หน้าส่วนตัว
เป็นละอองสายหมอกกล้าหยอกแสง
ตะวันแรงสาดส่องละอองสลาย
กลับเป็นหยาดน้ำทิพย์ที่พร่างพราย
ทอประกายรับแสงเพื่อแบ่งปัน
ค่อยค่อยซึมค่อยค่อยซาบอาบแสงอุ่น
สิ่งไม่คุ้นกับเคยคุ้นอุ่นไอฝัน
ประสานเรียวเกี่ยวก้อยร้อยคืนวัน
ทอถักฝันด้วยสายใยใจเบิกบาน
.....ได้ยินไหม?
สกุณากลางไพรร้องขับขาน
เป็นบทเพลงสู่ดอกหญ้าข้างป่าธาร
ดอกดวงกร้านคืนหอมกรุ่น..ละมุนละไม..
สีลมัย
1398
