21 เมษายน 2547 15:11 น.
**พาฝัน**
...หายไปจะครบเดือนแล้วนะคะ..
ไม่สงสารกันบ้างรึไงนะ..คนใจร้าย
ทิ้งให้รออยู่คนเดียว..รู้บ้างมั๊ยเหงาแทบตาย
งอนเธอยังไม่หาย..รีบกลับมาง้อไว-ไว..นะพ่อตัวดี
...น่านะ..ง้อกันหน่อย
จะรีบหายงอนไม่ปล่อยให้เธอนั่งคอย..หรอกคราวนี้
อย่าบอกนะ..ว่าหมดใจแล้วคนดี
ไม่เอาอ้ะอย่างงี้...มันไม่ดีไม่มีทาง..
...บอกๆๆๆๆๆๆบอกสิว่ายังรัก
ฉันไม่ได้อกหัก..เธอยังรักกันไม่สร่าง..
ฉันไม่เชื่อว่าเธอเปลี่ยนไป...ไม่อ้ะ..ไม่มีทาง..
นะคะ..โทรมาบ้าง..อย่าปล่อยให้ฉันคิดไกล
...โหย..จะทิ้งกันได้ลงคอหลอ
ไม่จริงหรอก..เธอจะง้อ..กันอยู่ใช่ไหม
ก็เธอเคยบอกว่ารักกันแทบตาย
เวลาแค่นี้เธอยังไม่เปลี่ยนใจ...ใช่มั๊ยคะคนดี...
14 เมษายน 2547 11:39 น.
**พาฝัน**
..ยังรัก..และจะรักอยู่อย่างนี้
อีกกี่ร้อยนาที..ใจดวงนี้มั่นคงเสมอ
อยากให้รู้..ฉันคนนี้ยังรอเธอ
ใครจะมองว่าเพ้อเจ้อ...ฉันก็ยอม
...แล้วเธอล่ะ..ยังรักกันบ้างไหม
พูดมาเลยก็ได้...ไม่เห็นต้องอ้อมค้อม
ต้องการความรัก..ที่มันปราศจากฟอร์ม
หากไม่รัก..ฉันก็พร้อมจะเข้าใจ
...พร้อมเข้าใจ..ใช่ว่าจะเลิกรัก
ขอทำใจสักพักจะได้ไหม
ไม่นะ..ไม่..ไม่ต้องมาใส่ใจ
ฉันอยู่คนเดียวได้..แค่ใจได้รักเธอ..
13 เมษายน 2547 14:13 น.
**พาฝัน**
.....ฉันควรจะทำยังไงดี..
กับความรู้สึกตอนนี้..ขอปรึกษาเธอคนดีหน่อยได้ไหม
อีกไม่กี่วัน..จะเป็นวันเกิดของคนที่ฉันรักสุดใจ
ฉันกลัวอะไร อะไร..จะไม่เป็นอย่างที่ต้องการ
...เพราะฉันยังไม่มั่นใจ..
ว่าเขารู้สึกแบบไหน..และไม่กล้าที่จะเอ่ยขาน
ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนของวันนี้..หรือเป็นอดีตของวันวาน
ไม่แน่ใจในความสัมพันธ์..ว่าเขากับฉันอยู่ในฐานะอะไร
...และฉันไม่ค่อยได้โทรหาเขาก่อน
ได้แต่อ้อนวอนพระจันทร์..ให้เขาโทรมาหาฉันให้ได้
มันก็นานแล้ว..ที่เขาเงียบ..ห่างหายไป
แล้วฉันควรจะทำไง..โทร.หาเขาก่อนดีไหม..ช่วยฉันคิดที
...จะโทร.ไปก็ไม่ค่อยกล้า
กลัวเขาเฉยชา..ถามว่าโทรมาทำไมนี่
ถ้าหากกล้าโทร.ไป...แล้วฉันควรจะพูดอะไรดี
แค่คิดก็สั่นแทบสิ้นสติ..คิดไม่ออกสักทีว่าควรทำไง..
