11 มกราคม 2555 12:24 น.
สุนทรวิทย์
อึดอัด ขัดข้อง ท้องผูก
กินหยูก กินยา หาหมอ
สำรวจ ตรวจค้น ต้นตอ
เออหนอ ไม่สบ พบพาน
วันวัน ขุ่นเคือง เรื่องอึ
เรารึ กินอย่าง ล้างผลาญ
ไฉน เบ่งยาก เบ่งนาน
ทวาร แทบช้ำ ชำรุด
เห็นเขา กินน้อย ปล่อยถี่
เดี๋ยวฉี่ เดี๋ยวถ่าย ไม่หยุด
อึเช้า อึเย็น เป็นชุด
อุตลุด มิหย่อน ผ่อนปรน
เพื่อนแนะ ยาให้ หลายหลาก
มีมาก ตำรับ สับสน
เทศไทย เคล้าคละ ปะปน
ไร้ผล ดังโอษ โจษจัน
นั่งบน ชักโคก โศกเศร้า
ก้นเขา แสนจะ ขยัน
ก้นเรา ปั้นปึ่ง ดึงดัน
ต่างกัน ลิบลับ อับจน
10 มกราคม 2555 18:10 น.
สุนทรวิทย์
ทุกเวลา นาที ที่ผ่านพ้น
ลูกต่างคน เติบใหญ่ ก้าวไปหน้า
พ่อ,แม่กลับ ระโหย ร่วงโรยรา
เปลี่ยนเชื่องช้า อ่อนแอ แก่เฒ่าลง
พ่อ,แม่ล้วน อาทร จึงสอนสั่ง
มุ่งยับยั้ง ห้ามปราม ความลุ่มหลง
หวังให้ลูก สุขสันต์ ยืนมั่นคง
สมจำนง อิฐผล เป็นคนดี
สัญชาตญาณ ยิ่งใหญ่ ในพ่อ,แม่
คือเหลียวแล บุตร,ธิดา โดยหน้าที่
ชี้จุดหมาย แนวทาง สร้างชีวี
เอื้ออารี ปกปัก รักเอ็นดู
ลูกจะโต เปลี่ยนแปร แม้เพียงไหน
พ่อ,แม่ไซร้ คงเห็น เป็นเจ้าหนู
ยังรักเหมือน เด็กน้อย คอยค้ำชู
ลูกย่อมรู้ แน่แท้ อยู่แก่ใจ
ทุกเวลา นาที ที่ร่อยหรอ
ลูกลูกเคย ทดแทนต่อ พ่อ,แม่ไหม
หันใคร่ครวญ สักนิด คิดห่วงใย
ใช่รอไว้ ประณต ตอนหมดลม
9 มกราคม 2555 13:28 น.
สุนทรวิทย์
เมฆินทร์ โบยบินว่อน
เกลื่อนอัมพร จรร่อนเร่
เหาะเหิน เกินคะเน
ชวนสนเท่ห์ ทุกเวลา
สำแดง แผลงรูปลักษณ์
มิเคยจัก พักทีท่า
คล้อยเคลื่อน เลื่อนกรีธา
เกิดมายา สารพัน
เปรียบคน สกลโลก
พบพานโชค และโศกศัลย์
ปัญหา คือสามัญ
เฉกบุญสรรค์ กรรมบันดล
ยามดี มีคนไหว้
ทำอะไร ล้วนให้ผล
ยามร้าย กลายอับจน
หนีไม่พ้น คนนินทา
ปลงเถิด เกิดมาแล้ว
ยากผ่องแผ้ว แคล้วตัณหา
สังวร ก่อนโรยรา
สร้างคุณค่า อย่ารั้งรอ
จน,รวย ต่างม้วยมอด
ไม่อาจรอด ตลอดหนอ
พึงอยู่ อย่างรู้พอ
ห้ามอ่อนข้อ ต่อมลทิน
ถึงตอน มรณ์มลาย
แม้ร่างกาย ก็วายสิ้น
กลับคืน สู่พื้นดิน
จะถวิล ทรัพย์สินไย
สงบใจ ใฝ่ธรรมะ
เพิ่มพละ อสงไขย
เลิกหวั่น พรั่นทุกข์ใด
จึงสุขใจ ได้แท้จริง
8 มกราคม 2555 20:04 น.
สุนทรวิทย์
ตราบชีวัน มั่นคง ดำรงอยู่
ควรพันตู สู้ไป อย่าได้ถอย
ใช่งอมือ งอเท้า เอาแต่คอย
ขืนอ้อยส้อย ปล่อยปละ จะทันใคร
ลมหายใจ เบาเบา เคลื่อนเข้าออก
มิบ่งบอก อาจสะดุด หยุดวันไหน
ชาติหนึ่งเพียง พริบตา ก็ลาไป
เกิดมาไย? ถ้ามัวเอื่อย นอนเฉื่อยชา
ตราบยังมี เรี่ยวแรง จงแข็งขัน
เร่งบากบั่น จริงจัง ก่อนสังขาร์
สร้างกรรมดี ฝากไว้ ในโลกา
ย่อมควรค่า กว่าคน ไร้ผลงาน
พวกขี้เกียจ อนาทร นอนตื่นสาย
นิ่งดูดาย อืดอาด ปราศแก่นสาร
ใครพบเห็น ย่อมรู้สึก นึกรำคาญ
ล้วนป่วยการ เสียที ที่เกิดมา
อยากนอนยาว รอนอน ตอนมรณ์ม้วย
ไม่ต้องขวย สดับ รับปัญหา
แต่เมื่อยัง อยู่ดี มีชีวา
พึงไขว่คว้า ก้าวไป ใช่รั้งรอ
7 มกราคม 2555 12:57 น.
สุนทรวิทย์
มฤตยู ยาบ้า คร่าชีวิต
มันมีพิษ อันตราย ร้ายมหันต์
พร้อมแทรกซึม กัดกร่อน รอนชีวัน
ให้จาบัลย์ จำนน จนงมงาย
ตัวบั่นทอน จิตใจ กายสังขาร
ก่ออาการ อ่อนแอ ยอมแพ้พ่าย
สูญชื่อเสียง เสียทรัพย์ แถมอับอาย
ทางอบาย วิบัติ ประหัตคน
นำมาซึ่ง ความละเหี่ย เสียจริต
พาลหงุดหงิด เรื้อรัง คลั่งสับสน
ลืมสติ ฟุ้งซ่าน ปราณวิกล
สู่มืดมน เหี่ยวห่อ มรณา
ป้อนหมูหมา เชื้อเชิญ ยังเมินสิ้น
ใครที่กิน ควรรู้สึก นึกอายหมา
อัปยศ หมดราศี ดุจขี้ยา
ไร้คุณค่า ฟั่นเฟือน เหมือนโง่งม
ผู้เกี่ยวข้อง จำหน่าย คือขายชาติ
คนเป็นทาส รอวาย ตายขื่นขม
สิ่งอุบาทว์ อธรรม ต่ำโสมม
วอนสังคม ร่วมยืนหยัด กำจัดภัย
หน้าส่วนตัว
1188
