9 กันยายน 2545 19:40 น.
วรรณกาญจน์
เคยบ้างไหมให้ข้างในฤทัยนี้
รู้สึกมีที่แสนกว้างสุดทางหา
เก็บทั้งสุขทุกข์ปะปนผจญมา
จนเกินกว่ามาย้อนจับนึกนับตรอง
ยามเมื่อสุขปลุกให้ยิ้มอุ่นอิ่มหน้า
มองโลกาน่าโอบเอาเป็นเจ้าของ
รักทุกสิ่งยิ่งกว่าเคยไม่เฉยมอง
อยากจับจองครองไว้มิให้กลาย
ส่วนยามทุกข์ปลุกอย่างไรให้ใจตื่น
แดดสดชื่นรื่นไม้งามเมื่อยามสาย
ยังมองเห็นเป็นเมฆดำครอบงำกาย
อยากชึพวายหายลาลับไม่กลับยืน
ใจที่ทุกข์สุขคลุกเคล้าของเรานี้
เปรียบเหมือนมีที่ร้อยรัดสุดขัดขืน
ให้เวียนว่ายตายเกิดกันทุกวันคืน
อาจแช่มชื่นฝืนใจบ้างปล่อยวางเทอญ
2 กันยายน 2545 18:24 น.
วรรณกาญจน์
มีเรื่องเล่าของเหล่าชาวลุงแซม
เป็นเรื่องแกมชวนขันกันทั่วขาม
เรื่องของสาวไร้สมองมักสวยงาม
ลองฟังความช่วยตัดสินหน่อยเป็นไร
เขาว่าสาวผมบลอนด์นั้นไม่ฉลาด
จึงจัดงานเพื่อประกาศแถลงไข
ทดสอบเชาวน์เหล่าบรรดาโฉมไฉไล
ตั้งโจทย์เลขแล้วถามให้ลองตอบมา
สามสิบหกบวกสิบสองเป็นเท่าไหร่
คนที่หนึ่งตอบเร็วไวสี่สิบห้า
เหล่าชายหนุ่มบอกได้โปรดขอเวลา..
พวกเธอแก้ตัวอีกครา คนต่อไป
ยี่สิบสามบวกสี่เป็นข้อสอง
สาวคนรองตอบสิบหก ถูกใช่ไหม
ชายหนุ่มรีบขอโอกาสคนต่อไป
กรรมการตอบว่าได้อีกคราเดียว!
สองบวกสองคือคำถามข้อสุดท้าย
สาวตอบสี่ทำเหนียมอายยังเสียวๆ
สาวผมบลอนด์ที่เหลือส่งเสียงเกรียว
ให้โอกาสเธออีกเที่ยว คนต่อไป!
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวรรณกาญจน์
หน้าส่วนตัว
621