...ถ้าเขาไม่แคร์ฉันแล้วล่ะ
ถ้าเป็นงั้นน่ะ..ฉันควรจะทำสิ่งไหน
ถ้าโทร.ไปหาผู้ชายก่อน..คนเขาจะมองฉันเป็นเด็กไม่ดีหรืออย่างไร
ถ้าเขาหมดใจ..เขาจะรำคาญฉันไหม..อยากรู้จริง-จริง
- - -- - - - -
ช่วยคิดทีนะคะ คิดเองมาหลายวันแล้วก็ยังไม่รู้เลยว่าควรจะทำยังไง
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ....
13 เมษายน 2547 13:26 น.
**พาฝัน**
...โลกดูเงียบลงไป..รึเปล่า
ทำไมความเหงามันมากมายอย่างนี้
ความอ้างว้าง..ก็มากกว่าที่ควรมี
ซึมเศร้ากว่าทุกที...ที่เคยเป็น
...ใจมันด้าน-ด้าน ...ชา-ชา
และอ่อนล้า..เกินกว่าที่ใครเห็น
หัวเราะแต่ละครั้งมันช่าง..ดูยากเย็น
ความรู้สึกที่หลบเร้น . . เผยให้เห็นในแววตา
...ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น
ขออยู่กับความเป็นฉัน..ที่ไม่เคยค้นหา
ได้รู้จักกับบางคนที่ซ่อนภายในใจ..เรื่อยมา
คนขี้เหงาแสนเหว่ว้า...ใจเปราะบาง
หมดหวัง..สิ้นกำลังใจ
ไม่มีแล้วใช่ไหม..ใครที่คอยอยู่เคียงข้าง
เหลือเพียงฉันกับความทรงจำสีจาง-จาง
จะมีใครรับรู้บ้าง..ว่าฉันกำลังเหงาใจ
. .ฉันคงต้องอยู่คนเดียวอย่างนี้
และไม่มีใครต้องการแล้วใช่ไหม
หนึ่งคำถามที่ฉันอยากเข้าใจ
โลกเงียบลงไป..หรือว่าใจฉันเงียบงัน..
13 เมษายน 2547 13:07 น.
**พาฝัน**
...ภาพเธอกับใคร
สะกิดหัวใจ..ให้มันเป็นแผล
ไร้ผู้คนสนใจ..ไม่มีใครคอยดูแล
ฝืนกลืนน้ำตารสชาดแย่-แย่..ไว้ในใจ..
...เจ็บ..เสียใจอยู่ลึก-ลึก
เธอคงนึก..ว่าฉันไม่รู้สึกเลยใช่ไหม
ทั้งยิ้มและเริงร่า..ทำเหมือนไม่มีอะไร
แล้วจะมีมั๊ย..ใครที่ห่วงใยฉันสักคน
...ไม่มีแม้..แต่คนเดียวที่ดูฉันออก
คงไม่มีใครรับรู้หรอก..ว่าฉันกำลังสับสน
ไม่มีใครเข้าใจ..ไม่มีใครคอยแคร์ฉันซักคน
ฉันจำต้องทน..ลืมเรื่องราวที่สับสนเพียงลำพัง
...ตอนที่เห็นภาพบาดใจกับตา
ฉันไม่ได้แสดงออกมาถึงความผิดหวัง
แค่แกล้งว่าเบื่อ..สถานการณ์นี้จัง
ก้าวร้าวก็บ้าง..โกหกว่าเบื่อ..การรอคอย
...แม้แต่เพื่อนที่รู้ใจ
ก็ยังไม่มีใคร..รู้ว่าใจฉันถดถอย
เหมือนอยู่คนเดียวลำพังกับความฝันที่เลื่อนลอย..
ฉันคงต้องค่อย-ค่อย..ทำใจบ่อย-บ่อย..เดี๋ยวก็ลืม....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟ**พาฝัน**
หน้าส่วนตัว
948
