24 พฤศจิกายน 2551 15:37 น.
ลิลิต
พอนับวัน แม่จันทร์เจ้า เข้าใจผิด
คอยแต่คิด หึงหวง เฝ้าห่วงหา
เรียนก็หนัก รักก็เหนื่อย กันเรื่อยมา
ต่างหมดแรง อ่อนล้า ตั้งตารอ
เงินที่ส่ง จากพ่อ...นั้นร่อแร่
เงินที่แม่ ให้ใช้สอย กลับร่อยหรอ
ค่าหน่วยกิต แต่ละครั้ง ยังไม่พอ
ไหนค่าหอ ก็คงค้าง ตั้งหลายเดือน
เมื่อแรกเริ่ม รักนั้น ช่างหวานชื่น
จะมีไหม สิ่งไหนอื่น สดชื่นเหมือน
แต่ถ้าหลง หลับไหล ไม่ย้ำเตือน
ต้องลอยเลื่อน เรียนไม่จบ ให้ซบเซา
พ่อแบกฟืน เผาป่า แลกค่าจ้าง
แม่เยื้องย่าง เหยียบเดิน บนเนินเขา
คอยเก็บยอด ผักหวาน ย่านสะเดา
แล้วก็เอา ไปขาย พอได้กิน
พ่อกับแม่ ของจันทร์เจ้า ก็เท่านี้
ทำนาไร่ มาหลายปี พอกหนี้สิน
ส่งลูกสาว เรียนร่ำ ยอมย่ำดิน
หวังถวิล ปริญญา พาหายจน
แต่บทเรียน บทสุดท้าย ของไข่นุ้ย
ได้เสื้อครุย คือสาวจันทร์ พ่อมันฉงน
รับปริญญา มาหนึ่งตัว " ไอ้วัวชน "
เถอะสองคน ไปลับมีด...หัดกรีดยาง
24 พฤศจิกายน 2551 14:05 น.
ลิลิต
ชื่อไข่นุ้ย คุยไม่เก่ง...ร้องเพลงเพราะ
วัยขบเผาะ ผิวเข้มข้นเป็นคนใต้
หนุ่มมาดเซอร์ ดูเซ่อซ่า พาขี้อาย
พ่อรับจ้าง กรีดยางขาย...ส่งควายเรียน
นั่งรถไฟชั้นสามเมื่อยามค่ำ
เพื่อตอกย้ำ ย่ำเข้ากรุงมุ่งอ่านเขียน
แม่คอยสอนพ่อเฝ้าสั่งตั้งใจเรียน
อย่าไปเพี้ยนตามเพื่อนเขา เข้ารกพง
แม่รู้จัก ท่าน สส. พ่อเส้นใหญ่
จึงฝากได้ให้เรียนรามตามประสงค์ .( อิอิ เส้นใหญ่จริง ฝากเข้ารามก็ได้)
หวังบัณฑิต นิติศาสตร์มาดซื่อตรง
จบแล้วคง ไปอวดพ่อ เป็นหมอความ
พอเรียนอยู่ ปีสอง ต้องงานเข้า
ได้พบสาว เป็นรุ่นพี่ อยู่ปีสาม
คนอะไร ก็ไม่รู้ดูงดงาม
หวิววาบหวาม หวานแหวว ช่างแพรวพราว
แต่นั้นมาวิชารักชักพาเปลี่ยน
มันเริ่มเพี้ยน เปลี่ยนใข่นุ้ย ทำคุยฉาว
วิชาเรียนก็เรืองรุ่ง ฟุ้งเรื่องราว
วิชารักก็ร้อนเร่าต่างเข้าใจ
โลกทั้งโลก ใบนี้ ช่างมีสุข
มันหายทุกข์ เศร้าสลด ต่างสดใส
จูงมือเจ้า แม่สาวจันทร์ อย่างมั่นใจ
หวังยิ่งใหญ่ ได้ถวิล....เพื่อปริญญา
21 พฤศจิกายน 2551 19:42 น.
ลิลิต
ขอเรียงถ้อย ร้อยกลอน อักษรศิลป์
ใช่ติฉิน มานินทา ว่าผู้หญิง
เอาวิชา ภูมิศาสตร์ มาพาดพิง
เปรียบทุกสิ่ง วัยหญิงนั้น..เล่ากันฟัง
วัยสิบห้า ถึงยี่สิบ..ทวีปใหญ่
แอฟริกา พาสดใส ด้วยใจหวัง
ธรรมชาติ ยังบริสุทธิ์ ประดุจดัง
มีมนต์ขลัง ช่างสำรวจ ได้ตรวจลอง
วัยยี่สิบ ถึงสามสิบ ใช่ริบหรี่
มีสิทธิ และเสรีไม่มีสอง
เหมือนอเมริกา พาสวยหรู ดูน่ามอง
ช่างแคล่วคล่อง คลอเคล้า อย่างเร้าใจ
สามสิบถึง สี่สิบห้า พาคุกรุ่น
เหมือนญี่ปุ่น และอินดีย เคลียคลอใส
ดูลุ่มลึก และงดงาม อยากตามไป
เพื่อโลมไล้ ลดเลี้ยว ได้เที่ยวชม
สี่สิบห้า ถึงหกสิบ กระซิบทราบ
เหมือนทุ่งราบ ของโซเวียต ดูเครียดขม
ดินแดนกว้าง ทางสงบ แต่ซบซม
ไร้คู่สม ไปชมเที่ยว เปล่าเปลี่ยวทรวง
หกสิบถึง เจ็ดสิบห้า พาเคืองขลาด
มหาอำนาจ กว่าชาติไหน อันใหญ่หลวง
เหมือนอังกฤษ แดนผู้ดี ไม่มีกลวง
ต้องอนุรักษ์ จักแหนหวง คอยห่วงใย
ขอเล่าจบ ..วิชาแก เพียงแค่นี้
และโทษที ถ้างุนงงยังสงสัย
สรุปบท สุดท้าย ก่อนย้ายไป
ว่าต่างวัย ..ใจ-กาย เลื่อน....ไม่เหมือนเดิม
20 พฤศจิกายน 2551 15:27 น.
