16 มกราคม 2552 14:39 น.
ลิลิต
ปูชนียบุคคล บนโลกนี้
คุณความดี มีมากล้ำ สุดพร่ำหา
จุดหมายมุ่ง รุ่งเรือง เลื่องลือมา
ต่างเกื้อหนุน รู้คุณค่า คำว่า " ครู "
มีสำนวน ความหมาย นั้นหลายหลาก
คนส่วนมาก อยากจะย้ำ ด้วยคำหรู
อย่าเป็นศิษย์ คิดกระด้าง คอยล้างครู
มีความรู้ แค่หางอึ่ง ต้องพึ่งพิง
ก่อนจะโต เคยโง่เง่า และเต่าตุ่น
ครูคอยหนุน กันมากหลาย ทั้งชายหญิง
ถ้าอายครู ไม่รู้เฟื่อง ถึงเรื่องจริง
จะเป็นลิง หลอกเจ้า เฝ้าระวัง
พวกนักแสดง หรือตลก ยกครูก่อน
ใครเร่าร้อน ไปขึ้นครู ดูผิดหวัง
แค่งู ๆ ปลา ๆ ละล้าละลัง
ถึงสีซอ ให้ควายฟัง ก็ยังดี
เป็นแม่พิม์ ของชาติ ประกาศก้อง
ทุกแห่งหน คนแซ่ซร้อง ไม่หมองศรี
ผิดเป็นครู รู้กันทั่ว.ทั้งชั่วดี
ต้องเอ่ยชี้ ศิษย์มีครู รู้ทัวกัน
เปรียบครูเหมือน เรือจ้าง อย่างยิ่งใหญ่
ส่งศิษย์ให้ ขึ้นฝั่ง สมดั่งฝัน
เถอะมวลมิตร เหล่าศิษย์น้อม ร่วมพร้อมกัน
รู้สำนึก รำลึกมั่น...ในวันครู
15 มกราคม 2552 21:38 น.
ลิลิต
ไปบุกถ้ำ ย่ำป่า ตามหาเงาะ
เลือกจำเพาะ เงาะซาไก ในหมอกหนา
อนุรักษ์ นักท่องเที่ยว เทียวไปมา
ท่านผู้ว่า นั้นมาเชิญ ไปเดินโชว์
เพื่อโปรโมท โฆษณา มาแจ้งจัด
งบจังหวัด เขาจัดสรร กันมากโข
โครงการเที่ยว ทั่วไทย ล้วนใหญ่โต
เอาเงาะโชว์ นำเสนอ เขาเอออวย
หนุ่มซาไก ผิวใสคล้ำ ผมดำหยิก
หัวเราะคิก ฟันขาว วับวาวสวย
ออกจากห้อง สองทุ่ม กระชุ่มกระชวย
มีคนช่วย พาเที่ยวห้าง..ชอบอย่างแรง
ทั้งลูกชาย เมียที่รัก ชักตื่นเต้น
พอได้เห็น ไฟสี มีเสียงแสง
ต่างงงงัน มั่นหมาย ให้เปลี่ยนแปลง
ใครช่างแต่ง แหล่งสวรรค์ สร้างสรรค์จัง
มีบันได ไหวเคลื่อน เลื่อนสนิท
ประตูผี เปิด-ปิด ไม่ผิดหวัง
แค่ไปยืน อยู่ข้างหน้า ขาตึงตัง
ไม่ได้สั่ง มันก็เปิด ประเสริฐจริง
มีห้องหนึ่ง ซึ่งวิเศษ ประเทศนี้
ปุ่มสีแดง ลูกศรชี้ ห้องผีสิง
หญิงชรา ก้าวขาไป ไวเหมือนลิง
ไฟแดงวิ่ง ขึ้นบนสุด แล้วหยุดลง
พอสักครู่ ไฟแดงพ้น วนลงล่าง
คนสวยย่าง ออกมา น่าพิศวง
แก่เห็น ๆ เป็นนางฟ้า มันน่างง
เขาลุ่มหลง จะแปลงร่าง บ้างเป็นไง
มัวแต่หลบ อยู่ในถ้ำ ลำเนาว์ป่า
ถ้าไม่มา ผู้ว่าโชว์ จะโง่ไหม
บอกลูกชาย เร็วด่วนจี๋ อย่างดีใจ
" ไป๊รีบไป ตามแม่เจ้า...เข้าห้องนี้ "
14 มกราคม 2552 13:43 น.
