11 สิงหาคม 2548 12:25 น.
				
												
				
								ภากร
		
					
				
   หยาดน้ำนมเลือดจากอกพระคุณแม่
มิผันแปรเป็นอื่นเพื่อลูกน้อย
ยามเจ็บป่วยทุกข์รุมแม่เฝ้าคอย
เจ็บเกินร้อยหากลูกเศร้าแม่กังวล
ทะนุถนอมกล่อมเกลาแม่พร่ำสอน
เอื้ออาทรสิ่งตอบแทนใช่เหตุผล
รักด้วยรักดั่งแก้วตาแม้อับจน
เหนื่อยแม่ทนเลี้ยงลูกให้เติบโต
จากในครรภ์นานเนิ่นรักไม่ลด
รักไม่หมดจากใจแม่ผู้ยิ่งใหญ่
แม้ฟ้ากว้างพสุธาที่ว่าไกล
เทียบไม่ได้กับรักแม่ผู้คือพรหม
				
			 
			
				9 สิงหาคม 2548 12:28 น.
				
												
				
								ภากร
		
					
				
   เจ็บ...ที่ผ่านคงไว้เป็นบทเรียน
เหมือนกงเกวียนกรรมเก่าเคยทำไว้
หมุนย้อนกลับขมขื่นในหทัย
น้ำตาไหลอาบแก้มเพียงลำพัง
   จน...ผ่านมาวันนี้บาดแผลเก่า
เริ่มบรรเทาทิ้งไว้เพียงความหลัง
จุดมุ่งหมายวิมานมิเคยพัง
ตั้งความหวังพลาดพลั้งไม่ถึงตาย
   จำ...ให้มั่นเสียงหัวใจยังก้องอยู่
อย่าหดหู่หากพบเรื่องเลวร้าย
ก้าวข้ามผ่านไปได้ทรุดเพียงกาย
อย่าแพ้พ่ายใจตัวเองจะวกวน
   ฝัง...ลงไปให้ลึกความรันทด
จงปล่อยปลดพันธนาการให้ผ่านพ้น
จิตว่างเปล่าปล่อยนิ่งห้วงอารมณ์
ลุกยามล้มหาคนที่เข้าใจ
   ใจ...ดวงนี้ต้องมีใครเห็นค่า
อาจยังไม่ถึงเวลาอดทนไว้
ยามไม่มีไร้ซึ่งกำลังใจ
คงต้องไปเข้าวัดดูสักที...(สาธุ)				
			 
			
				4 สิงหาคม 2548 16:50 น.
				
												
				
								ภากร
		
					
				
แสงใจ...หม่นมัว
ดูสลัว...อับเฉา
วังเวง...เพียงเรา
อยู่เหงา...เดียวดาย
หริ่งร้อง...ดึกสงัด
หนาวจับ...ใจหาย
รักเอ๋ย...มามลาย
สุดท้าย...จากไป
อยู่ไหน...คิดถึง
ทิ้งให้...หวั่นไหว
โปรดเถิด...แก้วใจ
อยากให้...กลับมา
รักร้าง...ร้างลา
อุรา...โหยหา
เหลือแต่...น้ำตา
นี่หนา...รักลวง				
			 
			
				1 สิงหาคม 2548 12:09 น.
				
												
				
								ภากร
		
					
				
อ้อมกอด...อกอุ่น
รักกรุ่น...ไฟสุม
ความเหงา...ครอบคลุม
ร้อนรุ่ม...เผาใจ
เสน่หา...แรงรัก
อกกลัด...หมองไหม้
เธอจ๋า...อยู่ไหน
รู้ไหม...รักเธอ				
			 
			
				22 เมษายน 2548 09:44 น.
				
												
				
								ภากร
		
					
				
   เคย..เข็ดขยาดหวาดกลัวกับความรัก
เคย..อกหักพบรักที่ผิดหวัง
เคย..ตั้งใจไม่รักใครให้จริงจัง
เคย..ชิงชังแสลงหูกับคำลวง
  เคย..ทุ่มเทมอบทุกสิ่งด้วยใจภักดิ์
เคย..ปรนนิบัติศรัทธาด้วยห่วงหวง
เคย..ฝันใฝ่ไปไกลใจหนึ่งดวง
เคย..ลืมห่วงทวงใจตนกลับคืน
  
  ผิด..ที่มองความรักว่าสดใส
ผิด..ที่ใครคือเราไปทนฝืน
ผิด..ไปแล้วจำเจ็บลุกหยัดยืน
ผิด..ที่ไม่ตื่นจากฝันไม่เป็นจริง
  ผิด..ครั้งนี้เจ็บแปลบบาดแผลลึก
ผิด..ที่นึกว่าเขารักให้ทุกสิ่ง
ผิด..ที่มองว่ารักสวยหวังแอบอิง
ผิด..จริงจริงที่เรามันโง่เอง
  หวัง..จะพบใครสักคนคงแค่หวัง
หวัง..ไว้ดั่งเพิ่มพลังใจไม่ข่มเหง
หวัง..ให้รักเติมไฟใจตนเอง
หวัง..ไว้เกรงจะหวังเพียงลมลม
  หวัง..คือหวังฝันไปก็เท่านั้น
หวัง..เคียงกันอยู่กับรักที่เหมาะสม
หวัง..ได้รักรักษาใจที่ตรอมตรม
หวัง..มั่นคงด้วยใจเพียงหนึ่งดวง