9 กุมภาพันธ์ 2555 13:32 น.
สุนทรวิทย์
กุหลาบงาม ช่อนี้ พี่เลือกสรร
มอบกำนัล แด่เธอ ผู้เลอโฉม
พร้อมคำรัก รจนา มาประโลม
เพื่อเหนี่ยวโน้ม เตือนย้ำ ผูกน้ำใจ
ดอกสีแดง เปียกชุ่ม แทนจุมพิต
แนบสนิท นิรันดร์ มิหวั่นไหว
ดอกสีเหลือง เรืองรอง ผ่องอำไพ
ต่างสายใย เสน่หา ทุกนาที
ดอกสีขาว พราวลออ บริสุทธิ์
คือมิหยุด ปรารถนา มารศรี
ยิ่งนานวัน ยิ่งรัก ยิ่งภักดี
ทั้งชาตินี้ ชาติไหน ใจมั่นคง
ดอกชมพู แรกแย้ม แซมอ่อนหวาน
เปรียบดวงมาน ฉันนี้ ที่ลุ่มหลง
ด้วยรักแท้ จำเพาะ มุ่งเจาะจง
จักดำรง ทรงอเนก เอกภักดิ์
หลอมกายใจ ไว้ใน ดอกไม้แล้ว
หวังน้องแก้ว พธู รู้ประจักษ์
ว่าชายหนึ่ง ภาคภูมิ เฝ้าฟูมฟัก
มามอบรัก ต่อหน้า วาเลนไทน์
8 กุมภาพันธ์ 2555 14:01 น.
สุนทรวิทย์
คืนนี้งาน วาเลนไทน์ ใจคึกคัก
ชายคนรัก นัดฉลอง สองต่อสอง
เขาจะบอก ความนัย สิ่งหมายปอง
นึกยิ้มย่อง หฤหรรษ์ ฝันไปไกล
มีของขวัญ สิ่งใด ให้เราหนอ
หวังพะนอ ขอหมั้น นั้นใช่ไหม
หรือเตรียมแผน เจาะไข่แดง น่าแคลงใจ
ถึงอย่างไร ไม่ยี่หระ พร้อมเผชิญ
เราควงกัน เข้าร้าน อาหารหรู
นั่งเคียงคู่ แนบชิด จิตขวยเขิน
เขากลับดู ล่อกแล่ก แปลกเหลือเกิน
วางท่าเจิ่น ทำเฉย-เมยพิกล
บรรยากาศ ความรัก ชักเริ่มกร่อย
เขาจึงค่อย-ค่อยเอ่ยเอื้อน เหมือนสับสน
คงอยากขอ แต่งงาน พานกังวล
ทำเสียจน อึดอัด อ่อนหัดจริง
สุดท้ายเขา ก้มหน้า สารภาพ
กระซิบกระซาบ ว่าตัวชาย แต่ใจหญิง
ขออภัย ที่แล้วมา อย่าติติง
จำต้องทิ้ง ไปวิวาห์ แต่งสามี
อนิจจา จบกัน สวรรค์ล่ม
ซวยบรม ชะมัด ช่างบัดสี
คนรักฉัน คบหา มาหลายปี
เป็นขันที ตุ๊ดตู่ อดสูจัง
7 กุมภาพันธ์ 2555 13:44 น.
