29 กันยายน 2550 16:35 น.
ภู ภัทรชนน
ใสยิ่งกว่าน้ำใสเอาใจส่อง
สายตามองผู้ว่ายแหวกแปลกว่ายไหว
ต้องเปลี่ยนชุดกระชับวับวับไว
เปลี่ยนสมัยผ้าขาวม้าผ้าถุงยาว
ใช่สระบัวชูก้านบัวชมชัวชื่น
แต่สระตื่นเต้นหัวใจในความขาว
ปทุมเนื้ออิ่มน้ำงามพร่างพราว
เกินจะกล่าวสระแปลกว่ายแหวกวน
ครั้นจะลงว่ายร่วมรวมชีวิต
แต่ก็ติดผ้าขาวม้าจะเหหน
ชุดรัดเนื้อรัดหนังกำลังตน
สุดทานทนฝืนใส่สวมใช้ลง
ไม่เหมือนแม่น้ำน่านต้นธารน้ำ
ใสเย็นฉ่ำชุบชีพใช้ตามใจประสงค์
อาบก็ได้กินก็ได้หลายเผ่าพงศ์
ไม่เจาะจงจ่ายเป็นเดือนเหมือนสระงาม
"อันน้ำใสไหลเย็น" เห็นความต่าง
ผ้าแนบเนื้อบางบางหว่างใจหวาม
ว่ายแหวกยุคสมัยให้ติดตาม
สระน้ำนาม สระมนุษย์ผุดตัวตน
29 กันยายน 2550 16:26 น.
ภู ภัทรชนน
น้ำให้โอกาสปลาจะแหวกว่าย
แสงแดดฉายให้ใบหญ้ากินอาหาร
เส้นทางให้เลือกทางสร้างสรรค์งาน
ผืนดินคือวิญญาณเหงื่องานทำ
ขุมขนให้โอกาสแห่งหยาดเหงื่อ
กำมือคือความเชื่อเพื่ออิ่มหนำ
ฝ่าเท้าคือก้าวกล้าจะก้าวนำ
หัวใจคือความจำย้ำอดทน
ประตูโลกอันหนักล้ำกำหนดเปิด
โอกาสเกิดของชีวิตผลิตผล
น้ำขุ่นปลาพร้อมว่ายแหวกสายชล
เมฆหมอกฝนบังแสง จะแกร่งใจ
ดินทรุดจะมุดสู้รู้โอกาส
เม็ดเหงื่อล้านเม็ดหยาดบทบาทได้
ฝ่าเท้าเจ็บบอบช้ำถึงย่ำไกล
โอกาสโลกเอื้อให้ ใช้ชีวิต
29 กันยายน 2550 16:18 น.
ภู ภัทรชนน
มะยมหน้าบ้าน แม่เอาก้านตีก้น
ลูกลูกทุกคน ได้ผลจนรู้จำ
มะยมหน้าบ้าน เลี้ยงลูกหลานอิ่มหนำ
รวบก้านเป็นกำ ใครดื้อล้ำก้นลาย
มะยมหน้าบ้าน นิยมนานมิหน่าย
ลูกหลานหญิงชาย ใครสอนง่ายพ้นตัว
มะยมหน้าบ้าน แม่รวบก้านทูนหัว
หลานเหลนก็กลัว แม่บอกทั่วทำดี
มะยมต้นแก่ ก็มือแม่ปลูกนี่
ประโยชน์มากมี สามัคคีทุกคน
มะยมหน้าบ้าน รวบก้านกิจกุศล
จุ่มรดน้ำมนต์ แม่สุขล้นอิ่มบุญ
29 กันยายน 2550 15:54 น.
