23 กุมภาพันธ์ 2550 21:30 น.
พ่อทูนหัว
มีชายหญิง จริงใจ ในความรัก
ด้วยใจภักดิ์ ร่วมสุข สนุกสนาน
คราไปศึก จึงพราก จากนงคราญ
ด้วยอาจหาญ ไม่กลับ นับวันรอ
สงครามมี ที่ใด ไม่เห็นจบ
ชาตินักรบ รบไป ไม่กล่าวขอ
สองคนพราก ฝากไว้ ไม่เพียงพอ
นักรบหล่อ ฝากใจ ไม่ขอคืน
ป้าจ๋าป้า ลุงด้วย ช่วยดูรัก
ขุนเขาภักดิ์ ใหญ่แสน สุดแผ่นผืน
เปรียบความรัก ชอกช้ำ ต้องกล้ำกลืน
จึงต้องยืน ให้เห็น เป็นแถวยาว
หล่อไปรบ สุดท้าย ต้องตายจาก
บาปกรรมพราก พลัดหก จากอกสาว
ขอเพียงจบ ความรัก จบเรื่องราว
เมื่อแสงดาว พาดโขด กระโดดลง
ลุงครับลุง ลุงเห็น ความรักไหม
รอยอาลัย ติดสนิท ด้วยพิษสง
เขาคู่เคียง มีรัก มักยืนยง
พร้อมมั่นคง มิพราก จากสัมพันธ์
ป้าและลุง มีสุข มาช่วยเคลื่อน
ป้าและลุง มีเพื่อน มาช่วยสรร
ป้าและลุง มีเรา มาช่วยกัน
ป้าและลุง มีสวรรค์ มาช่วยเอย.
23 กุมภาพันธ์ 2550 21:14 น.
พ่อทูนหัว
เจ้าช่อมะม่วง เจ้าพวงลำไย
มาอยู่บ้านใหม่ สุขใจสุขตัว
มีธรรมชาติ ปะลาดชวนหัว
ยั่วเจ้าเย้าทั่ว สดชื่นรื่นรมย์
สะสิ่งรอบข้าง ละล้วนสุขสม
ระหรีดระงม เคล้าเสียงธะธาร
ลมพัดผะแผ่ว วะแว่วคำหวาน
ระรื่นดวงมาลย์ สะราญวิญญา
ปักษาปักษี อึงมี่เสียงหมา
วัวควายผ้ายลา รีบพากันเดิน
ชาวนาชาวไร่ ร่วมไม่ขัดเขิน
ทำงานแสนเพลิน ขาดเกินรู้ตน
ผู้บ่าวมาเกลี่ย ผู้เมียแบกขน
ผู้ลูกซุกซน ผู้คนแบ่งทำ
งานหนักพักนิด งานติดมากย้ำ
งานผิดถูกคลำ งานล้ำทำนอง
สำเร็จเลิกงาน สราญทั้งสอง
รวมลูกเพื่อนพ้อง พี่น้องชาวนา
ดอกเอ๋ย เจ้าดอกชบา
สีแดงเจิดจ้า มาปลูกใน ใจเอย.
23 กุมภาพันธ์ 2550 21:06 น.
พ่อทูนหัว
บ้านของใคร บ้านใหม่ ให้เธออยู่
บ้านของใคร บ้านหรู เธออยู่ไหน
บ้านของใคร บ้านสวย ด้วยสิ่งใด
บ้านของใคร บ้านไว้ ซึ่งเมตตา
บ้านของฉัน ทำแกร่ง แต่งสุดสวย
บ้านของฉัน ทำด้วย ช่วยสรรหา
บ้านของฉัน ทำเช่น เป็นตุ๊กตา
บ้านของฉัน ทำมา เพื่อสองเรา
บ้านของเธอ มีเสน่ห์ ร่มไม้ปก
บ้านของเธอ มีนก ร้องสะเด่า
บ้านของเธอ มีหมา มาเป็นเงา
บ้านของเธอ มีเต่า ในนที
บ้านของเรา แปลกดี ทาสีสวย
บ้านของเรา แปลกด้วย ผ้าหลายสี
บ้านของเรา แปลกจัง ช้างมากมี
บ้านของเรา แปลกที่ มีเสาเดียว.
21 กุมภาพันธ์ 2550 14:02 น.
พ่อทูนหัว
นางงาม
@ เมื่อใจรักเรียกร้อง...........โหยหา
ผ้าผ่อนปิดกายา...................ยวนหยั้ว (ยั่ว)
ประชันร่างหน้าตา................กระทั่ง ของหวง
เสน่ห์ สนิทถั้ว (ทั่ว)...............จะกร้านน่าดูฯ
@ ต่างจิตรต่างใจได้............บอกขาน
ตอนที่วัยสะคราญ.................เอ่ยอ้าง
จวบจนแก่ตัวยาน...............ทรงหย่อน
จะแต่งแข่งขันบ้าง...............โห่ก้องร้องลงฯ
@ ปกนิดปิดแน่งน้อย.........หลบมอง
กฏแต่งตามครรลอง............แปลบเปรี้ยว
ผ้านิดปิดเต้าสอง.................เพียงโผล่
ส่วนล่างมีเพียงเสี้ยว .........ก่อนก้มมือบังฯ
@ ความรักประกวดพร้อม..สังคม
ยามเมื่อยังนิยม.................นวลน้อง
ความสวยเพิ่มสะสม............ถ้วนทั่ว
คราหิวใครช่วยป้อง............อิ่มเช่นเห็นดีฯ
@ ชนแช่งยังแย่งจ้อง........มองเห็น
สาวแข่งสุดสวยเป็น.............เสแสร้ง
ปลาไหลไม่ค่อยเย็น...........เกลียดไม่ แตะตัว
น้ำแกงกินเหมือนแกล้ง......ขอดถ้วยคว่ำชามฯ
พ่อทูนหัว@ข้างเวที(ชนไก่)
21 กุมภาพันธ์ 2550 13:50 น.
พ่อทูนหัว
ความรักในปี ๒๕๑๐
ปีร้อยสิบ นิ่งนึก รู้สึกแปลก
มาจำแนก ดวงใจ ได้เป็นสอง
ใจหนึ่งเรียน มากถาม ตามครรลอง
อีกหนึ่งต้อง ถามหนัก รักนิยม
ในใจเรียน ร้องก้อง ท่องแต่รัก
มีที่พัก รวมเห็น เป็นอาศรม
ชื่อไพเราะ หลายหลาก มากคารม
ล้วนชื่นชม บทกวี ศรีกรุงไทย
กระทู้นำ หมู่มิตร คิดตั้งหลัก
อันความรัก นั่นหรือ คือคำไข
เป็นกระทู้ ฝังจิตร และฝังใจ
ผู้ฝึกใหม่ แลปราชญ์ ราชกวี
เอาความรัก เรียงไว้ ได้เหมาะเจาะ
มากฉอเลาะ ไกลทุกข์ เป็นสุขศรี
ชายรักหญิง หญิงชาย ร้ายหรือดี
วรรณวจี อาศรม บ่มความรัก
อาศรมมี กวีล้น ปนอยู่มาก
มีหลายหลาก กวีบ่น คนอกหัก
พรรณนา ขับขาน ไม่นานนัก
อาจารย์มัก เล็งเห็น ได้เป็น เอ
อันความรัก เป็นกระทู้ คู่อาศรม
รักอุดม ขลุกขลัก มักหันเห
รักสุรา มีหนัก รักเสเพล
รักสุดเท่ห์ รักเล่น เป็นได้ ดี
"god_father"
หน้าส่วนตัว
770
