11 กันยายน 2551 20:01 น.
ฝากฝัน
ยลภูผาฟ้ากว้างกลางเงาฝัน
ดวงตะวันทอทับจนอับแสง
ยามเหนื่อยล้าลารอนสุดอ่อนแรง
อยากหลบแฝงเงาผาพอล้าคลาย
ขอตักนุ่มชุ่มอ่อนให้นอนหนุน
โอบไออุ่นกรุ่นละไมดั่งใจหมาย
ด้วยด้นดั้นโดดเดียวเพียงเดียวดาย
ยิ่งห่างหายห่วงใจคนไกลตา
มองเมฆเลื่อนเคลื่อนไหวในฟ้ากว้าง
ยามอ้างว้างห่างรักเศร้าหนักหนา
น้ำคำหวานซ่านไหวในวันลา
เธอสัญญาว่ารักจักคอยรอ
เก็บรสรักสลักมั่นไม่หวั่นไหว
เป็นแรงใจให้กันในวันท้อ
บางเวลาล้าเพลียได้เคลียคลอ
ได้ร้องขอต่อกันวันขาดเกิน
จากวันพบคบหาสัญญามั่น
จะรักกันทุกชาติไม่ขาดเขิน
ถึงร้อนรุกทุกข์ล้ากล้าเผชิญ
ขอเพียงเดินด้วยกันนิรันดร์กาล
กลิ่นไออุ่นกรุ่นหอมย่อมตระหนัก
จุดเทียนรักสลักนามอธิษฐาน
ขอเทพไท้ในหล้าจักราวาล
โปรดอย่ารานรักร้าวให้เศร้าทรวง
ตะวันกล้าลาลับกับขุนเขา
เหลือเพียงเราเหงาใจในภูหลวง
ใต้เงาจันทร์ผันฟ้ามาเต็มดวง
สุดแสนหวงห่วงหาจำลาไกล
ฝากฝัน
๑๑ กันยายน ๒๕๕๑
7 กันยายน 2551 20:29 น.
ฝากฝัน
พลิ้วลมไหวไพรกรุ่นละมุนหอม
แว่วเพลงกล่อมห้อมใจกอไผ่สี
ผีเสื้อบินถวิลหวนมวลมาลี
ประหนึ่งมีเวทย์มนต์มาดลใจ
สวยบุหงาสง่างามยามลมล้อ
ปีกลออทอระยับรับลมไหว
ฉวัดเฉวียนเวียนวนค้นราวไพร
ด้วยหัวใจใฝ่ฝันวันรื่นรมย์
ดั่งดอกไพรไหวแต้มแซมพฤกษา
ถวิลหาเสรีที่สุขสม
ปีกสีเหลืองเรืองรองยามต้องลม
อัศจรรย์พลันระดมขย่มเมือง
เจ้าปีกอ่อนร่อนสู่ไทยคู่ฟ้า
จากพนาป่าหรูเคยฟูเฟื่อง
ร่วมปีกร้อยถ้อยวจีผีเสื้อเมือง
ทอสีเหลืองเรืองรุ่งดั่งรุ้งทอง
ปีกจะช้ำกล้ำกลืนยังฝืนสู้
ให้โลกรู้อสุราอย่าผยอง
มวลประชามหาชนล้นเนืองนอง
ประสานเสียงกึกก้อง...ต้องออกไป...ออกไป...
ฝากฝัน
๗ กันยายน ๕๑
1 กันยายน 2551 20:28 น.
ฝากฝัน
ผู้ร้อยรักอักษราภาษาศิลป์
ร่ายกวินบทกวีมณีสวรรค์
ดั่งดนตรีกล่อมใจจากไพรวัลย์
หฤหรรษ์เริงร่าช่ออักษราลี
เธอคือครูผู้เพียรเสถียรศิษย์
นิรมิตจิตใฝ่ในทุกที่
เสมือนเพื่อนเตือนย้ำให้ทำดี
ดั่งพฤหัสบดีแห่งดรุณ
ญิบสวัสดิ์ภัทรบทมาส
อภิชาตมาตรว่ามาเกื้อหนุน
ทุกเทพไท้ทั่วล้าเกื้อการุณย์
ช่ออักษราลีอิ่มอุ่นตลอดกาล
ให้ครอบครัวสดใสอุ่นไอรัก
วิถีมรรคเกิดค่ามหาศาล
นิราศทุกข์โรคามิมาพาล
มีรักมั่นยืนนานนิรันดร
ฝากฝัน
๑ กันยายน ๒๕๕๑
กวิน = ดีงาม
พฤหัสบดี = เทพที่เป็นครูของเทวดา
ญิบ = สอง
ภัทรบทมาส = เดือนอันมีพระจันทร์เพ็ญเสวยฤกษ์ คือ เดือนสิบตกราวเดือนกันยายน
หน้าส่วนตัว
1675
