24 เมษายน 2552 00:58 น.
ม่านดอย
มองขอบฟ้ากว้างไกลใจเหงาหงอย
นั่งเหม่อลอยคิดไปให้ขื่นขม
คิดถึงเขาข้างเดียวเปลี่ยวระทม
ยินคารมตรมเศร้าร้าวฤทัย
ฝากข้อมความส่งไปด้วยใจภักดิ์
ต้องเจ็บหนักดวงกมลจักทนไหว
เขามิเคยห่วงหามาใส่ใจ
สิ้นเยื่อใยไม่สนคนบ้านดอย
ต้องจำใจกล่าวคำอำลาจาก
แม้จะยากสักเพียงใดไม่ท้อถอย
ถึงกล้ำกลืนฝืนตรมข่มริ้วรอย
สาวบ้านดอยเผยความนัยอายเหมือนกัน
ขอจากไปด้วยไมตรีที่แนบแน่น
คงไม่ลืมดินแดนแคว้นความฝัน
บนจอเน็ทเป็นเหตุให้พบกัน
สามสัมพันธ์คงไว้ไม่ลืมเลือน
20 เมษายน 2552 02:02 น.
ม่านดอย
ราตรีที่เงียบเหงา
ป่านฉะนี้ ที่รักจ๋า นิทราแล้ว
แสงดวงดาว วาวแวว แพรวไสว
ดวงจันทรา ส่องสว่าง นภางค์ไกล
ฝากฤทัย ใยเสน่หา พาถึงเธอ
ยืนเหม่อลอย ปล่อยอารมณ์ บ่มความฝัน
เพ้อรำพัน รัญจวน ชวนจิตเผลอ
ล่องลอยไป ในห้วง บ่วงบำเรอ
คอยเสนอ ใฝ่สนอง ครองคนไกล
น้ำค้างล่วง หล่นพราว หนาวจนสั่น
เสียงจักจั่น ร้องระงม ลมพัดไหว
หมู่ดาวเดือน เคลื่อนคล้อย เศร้าสร้อยใจ
เปรียบเธอนั้น ห่างไกล ไปทุกที
หน้าส่วนตัว
2718
