19 กันยายน 2551 21:54 น.
ฝนทอง
รักเราเริ่มร้างลาแล้วหรือไร
เหินห่างให้โหยหาห่วงหวง
ซมซานเซซังซึมเศร้าทรวง
ด้วยแดดวงเดิมดิ่งดับโดยดี
ตรมตรอมเตรียมตัวต่อติดตาม
น้องหนึ่งนาม นางนวลนะนี่
ไม่เมินมุ่งมองเมียงมากมี
เพียงเพราะพี่พึงพอพานพบ
รักเราเริ่มร้างลาแล้วหรือไร
จนจิตใจจดจำเจ็บจบ
ลืมเลือนรอยรักเราหลีกหลบ
เพียงเพราะพบเพื่อนพ้องพาเพลิน ฯ
17 กันยายน 2551 23:27 น.
ฝนทอง
ปลายหน้าฝนน้ำฉ่ำระกำยิ่ง
เป็นเรื่องจริงเมืองไทยในครานี้
น้ำท่วมหลากหลายแหล่งในธานี
มีทั้งที่ นา ไร่ สวน บ้าน บานตะไท
หลายจังหวัดฝนหลั่งยังไม่หยุด
สายน้ำหลุดจากป่าเขาลงแรงไหล
เข้าท่วมบ้านคนและสวน นา ไร่
รันทดใจในชะตาประชาชน
เทวดาใจร้ายไม่เคยช่วย
เอื้ออำนวยความพอดีให้สักหน
เป็นคำรำพึงรำพันของผองชน
เพียงได้บ่นระบายทุกข์สุขอารมณ์
นี่แหละหนอคนเราเอาแต่ได้
ดูหรือใจไม่เคยมองความเหมาะสม
เที่ยวโทษโน่นโทษนี่ที่ช้ำตรม
ต้องจ่อมจมห้วงทุกข์ก็เพราะใคร
น้ำไหลหลากจากบนลงสู่ล่าง
ทุกที่ทางร้างพฤกษาต้นไม้ใหญ่
ดูดซับน้ำจากฝนจึงไหลไป
ลงสู่ในที่เป็นแอ่งแหล่งรวบรวม
ปลายหน้าฝนน้ำฉ่ำระกำแท้
ร้องว่าแย่ยิ่งนักเพราะน้ำท่วม
พายุฝนกระหน่ำซ้ำจนอ่วม
น้ำไหลรวมท่วมเมืองให้เคืองใจ ฯ
14 กันยายน 2551 23:21 น.
ฝนทอง
จะมั่นคงในรักและภักดี
แม้เป็นปีที่รอคอยไม่ถอยห่าง
ด้วยมั่นใจในรักรอร่วมทาง
จึงไม่จางห่างรักสักครั้งเดียว
ขอได้รักฝังจิตติดตรึงแน่น
ขอเพียงแฟนยื่นมือมาเกาะเกี่ยว
กุมความรักจากใจด้วยใจเดียว
รักแลเหลียวดูแลแคร์ต่อกัน
หวังรอรับความรักที่ปักจิต
ขอได้สิทธิ์ในรักสมัครมั่น
หมายรับรู้มีรักซึ่งกันและกัน
รอคำนั้น...คำว่ารักและภักดี ฯ
9 กันยายน 2551 21:59 น.
ฝนทอง
สัญญาหน้าฝนของคนรัก
ยังตระหนักรักแท้ไม่แปรผัน
ยังคำนึงถึงวันเวลานั้น
เธอและฉันเอ่ยสัญญาว่ารักจริง
แม้อยู่ไกลใจไม่ห่างร้างลารัก
จิตประจักษ์ความซื่อตรงดำรงยิ่ง
ถือความรักเป็นใหญ่หมายพักพิง
โดยอ้างอิงที่ใจมั่นสัญญาใจ
สัญญาหน้าฝนของคนรอ
ยังเติมต่อต้นรักเหมือนไทรใหญ่
เฝ้ารักษาความรักอีกต่อไป
หวังเพียงได้รักสมอารมณ์ปอง
แม้ตัวไกลใจยังอยู่เป็นคู่แท้
เฝ้าดูแลความรักจักสนอง
รักษาซึ่งความรักประคับประคอง
จึงมุ่งมองรอรักที่ภักดี
สัญญาใจในหน้าฝนครานั้น
ยังจำมั่นมาจวบจนถึงวันนี้
ถือความรักมีค่าราคาดี
โดยอ้างที่ใจยึดมั่นสัญญาใจ ฯ
7 กันยายน 2551 22:45 น.
ฝนทอง
ไม่บอกก็รู้ว่าเธอเอ่ยคำลา
ไม่มีฉันในสายตาเธออีกแล้ว
ไม่เหลือเยื่อใยไว้เป็นแนว
เป็นเชื้อแถวเป็นคู่รักที่ภักดี
เจ็บมันเป็นอย่างไรไม่เคยนึก
เข้าใจลึกซึ้งก็คือวันนี้
เธอจากไปอย่างไร้ไมตรี
เป็นวันที่ฉันปวดร้าวดวงใจ
อยากจะบอกเธอว่ารักแสนรัก
ยากจะหักใจจากเธอไปได้
อยากจะฉุดรั้งเธอเอาไว้
แต่...สายไปแล้วใช่ไหมนั่น
ฉันคงไม่อาจทำให้เธอเปลี่ยนใจ
ที่จะให้เธอกลับมารักฉัน
เมื่อมีชายคนหนึ่งคนนั้น
ทำเธอหวั่นไหวไปรักเขาง่ายดาย
ใจฉันไม่อาจจะลบภาพของเธอ
จำเสมอมิเคยเสื่อมสูญหาย
ภาพความหลังครั้งเก่ามีมากมาย
ยังมิคลายในความทรงจำ
อยากหยุดเวลาเหล่านั้นไว้
ไม่อยากให้เธอเจอเขา...ฉันต้องช้ำ
เพราะเธอทิ้งฉันให้ต้องระกำ
เป็นการกระทำที่ย่ำยีหัวใจ
ฉันจึงขอเพียงได้แค่รัก
ขอเพียงภักดีต่อเธอจะได้ไหม
นะเธอขอเพียงรักตลอดไป
ขอเพียงได้รักเธอเท่านั้นพอ
ฉันคงไม่อาจทำให้เธอรักฉัน
และไหวหวั่นอารมณ์อีกแล้วหนอ
ด้วยเธอรักเขาคนเดียวก็เกินพอ
ฉันจึงขอเพียงรักเธอเท่านั้นเอง ฯ
หน้าส่วนตัว
776
