23 เมษายน 2550 15:25 น.
สายน้ำแห่งรัก
ได้เป็นเพื่อนยามเธอเหงาเขาพรากจาก
เธอเหงามากฉันหดหู่ทนดูไม่ไหว
ยามเธอเหงาร้าวราน-รานหัวใจ
ฉันเหงาใจยิ่งกว่าเธอเผลอใฝ่ปอง
ก็มันเหงาที่เขาทำเธอหม่น
เธอร้อนรนเธอเหงาเราที่สอง
คอบปลอบเธอยามเหงาเขาไม่มอง
ยามเรามองเหงาใจใครปลอบเรา
กลายเป็นคนที่เหงาเศร้าโดดเดี่ยว
อยู่คนเดียวเหงาเพราะเธอเพ้อหาเขา
เหงามากนะเหงามากมากไม่อยากเศร้า
คนอย่างเราคงต้องเหงาเศร้าลำพัง
22 เมษายน 2550 23:51 น.
สายน้ำแห่งรัก
เรียงถ้อยร้อยคำอีกครั้ง
ไม่ยั้งไม่หยุดสุดปรารถนา
แม้คนรักร้างห่างไกลตา
ยังรอเวลารักคืนใจ
ห่างไกลใช่ว่าห่างเหิน
คิดถึงเหลือเกินเธอรู้ไหม
แม้วันแม้เดือนเคลื่อนไป
หัวใจรักรอต่อ...ที่เดิม
หน้าส่วนตัว
1170
