10 พฤษภาคม 2547 21:12 น.
มิกิจัง
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ
เมื่อเธอไม่มีรักแท้..ก็อย่าหวังว่าฉันจะแยแสรักใคร่
ไม่หลั่งนำตาเป็นสายเลือด*โปรดเข้าใจ*
คุณค่าของเธอเทียบกับนำตาฉันไม่ได้ - - มันไม่พอ
10 พฤษภาคม 2547 21:01 น.
มิกิจัง
คืนอิสระให้กันเลยดีไหม
อย่ารั้งไว้ - - หากในใจอยากลาร้าง>
เพื่อเธอ เพื่อฉัน
หากมันเหลือเพียงภาพฝันอันเลือนราง
ก็จบเถอะ...จบทุกอย่างระหว่างเรา
5 พฤษภาคม 2547 20:46 น.
มิกิจัง
ถึงเวลาแล้วหรือคนดี
จุดสิ้นสุดของรักที่มี ที่ฝากไว้
วันเวลาที่ต่างเพ้อว่า ห่วงใย
วันนี้มันก็เป็นได้แค่ฝันกลางทาง
ถึงเวลาแล้วใช่ไหมคนแสนรัก
จุดแตกหักของความแน่นหนัก บนความอ้างว้าง
คำพิพากษา ที่เธอกำลังจะเอ่ยมา นำทาง
คือวันนี้ใช่ไหม? ?? ที่ความเวิ้งว้าง จะมาเยือน
5 พฤษภาคม 2547 20:12 น.
มิกิจัง
พยายามฝืน .. กลั้นกลืนน้ำตา
อย่าไหลออกมา อย่าทำหน้าเศร้าแบบนี้
เก็บเอาไว้ก่อนน้ำตา เก็บแววตาที่มี
อย่าให้เธอคนดี เห็นฉันคนนี้ . . . . . ที่ อ่ อ น แ อ
ยิ้มสิยิ้ม!!! ร่าเริงเข้าไว้
พูดสิพูดออกไป!!! ว่าไม่เคยเจ็บใจท้อแท้
เข้มแข็งสดใส บอกหัวใจอย่าอ่อนแอ
ทั้งที่ฉันมันก็แค่ . . . . ค น ที่ แ พ้ ใ จ ตั ว เ อ ง
เดินจากไปเถอะ ฉันอยู่คนเดียวได้
ไม่ต้องห่วงใย ขาดเธอไปใช่ขาดใจที่ไหนเล่า
บอกเธอออกไป เหมือนตอกย้ำในหัวใจเรา
เดินจากไปเร็วๆเข้า!!! ไ ม่ อ ย า ก ใ ห้ เ ข า เ ห็ น แ ก้ ม เ ร า เ ปื้ อ น น้ำ ต า
3 พฤษภาคม 2547 19:54 น.
มิกิจัง
ในวันเหงา..ได้แต่เฝ้า..มองท้องฟ้า
เสียน้ำตา..ให้กับรัก..ที่หักสูญ
เจ็บซ้ำซ้ำ..จบแบบช้ำ..ทวีคูณ
รักเป็นศูนย์..ไม่เหลือค่า..น่าเจ็บใจ
หยิบกระดาษ..แผ่นบาง..วางตรงหน้า
หยิบปากกา..สีฟ้า..มาถือไว้
แล้วขยับ..จับปากกา..เขียนออกไป
ด้วยหัวใจ..เจ็บช้ำ..ระกำทรวง
จะระบาย..ความในใจ..ให้หมดสิ้น
น้ำตาริน..ไหลหลาก..พรากคนหวง
รักสุดใจ..ใยเหลือไว้..เพียงภาพลวง
ไม่อยากท้วง..ไม่อยากทัก..ต้องหักใจ
จึงเขียนไว้..เตือนใจ..ในวันเหงา
ที่ต้องเศร้า..เพราะเรา..เขลาใช่ไหม
ไม่ลืมหู..ลืมตา..บ้ารักไป
สิ่งสุดท้าย..เหลือทิ้งไว้..ใจด้านชา
หน้าส่วนตัว
915
