6 สิงหาคม 2545 03:00 น.
				
												
				
								พนาไพร
		
					
				
จะขอมอบความรักจากใจฉัน
จะขอมอบความฝันที่ฉันมี
จะขอมอบแต่สิ่งที่แสนดี
จะขอมอบรักนี้สุดหัวใจ				
			 
			
				4 สิงหาคม 2545 01:12 น.
				
												
				
								พนาไพร
		
					
				
ดวงเดือนดูเด่นด้วย            ดวงดาว
แว๊บวับวาบแวววาว                 ว่าไว้
เพลิดพริ้งพิศแพรวพราว         พรายพร่าง
แสงส่องสวยสดไซร้                สุดซึ้ง แสงสี				
			 
			
				3 สิงหาคม 2545 03:02 น.
				
												
				
								พนาไพร
		
					
				
ฝนพรำเมื่อค่ำลง           ก็ชะตรงปฐพี
โปรยกลิ่นไอดินดี               น่าสุขศรีหอมสุขใจ
     กลิ่นดินถิ่นท้องทุ่ง         ช่างหอมฟุ้งปรุงกลิ่นให้
น่าหอมดอมดมไว้               แห่งกลิ่นไอในทุ่งนา
     ได้ดมชมกลิ่นดิน            พัดโบยบินบนเวหา
ลมโปรยโชยกลิ่นมา             สุขอุราน่ายินดี
     มวลชนหากยลกลิ่น         ของไอดินบ้านนอกนี้
ได้ผ่อนหย่อนชีวี                  ทุกข์ที่มีก็บรรเทา
     เมื่องกรุงปรุงคอนกรีต     ก่อกลิ่นซีดให้อับเฉา
กลิ่นอบช่างสบเสา                ดมแล้วเศร้าเจ้าไอดิน				
			 
			
				3 สิงหาคม 2545 01:46 น.
				
												
				
								พนาไพร
		
					
				
ขอฝากฟ้ามาให้ไว้เป็นหมอน
ขอฝากกลอนจากใจให้เป็นผ้า
ขอฝากดาวคอยส่องแทนสองตา
ฝากจันทราดูน้องของข้าที
     ขอฝากลมพัดไว้ทำให้เย็น
เพิ่อให้เป็นลมรักจากใจพี่
คอยกล่อมน้องหลับไหลในคืนนี้
เจ้าคนดีหลับซะนะน้องเอย				
			 
			
				2 สิงหาคม 2545 19:15 น.
				
												
				
								พนาไพร
		
					
				
คำว่าเพื่อนคำนั้นสำคัญยิ่ง
เป็นทุกสิ่งเตือนใจให้นึกถึง
คำว่าเพื่อนยังคิดยังติดตรึง
ให้คำนึงคอยเตือนเพื่อนยังมี
     เวลาผ่านคืนวันมันสั้นนัก
ที่รู้จักเห็นหน้ามาหกปี
จำต้องจากพรากไปในวันนี้
แต่ก็มีเพื่อนไว้ไม่กลับกลาย
     จึงขอฝากความหลังครั้งก่อนเก่า
ที่มีเราร่วมทางไม่ห่างหาย
เพื่อนยังจำถึงกันจนวันตาย
ไม่เสื่อมคลายลืมเลือนว่าเพื่อนกัน
     ถึงแม้เพื่อนแยกทางต่างกันไป
แต่หัวใจเพื่อนนี้มีเพื่อนมั่น
เพื่อนยังเป็นเพื่อนได้ไม่เปลี่ยนผัน
เพื่อนรักกันเป็นเพื่อนนั้นทุกวันเลย