16 กันยายน 2545 13:13 น.
รินทรัฏฐ์
เพียงรอยยิ้มยิ้มหวานใจกันบ้าง
ความอ้างว้างในใจคงหายสิ้น
เพียงถ้อยคำปลอบใจขอได้ยิน
เพื่อชีวิน เพื่อความคิด เพื่อจิตใจ
คิดถึงภาพวันเก่าแล้วเศร้าหมอง
ครั้งเราสองเคียงคู่ดูสดใส
ถึงจะผิดกับบ้างต่างเข้าใจ
ความห่วงใยเราซึ้งคิดถึงกัน
จากวันนั้นแปรผันถึงวันนี้
ความรักที่เคยเห็นเป็นเพียงฝัน
เนื่องจากใจสองใจห่างไกลกัน
เหลือเพียงวันโศกศัลย์แทนวันวาน
12 กันยายน 2545 12:20 น.
รินทรัฏฐ์
คงเป็นเพราะระยะทางความห่างไกล
ถึงทำให้หัวใจเธอไหวหวั่น
ลืมหมดแล้วสัญญาใจที่ให้กัน
ความผูกพันธ์แน่นแนบแทบขาดรอน
ไกลแค่ไหนใจฉันไม่หวั่นหวาด
ด้วยมุ่งมาดรักจริงดั่งสิงขร
แม้วันนี้เธอจากลายังอาวรณ์
หวังเพียงพรสื่อใจให้เปรมปรีดิ์
แต่ทำไมเยื่อใยถึงได้สิ้น
หัวใจภินท์เพียงรักจะจากหนี
เสียดายรักซึ่งผลิแย้มเป็นแรมปี
เศร้าฤดีโศกศัลย์ฉันเสียใจ
รักที่ให้เธอไปไม่มีค่า
แล้วยังให้รักมาน่าสงสัย
รักหรือโกรธอย่าโทษความห่างไกล
จงโทษใจเธอ-ฉันไม่มั่นคง
8 กันยายน 2545 12:49 น.
รินทรัฏฐ์
ลาแล้วลาความรักซึ่งหนักอก
หวั่นสะทกทุกครั้งที่มองเห็น
ไหวอ่อนไหวทุกครั้งที่รักเป็น
ช่างลำเค็ญชีวิตรักหนักอุรา
หัวใจหมองครองเศร้าเราก็รู้
อกหักอยู่รักเมินเกินรักษา
เพื่อนเหลือน้อยเพียงถ้อยคำและน้ำตา
โอ้...ความรักนำพาให้ทุกข์ใจ
รักกับลา
เป็นเพียงวจนาที่ทำให้หวั่นไหว
เมื่อมีรัก รักสุขสุขหัวใจ
เมื่อรักไปก็จงลาอย่าอาวรณ์
หน้าส่วนตัว
646
