10 มิถุนายน 2551 23:48 น.
ฝากฝัน
ยามม่านหมอกหยอกล้อกอข้าวเขียว
สุดใบเรียวโค้งงอคลอน้ำใส
ดั่งหยาดเหงื่อเปื้อนหน้าชาวนาไทย
ก่อนรินไหลหยดร่วงสร้างรวงเรียว
กี่ล้านหยดหยาดฝนจึ่งล้นทุ่ง
ทอเรียวรุ้งกี่คราถึงหน้าเกี่ยว
คิดกังวลกี่ครั้งนั่งมองเคียว
กว่าข้าวเขียวสีทองมากองลาน
เพียงหยาดเหงื่อมิหายจากใบหน้า
เคียวคมกล้ามิเก็บเหน็บฝาบ้าน
ยังมิตื่นชื่นชมกับผลงาน
ข้าวก็ลาจากลานใช้หนี้ทุน
กวาดก้นลานใส่ลอมออมเอาไว้
พอจะได้ผ่านพ้นทนอีกรุ่น
เก็บเผือกกลอยจากป่ามาเจือจุน
สายฝนอุ่นปีหน้าว่าอีกที
หลบแดดร้อนนอนมองกองฟางแห้ง
ไร้เรียวแรงอ่อนล้านักครานี้
รักเจ้าเอ่ยเลยล่วงไปอีกปี
เจ้ารอพี่หรือไม่ตรองใจดู
แม้ความทุกข์ท่วมท้นพี่ทนไหว
แต่หัวใจไหนเลยเคยหยั่งรู้
เพียงเวียนว่ายชายทุ่งทุกฤดู
เฝ้ารออยู่ด้วยหวังยั้งคืนเคียว
หากทุ่งทองสองเราร่วมแรงสร้าง
ทอทุ่งกว้างให้ขจีพรมสีเขียว
อาบตะวันพันดาวพราวรวงเรียว
ถักข้าวเขียวโชติช่วงเป็นรวงทอง
ให้เพลงเคียวเกี่ยวฟ้อนรำฟ่อนข้าว
วอนหนุ่มสาวคืนนาเคหาห้อง
อย่าหลงเพลินเมืองกรุงลืมทุ่งทอง
ชวนพวกพ้องคืนถิ่นหอมกลิ่นฟาง
ฝากฝัน
๑๐ มิถุนายน ๒๕๕๑
ขอบพระคุณ
เพลงบรรเลง...เก็บเกี่ยว(Harvest)
อัลบั้ม เช้าวันใหม่
ของ จำรัส เศวตาภารณ์
.และ..ภาพ..จาก Google
รวมถึงแรงบันดาลใจจากชาวนา.
9 มิถุนายน 2551 07:33 น.
ฝากฝัน
ณ กระท่อมชายป่าคืนฟ้าหม่น
วันที่ใจสับสนจนสิ้นหวัง
เรื่องเรียกร้องนับวันเพิ่มพลัง
โปรดยับยั้งชั่งใจในความจริง
จดหมายน้อยร้อยร่ายวานให้คิด
ความถูกผิดก็รู้อยู่ทุกสิ่ง
ความชั่วร้ายที่ใช้มาอ้างอิง
คือเหวดิ่งดำด่างบนรอยไทย
บนเส้นทางต่อสู้กับคนโฉด
การลงโทษคนชั่วนั้นเรื่องใหญ่
จะตัดรากถอนโคนมันอย่างไร
ถ้าหากคนส่วนใหญ่ไม่รู้เลย
ที่รอบรายกายฉันในวันนี้
คือตามียายสายังอยู่เฉย
มีความจนเคียงข้างอย่างเช่นเคย
ไม่เอื้อนเอ่ยการเมืองเรื่องไกลตัว
นักการเมืองมีค่าในตาเขา
คือคนเอาเงินตราจ่ายค่าหัว
คนที่เอาของแลกแจกควายวัว
แจกเม็ดถั่วเม็ดแตงปลูกแกงกิน
เขาไม่เคยรู้เห็นเช่นม๊อบบอก
ความจนกรอกสองหูกู้หนี้สิน
ร้องไปเถิดร้องไปไม่ได้ยิน
ข้าวจะกินสามหนยังจนใจ
เมื่อลุงมาออกปากกับฝากฝัน
รื้อเวทีเหล่านั้นจะได้ไหม
แล้วหันหน้าหาชนคนบ้านไกล
สอนเขารู้เข้าใจในการเมือง
ลองลงเรี่ยวลงแรงอย่างแข็งขัน
สองปีนั้นก็คงจะรู้เรื่อง
หนึ่งหมื่นม๊อบกระจายคล้ายฟันเฟือง
ทุกมุมเมืองเชื่อมั่นรู้ทันคน
จะขับไล่คนชั่วอีกกี่ชาติ
ต้องรุกฆาตคนโฉดอีกกี่หน
จะล้มหายตายจากอีกกี่ชน
หากคนจนยังคงหลงเลือกมา
คือจดหมายวอนเว้าร้องกล่าวขอ
ฝากบอกต่อนักสู้เหล่าผู้กล้า
ความเป็นจริงปวดร้าวจากชาวนา
บอกคนกล้าเวทีที่เมืองกรุง
ฝากฝัน
๘ มิถุนายน ๒๕๕๑
4 มิถุนายน 2551 01:09 น.
