10 ธันวาคม 2547 22:59 น.
ส้มเกลี้ยง
คืนดวงดาว...
ฟ้าพร่างพราวสดใส
นำทางผู้แรมร้างจากทางไกล
สู่จุดหมายได้ดังใจปอง
คืนดวงดาว....
สาดแสงขาวผุดผ่อง
ย้อมใจคนเหงาเศร้าหมอง
ได้ตริตรองตรึกตั้งกำลังใจ
คืนดวงดาว.....
คืนฟ้าพร่างพราวสดใส
คืนสู่ทุกทุกดวงใจ
คืนดาวให้ฟ้าใสงดงาม
10 ธันวาคม 2547 00:29 น.
ส้มเกลี้ยง
คืนค่ำอ้างว้างเดียวดาย
เดือนมืดมิดหลับไหล
ใจมืดมนหมองเศร้า
ฟ้ากว้างใหญ่ไร้ถิ่นเยือน
ร่ำร้องครวญคร่ำช้ำระทม
สายลมปัดเป่าความเศร้ามิจางคลาย
ดวงดาวจากไปไร้ซึ่งจุดหมาย
ทรุดตัวบนผืนทรายคอยดาวเดือน
๙ ธันวาคม ๒๕๔๗
3 ธันวาคม 2547 00:33 น.
ส้มเกลี้ยง
ในยามเงียบเหงา..
ดวงจันทร์ช่างอ่อนหวานและซึมเศร้าในคราเดียวกัน
นึกถึงคนที่เคยผูกพัน
พร่ำรำพันถึงคนซึ่งอยู่ในฝัน
ดวงใจเสมือนลอยล่องไปแสนไกล
..ติดตามเดือนดวงนั้นไป
ส่องแสงอ่อนหวานบางเบาไปให้
บ่งบอกบรรยายความในใจ
ของใครคนหนึ่งซึ่งคอยเฝ้าฝัน
เพียงฝากจันทร์รำพันคำรัก
ซึ่งสลักลงไว้ ณ กลางใจ
เพียงได้ฝากแสงจันทร์ที่ส่องไป
ไล้แสงงามตามไปยังใจเธอ
๒ ธันวาคม ๒๕๔๗
3 ธันวาคม 2547 00:03 น.
ส้มเกลี้ยง
หนทางดอกไม้
บานไสวชูช่อ
มิเคยย่อท้อ
ต่อสิ่งใดใด
มิเคยเรียกร้อง
รักจากใครใคร
เพียงบานไสว
สุขใจผู้คน
รักที่เป็นอยู่
รู้ที่ก้าวไป
ลำบากเพียงใด
แจ่มใสเบิกบาน
๒ ธันวาคม ๒๕๔๗
1 ธันวาคม 2547 23:07 น.
ส้มเกลี้ยง
อย่าร้องไห้สิ..อย่าร้องไห้
เพราะในยามที่เธอร้องไห้นั้น
ยังมีความงามนับร้อยพันถือบังเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้
และอาจผ่านพ้นไปทันทีโดยที่เธอมิทันได้เหลือบมอง
อย่าร้องไห้สิ..อย่าร้องไห้
เพราะในยามที่เธอร้องไห้นั้น
เด็กๆนับพันกำลังร้องเล่นเต้นระบำ
ด้วยแววตาสดใสดั่งประกายสายรุ้ง
อย่าร้องไห้สิ..อย่าร้องไห้
เพราะในยามที่เธอร้องไห้นั้น
ยังคงมีผีเสื้อนับพันโบกโบยบิน
เหนือทุ่งดอกไม้หลายหลากสี
อย่าร้องไห้สิ..อย่าร้องไห้
ถ้าทุกความงามทั้งหลาย
ยังคงไม่มอดมลายไปจากใจของเธอ
อย่าร้องไห้สิ...อย่าร้องไห้
1 ธันวาคม 2547
หน้าส่วนตัว
827