ภู ภัทรชนน
น้องแย่งขนมพี่............น้องถูกพี่ตี อุ๊ย! เจ็บ
เพื่อนแย่งขนมน้อง......เพื่อนถูกน้องตี โอ๊ย! เจ็บ
เพื่อนของเพื่อนช่วยเพื่อน....เพื่อนรุมเจ็บและเจ็บ
พี่เห็นน้องท่าไม่ดี.........พี่ช่วยต่อยตีเจ็บร่วมเจ็บ
เพื่อนเลือดกำเดาไหล......เพื่อนร้องไห้เจ็บจริงเจ็บ
แม่ตะโกนมาแต่ไกล......ลูกร้องไห้เจ็บแม่เจ็บ
พ่อเดินมาพอดี........พ่อชี้หน้าใครอยากเจ็บ
ลุงของเพื่อนเดินผ่าน.......ลุงบอกหลานกูเจ็บ
ขนมเด็กกินเล่น......ขนมเป็นต้นเหตุเจ็บ
หมาวิ่งผ่านมาทางนี้.........หมาฉี่ใส่ขนมเจ็บ
ต่างคนต่างโทษหมา........ต่างตราหน้าหมาต้องเจ็บ
โอ้! ขนมเจ้าข้าเอย........ไฉนเลย เอ๋ง เอ๋ง เจ็บเอ๋ยเจ็บ
28 กันยายน 2550 17:35 น.
ภู ภัทรชนน
เรามีชาติศาสน์กษัตริย์ยืนหยัดอยู่ ด้วยเรารู้สมัครรักสมาน
บรรพบุรุษสร้างแผ่นดินไว้วิญญาณ หลอมลูกหลานเลือดไทยให้อยู่ดี
บ้านรุ่งเรืองเมืองรุ่งโรจน์อุโฆษก้อง แผ่นดินทองแผ่นดินธรรมนำทุกที่
ร้ายมารอนเราพร้อมชีพยอมพลี แต่บัดนี้เศรษฐกิจแทบติดตัน
ปวดหัวอกตกสะเก็ดเศรษฐกิจ หลายชีวิตหลายปัจจัยวูบไหวหวั่น
เพียงเงินบาทลอยตัวทุกข์ทั่วกัน สินค้าขั้นก็ขมขื่นขึ้นราคา
ให้เห็นเหตุเภทภัยเพิ่มไทยทั่ว เห็นกงจักรเป็นดอกบัวชั่วหนักหนา
นอนไม่อิ่มยิ้มไม่ชื่นฝืนชะตา หวังพึ่งพาเพื่อนพ้องก็พร่องทาง
เราควรรัดเข็มขัดประหยัดประยุกต์ ล้มรู้ลุกทุกข์อย่าท้อก่อสรรค์สร้าง
กินของไทยใช้ของไทยไม่อับปาง อบายมุขทุกอย่างวางมือลง
กินรู้ปากอยากรู้ท้องของควรซื้อ อย่ายึดถือของแพงแย่งประสงค์
ปัจจัยสี่รู้ใช้ไตร่ตรองตรง ฐานมั่นคงเศรษฐกิจคิดฟื้นฟู
ครูสอนศิษย์คิดประหยัดแต่บัดนี้ สงฆ์ช่วยชี้ชีพงามความเป็นอยู่
รัฐบาลหาญกล้าหาคนรู้ รีบอุ้มชูช่วยชาติองอาจชัย
มืออาชีพชี้ช่องต้องซื่อสัตย์ ความเคร่งครัดอนาคตอันสดใส
มือคนกินสินบนมิสนใจ มือควรใช้มือสะอาดปราศมลทิน
การประหยัดคือประโยชน์เหมือนโปรดยุกต์ ที่อมทุกข์มิทดท้อยังพอดิ้น
ที่มีน้อยค่อยหาเพิ่มเสริมอยูกิน ไทยทั่วถิ่นมีทางแก้ได้แน่นอนฯ
รางวัลชนะเลิศ จัดประกวดโดยชุมนุมสหกรณืออมทรัพย์ฯ พ.ศ.2541
หน้าส่วนตัว
2362
