2 พฤศจิกายน 2552 11:15 น.
ยายแม่มด
ขอผ้าห่ม..เสื้อแขนยาว..กันหนาวหน่อย
จามก็บ่อย..ขนลุกชัน..นั่งปากเขียว
มือก็สั่น..จับปากกา..หน้าซีดเซียว
แก้มก็เหี่ยว..แตกลายงา..ไม่น่าดู
เขียนไม่ออก..พูดปากสั่น..ฟันกระทบ
ยังตลก..คุยยิ้มหยอก..ออกติดหรู
บรรยากาศ..เย็นเฉียบ..เหมือนเหยียบภู
แต่พี่..หนู.. ขอปิดแอร์...เพราะแพ้เย็น
24 ตุลาคม 2552 12:38 น.
ยายแม่มด
ส่งยิ้มมาให้ใจสั่นพลันหวั่นไหว
หนุ่มที่ไหนช่างน่ารักเป็นนักหนา
เดินสวนกันเมื่อตะกี้..มีจ้องตา
ยิ้มส่งมาเหมือนรู้จักพักทักทาย
นึกไม่ออกว่าเคยเจอเธอที่ไหน
ส่งยิ้มมาก็ยิ้มไปใจฉงาย
เธอเข้ามาทำกระซิบหวิดใจวาย
แถมยิ้มอายบอกเราเผลอ..."เธอซิปลืม" (รูด)
18 ตุลาคม 2552 22:19 น.
ยายแม่มด
คิดถึงจัง...หลังจากที่ลี้กลับบ้าน
พักการงานสุดแสนเหนื่อยเมื่อยเต็มที่
ลาจากคนลาจากงานกลับบ้านที
แสนสุขีหวลหารักพักใจกาย
คิดถึงจัง...หวังพี่น้องคงต้อนรับ
พร้อมที่กลับรับงานใหม่ให้ห่วงหาย
เติมพลังมาเต็มที่แสนสบาย
ทุกข์ผ่อนคลายพร้อมใจรับกลับบ้านกลอน
6 ตุลาคม 2552 13:35 น.
ยายแม่มด
ดึกป่านนี้เขาคนดีอยู่ที่ไหน
เขาคนไกลทำอะไรใจคิดถึง
เขาคนดีหนาวบ้างไหมใจคำนึง
จิตรำพึงเพ้อไป..ส่งใจมา
เขาคนไกลสบายดีไหมที่รัก
เป็นห่วงนักเขาคนดีที่โหยหา
เขาคนไกลสุขดีไหมใจถามมา
เขาคนดีส่งใจหาคงสุขใจ
เขาคนดีคงหลับฝันยิ้มหวานถึง
ในคำนึงเขาคนไกลไม่ไปไหน
เขาคนดีมีความสุขและปลอดภัย
เขาคนไกลจำได้ไหมมีใครรอ
29 กันยายน 2552 10:49 น.
ยายแม่มด
กลับบ้านมา...ร้อนเป็นบ้า...หน้ามู่ทู่
อาบน้ำซู่เย็นสบาย...คลายร้อนเร่า
หมุนฝักบัว...ฟองเต็มตัว...สระหัวเบา-เบา
ร้องเพลงเข้า...ลืมเรื่องทุกข์...แสนสุขใจ
ค่อย-ค่อยถู...ขัดขี้ไคล..ไปไม่หยุด
ผิวผ่องผุด...ดุจนางงาม..เปรียบปานได้
สวยนะเนี่ย...ยิ้มเชิดหน้า..หาด้อยใคร
อาบ-อาบไป...น้ำหยุดไหล...ใครช่วยที
หน้าส่วนตัว
982