ฝากฝัน
ราตรีหนาวคราวหม่นคนท้องทุ่ง
เจรียงฟุ้งควันฟืนแห่งคืนหมอง
ร้อยเรื่องราวสาวไหมใส่ทำนอง
แว่วเสียงร้องครวญนางต่างฟืมฟัน
เพียรถักรุ้งพุ่งทอจากกรอไหม
วาวพลิ้วไหวไล้แสงแห่งความฝัน
ประจงลอดสอดใยไหมตะวัน
ด้วยมุ่งมั่นปัญญาจากผ้าไทย
จากหยาดเหงื่อเถือแรงสร้างแปลงหม่อน
มาเลี้ยงหนอนตัวงามด้วยหวามไหว
ค่อยสำรอกรอวันพันเส้นใย
ดั่งหัวใจไยหมั่นพันธนาการ
ก่อไฟสุมหุ้มห่มหม้อต้มไหม
จักสาวใยใส่กรอไว้ทอสาน
เจ้าหนอนน้อยแดดิ้นสิ้นชีพราน
ดั่งดวงมาลย์พล่านดิ้นยามสิ้นนาง
เรียงร้อยรัดจัดไหมไปมัดหมี่
ใส่เฉดสีเรื่องราวมาเคล้าสาง
พาดราวไผ่ใส่แสงเพียงเบาบาง
ดั่งรักสร้างสีสรรวันงดงาม
จากเส้นใยไหมกรอทอผ้าสวย
สองมือช่วยสอดรึ้งดึงสายล่าม
จังหวะเท้าเร่าร้อนถีบขอนตาม
ดั่งรักหวามงามได้ด้วยสองเรา
คือร้อยรุ้งเรียวไหมจากใจสาว
กับเรื่อราวงานศิลป์ถิ่นขุนเขา
ผ่านความเพียรเรียนร่ำในลำเนา
เริ่มบางเบาไร้คนมาสนใจ
อยากโอบกอดพรอดพร่ำรำพันเพ้อ
วอนให้เธอถักทอก่อรักษ์ไหม
ให้แพรวพราววาวรุ่งบ้านทุ่งไทย
ฟื้นสายใยโชติช่วงคู่รวงทอง
ฝากฝัน
๔ มิถุนายน ๒๕๕๑
2 มิถุนายน 2551 14:17 น.
