25 กุมภาพันธ์ 2555 12:42 น.
สุนทรวิทย์
แดดร่ม ลมตก ยกสำรับ
หมูสับ กับแกล้ม แหนมพวงใหญ่
น้ำแข็ง สุรา มาทันใด
กินให้ อิ่มเอม เปรมปรีดา
คอเหล้า ตั้งวง ส่งเสียงขรม
เกลียวกลม ตกเย็น เป็นพร้อมหน้า
ลูกเมีย ชอกช้ำ มินำพา
เฮฮา บ้าคลั่ง ดังสิ้นคิด
เงินเดือน ละลาย จ่ายไม่เหลือ
แผ่เผื่อ เพื่อนฝูง จูงกันผิด
ปลาบปลื้ม ดื่มด่ำ อ้างน้ำมิตร
ชีวิต จมหล่น สู่ก้นบึง
คืน,วัน ผ่านไป โดยไร้ค่า
ชรา ยามใด โรคภัยถึง
เพื่อนรัก เพื่อนกิน สิ้นคำนึง
พรั่นพรึง ทุกข์ร้อน กายอ่อนแอ
วัฏฏะ ขี้เมา เดาไม่ยาก
ลำบาก กินเกลือ เมื่อยามแก่
ลูกหลาน ห่างเหิน เมินเหลียวแล
ย่ำแย่ อับจน เพราะตนเอง
(กลอนบทนี้เขียนตามอารมณ์กลอน
ครับ ไม่มีเจตนากระทบใคร ใคร
ชอบดื่ม สุราขออภัยล่วงหน้าครับ)
24 กุมภาพันธ์ 2555 13:14 น.
สุนทรวิทย์
ถามหน่อย นะกลอยใจ
เธอทำไม ไร้สัจจะ
สัญญา ว่าพันธะ
ชั่วชีวะ มิละเลย
น้ำคำ หล่อนกำชับ
เพียงปุบปับ กลับเพิกเฉย
ใจคอ หนอทรามเชย
เหมือนมิเคย เอ่ยความใด
อำพราง วางกับดัก
หลอกให้รัก แล้วผลักไส
พลิกลิ้น สิ้นเยื่อใย
อ้างเฉไฉ ได้ฉับพลัน
เห็นชาย คล้ายเสื้อผ้า
เบื่อขึ้นมา หาเรื่องหยัน
เปลี่ยนใหม่ ไม่เว้นวัน
ความผูกพัน สั้นเต็มที
คิดไป ให้อนาถ
เกิดเสียชาติ ขาดศักดิ์ศรี
ขายหน้า บุพการี
ยังอวดดี ทำปรีดา
ที่ท้วง เพราะห่วงหรอก
ใช่ย้อนยอก หมายตอกหน้า
พลั้งผิด ติดเอดส์มา
อย่าโศกา ว่าไม่เตือน
23 กุมภาพันธ์ 2555 15:04 น.
สุนทรวิทย์
กอสวะ ลอยคา หน้าบ้านไหน
เขาเขี่ยไกล ไสส่ง บ่งไร้ค่า
คอยเกะกะ กีดขวาง ทางนาวา
รกนัยน์ตา เบียดเสียด น่าเกลียดจัง
บุคคลใด ถูกขาน ปานสวะ
เขาคงจะ เจ็บแสบ แทบคลุ้มคลั่ง
อัปยศ รู้สึก นึกชิงชัง
คิดมุ่งหวัง แก้ลำ เป็นธรรมดา
สวะเท็จ จริงอย่างไร ใช่เพียงพูด
ดูพิสูจน์ ปฏิบัติ ชัดเจนกว่า
พวกมิทำ-มาหากิน ชอบนินทา
คอยกล่าวหา ผู้อื่น ดื่นนั่นไง
มือไม่พาย จับเจ่า เท้าราน้ำ
จิตตกต่ำ ย่ำแย่ เกินแก้ไข
ลักษณะ ปากบอน ลิ้นชอนไช
ชอบใส่ไคล้ เบือนบิด จริตทราม
นี่แหละเหล่า สวะ ขยะแท้
สาระแน ทุกเรื่อง ชำเลืองถาม
ขยันแต่ง เติมต่อ ปั้นข้อความ
จ้องประณาม สาดโคลน โพนทะนา
เศษสวะ ตฤณชาติ อาจเป็นปุ๋ย
ดินร่วนซุย เป็นคุณ หนุนพฤกษา
คนพูดพล่าม แต่การ-งานเฉยชา
หมดราคา พ่ายแพ้ แม้สวะ
22 กุมภาพันธ์ 2555 12:37 น.
สุนทรวิทย์
การพนัน ขันต่อ ก่อกิเลส
ชักนำเหตุ ทรุดทราม ความฉิบหาย
พาหะแห่ง ย่อยยับ และอับอาย
ใครงมงาย เดือดร้อน ยากถอนตัว
การพนัน นั้นคือ สื่ออุบาทว์
ยามเป็นทาส ลืมกมล ผลดีชั่ว
ขาดสำนึก ยั้งคิด จิตมืดมัว
คอยเกลือกกลั้ว ตกต่ำ ระกำใจ
ถึงทรัพย์สิน เงินทอง กองท่วมเขา
ก็ผลาญเผา ลุ่มหลง หมดลงได้
คล้ายปีศาจ สิงสู่ อยู่ภายใน
ดังเปลวไฟ ไหม้คุ สุมอุรา
อาจหนึ่งคน ร่ำรวย ด้วยโชคช่วย
หมื่นพันม้วย วายวอด กอดปัญหา
ทางวิบัติ ถอยเสื่อม เอือมระอา
ดุจโรคา กินเกาะ เซาะร่างกาย
จงทบทวน ฉุดรั้ง ตั้งสติ
ใช้หิริ โอตตัปปะ ก่อนจะสาย
เลิกพนัน ทิ้งละ ปวงอบาย
เปลี่ยนสิ่งร้าย ชะตาอับ กลับเป็นดี
21 กุมภาพันธ์ 2555 11:20 น.
สุนทรวิทย์
แอบหลงรัก อรไท วิไลนัก
สามิภักดิ์ นงพะงา ยิ่งกว่าแม่
ปองยุพิน หนึ่งเดียว เกี่ยวดวงแด
หมายแน่วแน่ โปรดปราน แต่กานดา
นุชนาฏ นวลระหง จงเชื่อเถิด
พี่ทูนเทิด พุ่มพวง ดวงยิหวา
มั่นคงต่อ ลำเพา เยาวพา
วรางคณา ประเสริฐ เลิศบวร
มอบกายา เลือดเนื้อ เพื่อจอมขวัญ
อภินันท์ ยุวดี ศรีสมร
รักสุดจิต สุดใจ ในบังอร
โฉมงามงอน เพียงหนึ่ง ตรึงฤดี
เยาวมาลย์ เหนือใคร ในพิภพ
พี่สยบ แก้วตา มารศรี
เฝ้าเชิดชู บูชา วิลาสินี
อมรสตรี พธู ผู้โศภิษฐ์
ห่างนงราม สามวา น้ำตาตก
ตื่นตระหนก ละเหี่ย เสียจริต
หนึ่งวันมิ พานพบ สบ-กนิษฐ์
วิปริต วางวาย เบื่อหายใจ
หน้าส่วนตัว
1867
