
......เมื่อเช้าเริ่มมีหมอกจางหลังบ้าน
สายลมอันอ่อนหวานทำหวั่นไหว
ใกล้หน้าหนาวเข้ามาพาหนาวใจ
หนาวคิดถึงคนไกลทุกค่ำคืน
......ไม่มีเลย ไม่มีใครในหัวใจ
ยิ่งคิดยิ่งหวั่นไหวร่ำสะอื้น
จะเช้าวันใด หรือจะหลับไปสักกี่คืน
"แต่ถึงยังไงตอนตื่นก็ไม่เหลือใคร"
......แดดสายละลายหมอกไปข้างหลังบ้าน
ใครคนนั้นเคยคิดถึงกันบ้างไหม
ลมหนาวพัดมา"คนอ่อนล้ายิ่งเหงาใจ"
เหงาเพียงเพราะคนไกล...มาลืมกัน
       "หนาวอื่นหมื่นหนาวไม่เท่าใจ   หนาวคิดถึงคนไกลทุกค่ำคืน"