ฝากฝัน
โอ้ย..พวกม๊อบมันบ้าพากันคลั่ง
คงได้ตังส์กันหลายหล่ะซีท่า
ไม่อย่างงั้นก็คงจะไม่มา
แดดก็กล้าฝนก็ปรายตายพอดี
แต่ละคนทนได้น้ำไม่อาบ
ตัวเหม็นสาบเต็มทนจนต้องหนี
ขุดอยู่ได้ความเลวที่เพื่อนมี
เขาอับปรีย์นี่รู้ได้อย่างไร
มานั่งกินข้าวกล่องไม่ต้องซื้อ
คนรวยรวยเขาถือรู้บ้างไหม
พวกทำร้านเหลาหรูอยู่อย่างไง
จะชิมไปบ่นไปให้ใครฟัง
เขาอุส่าห์เอาตะกร้ามาล้างลูก
ให้มันถูกที่ทางอย่างคนมั่ง
ก็ยังเอามาด่าประเดประดัง
ว่าน่าชั่งอุบาทว์แทบขาดใจ
จักรภพหลบแล้วยังแจวด่า
ไม่รู้ว่าด่าดึงไปถึงไหน
รู้ก็รู้ว่าเขาทำเพื่อใคร
ก็เจ้านายสั่งไงจึงต้องทำ
เจ้านายข้าฯมั่งคั่งคณานับ
ถึงยึดทรัพย์อย่าหวังจะเหลือหำ
ยังซื้อโน้นซื้อนี่ที่อยากทำ
ยังซุกงำมากมายสบายใจ
เจ้านายข้าฯนั้นเก่งเกินขนาด
เสกกระดาษเป็นเงินนะรู้มั๊ย
เพียงแค่นี้นะหรือประเทศไทย
เสกเมื่อไหร่ไทยหรือก็คือเงิน
เห็นมั๊ยนั้นลูกน้องเจ้านายข้าฯ
เอาเมียมานั่งแท่นไม่เคอะเขิน
ผัวติดกับเมียขยับอย่างเพลิดเพลิน
เขาเจริญเงินคุ้มคุมกระทรวง
ไร้ปัญญาหาใช่ประเด็นหลัก
มาล้วงควักงบประมาณนั่นของหวง
ในสมองลองผ่ามา กล้วง กลวง
ไม่ต้องห่วงนายดีมีปลอกคอ
รู้อย่างนี้นี่ยังประท้วงอีก
ไยไม่หลีกหลบนายข้าฯบ้างหนอ
นั่งประท้วงอยู่ได้ไม่รู้พอ
เดี๋ยวนายก็ผูกคอประท้วงตาย
ฝากฝัน
๒ มิถุนายน ๒๕๕๑
1 มิถุนายน 2551 21:19 น.
ฝากฝัน
เหล่าปี่พาทย์ระนาดโหมประโคมเสียง
เร้าสำเนียงเริ่งร่าประสาโขน
เล่นหุ่นเชิดลิงค่างต่างทโมน
ค่อยตะโกนโหวกเหวกวะวุ่นวาย
บ้างเต้นบู้ล้างผลาญสันดานดิบ
ทำงุบงิบหลบเร้นเป็นตัวร้าย
บ้างคอยจ้องมองเล่ห์เพทุบาย
ขอชุบกายลูกหลานผ่านความเลว
บางหุ่นลิงกลิ้งกลอกเต้นนอกบท
กำซาบซดดื่มแดกความแหลกเหลว
ทุรนร่านร้อนรนบนไฟเปลว
สร้างหุบเหวฟากฝั่งกลับฝังตัว
เสียงปี่พาทย์ระนาดกลองยังก้องโหม
หุ่นอวดโฉมกรุ้มกริ่มเต้นยิ้มหัว
ทุกข์ประชาแค่ไหนไม่หวั่นกลัว
เจ้านายตัวต้องรอดคดีโดน
เขายอมรับหน้าบานฉานขี้ข้า
เพียงให้มาแทนตัวสวมหัวโขน
เหล่าลิงค่างเสนาหน้าทโมน
ใช้เงินโยนโปรยปรายก็ได้ที
ยิ่งตาสียายมาที่บ้านนอก
เอาเงินกรอกลงให้ได้เป็นหนี้
มิต้องรู้ดูเห็นเรื่องอัปรีย์
เลือกตั้งทีเงินฟาดไม่พลาดเลย
พระคุณนายก่ายกองต้องทดแทน
มิอาจแขวนเจ้านายให้อยู่เฉย
รัฐธรรมนูญแก้สูญเลย
เจ้านายเอ๋ยทาสนี้ไม่รีรอ
ทุกข์ประชาวางไว้ช่วยนายก่อน
แล้วค่อยย้อนมาแลแก้ปมล่อ
ถูกต่อต้านพาลทำหน้าง้ำงอ
แล้วแกล้งหงอโอนอ่อนค่อยผ่อนตาม
เสียงปี่พาทย์ขาดห้วงน่าห่วงนัก
ยามโรงหักหุ่นตายคาไม้ง่าม
ทุ่มแรงโถมโหมไฟให้ลุกลาม
เผาหุ่นทรามให้สิ้นแผ่นดินไทย
ฝากฝัน
๑ มิถุนายน ๒๕๕๑
หน้าส่วนตัว
2412