ลิลิต
เรไรร้อง รำร่าย เมื่อใกล้รุ่ง
ด้วยใจมุ่ง ตื่นมา หาจุดหมาย
เอาถุงพาด คาดผ้า ขาวม้าลาย
ตะเกียงฉาย ส่องสว่าง ใกล้ทางชัน
ก้ม ๆ เงย เสยมีด ค่อยกรีดเลือก
เลาะเล็มเปลือก เชือกยาง อย่างแข็งขัน
น้ำยางใสก็ไหลคั่งลงกลางคัน
สู่ถ้วยขันชั้นกระชับกับต้นยาง
ทุกห้วงใจ ใยพี่จึง คิดถึงเจ้า
เคยกระเซ้าเย้าอุษาก่อนฟ้าสาง
มาหนีดับลับเลื่อนจนเลือนลาง
เหมือนต้นยาง ที่ผลัดใบในวันนี้
ดูเป็นแถวแนวต้นยางกลางป่าเปลี่ยว
ไม่คดเคี้ยว เหมือนกับใจ ของใครนี่
เมื่อคมมีดเข้ากรีดยางในบางที
เหมือนกับพี่นั้นมีมีดคอยกรีดใจ
พอยางเฒ่า เก่าไป เริ่มไร้ค่า
น้ำยางลด หมดราคา น้ำตาไหล
เหมือนรักจริง ถูกทิ้งขว้าง อย่างตั้งใจ
ปลูกยางใหม่มาทดแทนเต็มแผ่นดิน
จึงตัดโค่น และก่นสร้าง ต้นยางนี้
ตัดใจพี่ไปเผาฟืนช่างหื่นหิน
ต้นยางหมด หยดน้ำตา พาร่วงริน
รักจึงสิ้น ยินเสียงครวญ...จากสวนยาง
19 พฤศจิกายน 2551 14:17 น.
ลิลิต
พออ่านเรื่อง " อะไรเอ่ย "ก็เลยชอบ
ได้คำตอบ ที่ขบขัน ทุกปัญหา
มันยียวนได้สรวลเสและเฮฮา
เอามาว่า วาดอักษร เป็นกลอนมัน
ถามว่ารถ โตโยต้า ที่มาขับ
รุ่นไหนครับ ที่เล็กสุด จงหยุดหัน
มาช่วยตอบ กันได้ไหม รุ่นไหนกัน
เฉลยนั้น รุ่นอันตี๊ด. ( อัลติส)..เล็กนิดเดียว
ถามว่าถ้า แม่ประนี นี้ ขายหอม
แม่ประนอม ขายอะไร ให้หวาดเสียว
อย่าคิดลึก จนคึกลิด ตอบผิดเชียว
แกคอยเคี่ยว น้ำพริกเผา ขายเรานาน
ขอถามว่า ถ้านาย ก. ดีดกระดิ่ง
แล้วนายกิ่ง ดีดอะไร ให้สงสาร
อย่าไปคิดลามก รกกะบาล
ตอบอยู่บ้าน ดีดกระด้ง อย่างโล่งใจ
ถ้าฟันพระ ตกสะพาน ร้าวรานร่วง
ถามด้วยความ เป็นห่วง ว่าบาปไหม
ตอบให้ทราบ จะบาปกรรม ไปทำไม
พระแก่ไซร้ เหงือกทะลุ ฟันผุพัง
ถามให้รู้ใยผู้ร้ายถูกไล่กวด
หนีตำรวจ ไม่เคยพ้นคนโอหัง
มันทำไม วิ่งไม่เร็ว ล้มเหลวจัง
ตอบดังดัง คนชั่วช้า จ่าจึงรุม
ถามว่า "มุม" ไหนชาย นั้นไม่ชอบ
เหมือนถูกลอบ ทำร้ายให้ลงหลุม
หมดสนุก ทุกข์มหันต์ ยุงมันชุม
ไม่ชอบซุ่ม " มุมมาเคีย "เฝ้าเคลียคลอ
ขอเก็บกลอน ใส่กล่อง พี่น้องครับ
ที่ขานขับ ใครขบขัน กันบ้างหนอ
ถ้าไม่ขัน เอาขัน(ไป)ขบ ให้ครบคอ
อย่าขันต่อ เดี๋ยวหมวดเขา...จับเข้าคุก..
หน้าส่วนตัว
903