สุนทรวิทย์
นิทานเรื่อง หมาป่า ฆ่าลูกแกะ
พอแยกแยะ ความจริง ได้สิ่งหนึ่ง
สันดานพาล ย่อมเกะกะ มุ่งตะบึง
ไม่คำนึง ถึงเหตุผล ประกลใด
อ่านแล้วพลอย นึกโกรธ โทษหมาป่า
ว่าหยาบช้า น่าชัง ทั้งสาไถย
กินลูกแกะ บอบบาง ช่างกระไร
วางอำนาจ บาตรใหญ่ ใจทมิฬ
หมาคือหมา ล่าเหยื่อ เพื่อปากท้อง
ยังถูกจ้อง ประณาม หยามติฉิน
ส่วนมนุษย์ ระราน ผลาญชีวิน
กลับชาชิน โอหัง ดังชอบธรรม
แถมอวดตน อารยะ งามประเสริฐ
แท้ละเมิด ชีวา บ้าระห่ำ
แฝงละโมบ อำมหิต จิตมืดดำ
พฤติกรรม ร้ายกว่า หมาที่เป็น
ความผิดหมา บรรยาย คล้ายสาหัส
ผิดคนชัด อมพะนำ ทำไม่เห็น
ตำหนิเขา ป่าเถื่อน เหมือนเลือดเย็น
ตนซ่อนเร้น อคติ มิขวยใจ
เลิกหยิบยก เรื่องหมาป่า มาค่อนแคะ
คนฆ่าแพะ บูชายัญ ต่างกันไหม
สำรวจตัว บ้างหนา ก่อนว่าใคร
มีสัตว์ไหน หิวประโยชน์ โหดเท่าคน
6 กุมภาพันธ์ 2555 16:09 น.
สุนทรวิทย์
สนุ้กเกอร์ มวย,บอล กระฉ่อนโลก
อุปโลกน์ ลือชา ว่ายอดเยี่ยม
เป็นกีฬา ยิ่งใหญ่ ไร้ทัดเทียม
ฟังเหมือนเปี่ยม คุณค่า น่าชื่นชม
ใครที่มิ สันทัด หัดเรียนรู้
มักโดนผู้ อื่นเย้ย เอ่ยทับถม
ว่าแสนเชย ล้าหลัง งั่งบรม
ถูกคุยข่ม ประจำ นำติเตียน
โรคเห่อตาม ก้นฝรั่ง อย่างคลั่งไคล้
ส่งผลให้ ค่านิยม สังคมเปลี่ยน
สิ่งใดเป็น ของนอก ต้องลอกเลียน
จำพากเพียร ใส่เจต ทุกเพศ,วัย
กีฬาเป็น เรื่องดี มีประโยชน์
พึงปราโมทย์ ปีติ โดยวิสัย
แต่หากมุ่ง พนันขันต่อ ย่อมก่อภัย
คงบรรลัย ทุกข์ยาก มากกว่าดี
รักกีฬา ควรจัก รักให้ถูก
เริ่มด้วยปลูก ภาพลักษณ์ เกียรติศักดิ์ศรี
เตือนตนให้ รู้รัก สามัคคี
มิใช่มี ไว้ส่งเสริม เกมเดิมพัน
1 กุมภาพันธ์ 2555 10:34 น.
สุนทรวิทย์
ได้ยินชื่อ ครั้งแรก แปลกพิลึก
เกิดรู้สึก สนใจ ใคร่รู้จัก
สดับเสียง จำนรรจ์ พลันคึกคัก
นั่งทึกทัก ฟุ้งซ่าน อยากพานพบ
มองภาพถ่าย คล้ายมนตร์ ดลสะกด
ช่างงามงด รัญจวน ชวนสยบ
เห็นตัวจริง รูปทรง องคาพยพ
เชื่อประสบ พธู คู่ชีวิต
ได้เป็นแฟน ภาคภูมิ หมั่นฟูมฟัก
ถนอมรัก ชื่นชม พรหมลิขิต
นางเดียวผู้ ประเสริฐ เลิศโศภิษฐ์
หลงจับจิต พิศวาส วาดยอยก
ได้เป็นเมีย ลำเค็ญ แสนเป็นทุกข์
ซึมเจ่าจุก ระกำ ช้ำหัวอก
ดังก้าวผิด พลาดหลง ลงนรก
หวั่นวิตก จริต อยากคิดคด
ได้ยินชื่อ อกสั่น ขวัญผวา
ยินเสียงด่า จังงัง นั่งสลด
พบหน้าพาน ห่อเหี่ยว เรี่ยวแรงลด
ปานเผชิญ แม่มด ทำหมดมู้ด
หน้าส่วนตัว
3623