ลิลิต
คืนหนึ่ง...ซึ่งหนาวเหน็บจนเจ็บเนื้อ
มันช่างหนาวจนน่าเบื่อใต้เสื้อหนัง
แต่หัวใจใยร้อนรุ่มสุมประดัง
มองไปยังหลังหน้าต่างห้องข้างใน
เห็นเธอดับไฟนอนใจร้อนฉ่า
จินตนา การฝันให้หวั่นไหว
คืนเหน็บหนาวคราวนี้คงมีใคร
คอยเอาใจไออุ่นได้หนุนนอน
เขากอดรัดฟัดเหวี่ยงเธอเพลี่ยงพล้ำ
กลับชุ่มฉ่ำชื่นใจซุกใต้หมอน
ใครกันหนอคลอเคล้าเจ้าบังอร
ใจจะขาดรอนรอนสะท้อนทรวง
ขาว สวย หมวย อึ๋ม พี่ซึมเศร้า
เคยคลอเคล้ากลับเฝ้าคิดตะขิดขวง
เธอนั้นยอมพร้อมพรักให้ตักตวง
ใยไม่ห่วง หวงตัวหลงมัวเมา
เหลียวแลดูก็รู้แน่ว่าแพ้พ่าย
แสงจันทร์ฉายก็กลายกลับมาอับเฉา
ผืนสีฟ้า ตราคิตตี้ ตัวสีเทา
นั้นคือเขาเข้าทับร่างข้างกานดา
พี่เลยยุ่งฟุ้งซ่านอาการหนัก
คงเพราะรักมากไปจึงใฝ่หา
ถ้าไปบอกใครเขา..เข้าโห่ฮา
เพราะดันคิด ไปอิจฉา.....ผ้าห่มเธอ
13 มกราคม 2552 20:52 น.
ลิลิต
ระยะทางพิสูจน์ม้าเขาว่าไว้
กาลเวลาพิสูจน์ใครให้แลเห็น
พวกหน้าไหว้หลังหลอกนอกประเด็น
ว่าแต่เขาอิเหนาเหม็นเป็นเสียเอง
บ้างปากว่าตาขยิบกระซิบทราบ
ชอบสร้างภาพอาบองค์ได้ตรงเผง
น้ำท่วมทุ่งคลุ้งเคล้าเฝ้าโคลงเคลง
เป็นผักบุ้งโหรงเหรงวังเวงจัง
ปากไม่ตรงกับใจใครยุ่งเกี่ยว
พวกปากหวานก้นเปรี้ยวคิดเหลียวหลัง
ปากไม่มีหูรูดพูดเสียงดัง
จงระวังให้หนักจักร้าวราน
คนอิจฉาตาร้อนนอนไม่หลับ
ฟังอะไรไม่ได้ศัพท์ไปขับขาน
แก่มะพร้าวเฒ่าอวดรู้เพราะอยู่นาน
ขุดสันดานนั้นหนักหนากว่าสันดอน
ขิงก็ราข่าก็แรงคนแช่งชัก
เลือกที่รักมักที่ชังต้องสั่งสอน
เนื้ออดกินหนังก็ไม่..ได้รองนอน
กลับเอาก้อนก้างกระดูกมาผูกคอ
ถ้ารักพี่เสียดายน้องต้องสละ
ยึดธรรมะจะยุบหนองและพองหนอ
ใครจับปลาหลายมือถือไม่พอ
มันจะท้อรันทดหลุดหมดเลย
ขอจบกลอนย้อนเล่าเพียงเท่านี้
สำนวนมีความหมายใคร่เฉลย
ถ้าถูกใจไม่ชิงชังคำพังเพย
อ่านเฉย ๆ ถึงไม่ชอบ..ก็ขอบคุณ
12 มกราคม 2552 22:31 น.
ลิลิต
แสงจันทร์ กระจ่างสว่างใส
มองไป ใจเศร้า ให้เหงาหงอย
คิดถึง นางฟ้า ตั้งตาคอย
ใยเจ้า จึงปล่อย ให้คอยรอ
แสงจันทร์ นวลผ่อง โอ้น้องพี่
ป่านฉะนี้ หลับไหล หรือไรหนอ
เจ้าใย ใจย้ำ ทำลงคอ
เพียงจะขอ ออดอ้อน ให้อ่อนใจ
คงคิด รำคาญ ขอทานน้อย
ที่เฝ้าคอย ขอรัก จึงผลักไส
โปรดเมตตา ปราณี มีเยื่อใย
เพราะยากไร้ รักแท้ อย่างแน่นอน
ทั้งที่รู้ ว่าเธอเป็น เช่นดอกฟ้า
แต่เจ้าหมา วัดเล่า ยังเห่าหอน
เจ้าอยู่สูง เกินเอื้อม มิเสื่อมคลอน
ยากจะถอน ถอดใจ ให้เลิกลา
แสงจันทร์ กระจ่าง สว่างจิต
ขอใช้สิทธิ์ แค่คิดถึง คนึงหา
ยอมเจ็บ ยอมเหนื่อย นั้นเรื่อยมา
รอนางฟ้า มาสงสาร...ขอทานรัก..
หน้าส่วนตัว
1134
