 14:44 น.
ผมชื่อโจ้
๐น้ำตาพจมาน
ไหลเพราะผ่าน ถูกการพิพากษา
แม้จะใส่แว่นดำอำพรางตา
เดินฝืนยิ้มเชิดหน้าก็เท่านั้น
๐เป็นความจริงสัจจาที่ปรากฏ
จึงสลดหัวใจให้ไหวหวั่น
ดูก้าวขาก็ขัดเคืองจะขัดกัน
ยอบหัวใจประหวั่นพรั่นสะพึง
๐น้ำตาพจมาน
มีย้อยไหลปิ่มปานคะนึงถึง
หลับตาคงเห็นภาพอึงคะนึง
ซึ่งถูกขึงติดคุกอยู่ค้างปี
๐น้ำตาพจมาน
อันได้รับ การสงสารอยู่อึงมี่
อยู่ตรงปากประตูธรณี
เหมือนจะส่งหรือผลักผีเข้าผจญ
๐ในวันนี้ปีชวดกรกฏ
จะจารจดบันทึกประมวลผล
แม้นจะรอสองศาลจะส่องยล
แต่เธอใจก็ปี้ป่น ปริเวทนา
๐เพราะเธอคือพจมาน
ผู้ปลูกหว่านให้ท้ายเป็นนายหน้า
ผู้ซึ่งอยู่เบื้องหลังสั่งบัญชา
ทุกเสนาบดีในรัฐบาล
๐พจมานจึงซ้ำมีน้ำตา
พิพากษาเหมือนว่าจะประหาร
แค่โทษหนัก3ปี จะบริบาล
ให้คุกแก่พจมานสว่างวงค์
๐เขียนเพื่อแสดงความอาลัย
ความเสียใจ ให้สมประสงค์
หวังว่าผู้พ่อ ยังรอก็ยังคง
ขอได้รับเจตน์จำนงเดียวกัน
-------------
27 พฤษภาคม 2545 15:35 น.
ผมชื่อโจ้
คนที่ดูเท่านั้นที่จะรู้ความรู้สึกนี้ดี
กรุณาต่อกลอนให้ผม ตามที่อารมณ์ท่านสำนึกด้วยครับ
พลันที่ลงนั่งก็สำนึก
ลึกๆอยากหลั่งน้ำตาไหล
เบิ่งจอจ้องภาพก็ทราบใจ
ซาบซึ้งทรวงในอกเรา
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟผมชื่อโจ้
หน้าส่วนตัว
2008
