24 ธันวาคม 2545 22:55 น.
สาวดอย
ในศุภวาระขึ้นปีใหม่
ขอปวงภัยไกลพ้นล้นสุขี
มากมายเพื่อนหมื่นรักปักฤดี
บ่มิมีศรัตรูสู่เรือนชาน
ธนสารสมบัติจัดมาสู่
แด่เพื่อนผู้ร่วมทางทุกถิ่นฐาน
ขอมีรักปักจิตมิตรเนิ่นนาน
ตลอดกาลไป่ร้างจางจากเอย ฯ
21 กันยายน 2545 19:46 น.
สาวดอย
เกิดมาเป็น วณิพก พเนจร
เที่ยวแต่งกลอนแลกน้ำใจไปทั่ว
แสนหวาดหวั่นภัยร้ายมากท่วมตัว
ตะลอนทัวร์แดนดินถิ่นเมืองไทย
อันตัวเรานั้นไซร้ไร้พวกพ้อง
คอยปกป้องพิทักษ์ชักหวั่นไหว
ทนบากหน้าขอแบ่งเสี้ยวเศษใจ
จนใครใครเริ่มชินผินมองเมิน
ยามค่ำคืนเหน็บหนาวราวเปียกฝน
ด้วยกังวลคนหมิ่นถิ่นหงส์เหิร
เดินต่อด้วยสองเท้าก้าวยากเกิน
ต้องเผชิญภัยไปเพียงผู้เดียว ฯ
21 กันยายน 2545 19:42 น.
สาวดอย
ชีวิตหนึ่งแสนเศร้าร้าวรวดเหลือ
ไร้ใจเกื้อเอื้อหนุนมุ่นหมกไหม้
อีกชีวิตผิดแผกแตกกันไป
มีบ้านใหญ่มากเพื่อนเกลื่อนเยี่ยมยล
โอ้ชีวิตไฉนใยแตกต่าง
พระพรหมสร้างลิขิตนิมิตรผล
คิดครวญใคร่แสนเศร้าร้าวกมล
ไร้เหตุผลสิ้นดียามชี้ตรอง
ฤาเป็นเพราะกรรมเก่าที่เราสร้าง
มาตามล้างผจญจนหม่นหมอง
เกิดชาติหน้าฉันใดใฝ่ใจปอง
อย่าแบ่งสองชีวิตจิตหนึ่งเลย ฯ
22 สิงหาคม 2545 19:18 น.
สาวดอย
ลมพัดลิ่วทิวทุ่งจรุงกลิ่น
ภมรบินเฉิดฉายกรายปีกสวย
เฝ้าดอมดมชมชื่นรื่นระทวย
อบอวลด้วยรสหวานว่านพร่างพราว
ภมรเปรียบดั่งชายหลายร้อยลิ้น
ชอบโบยบินโฉบชมพรมสาวสาว
แม้เลือกได้จงเลี่ยงเบี่ยงเรื่องราว
กลิ่นรักคาวฉาวโฉ่โอ้บ่งาม ฯ
21 สิงหาคม 2545 18:57 น.
สาวดอย
ฟ้าครื้มฝนปนเมฆเสกความเศร้า
แม้ยามเช้ายามเย็นเป็นดั่งเห็น
ช่างมืดหน้ามัวตาน่าลำเค็ญ
ดุจดั่งเช่นรักช้ำกล้ำอุรา
เมื่อไหร่หนอฟากฟ้าเปิดหน้าใส
มอบดวงใจใฝ่ฝันดั้นด้นหา
ลมพัดพาเมฆฝนหล่นลงมา
ช่วยล้างลามนทินกลิ่นรักลวง ฯ
หน้าส่วนตัว
1504
