22 กุมภาพันธ์ 2548 08:54 น.
ส้มเกลี้ยง
ดอกไม้..ดอกไม้..ดอกไม้
ผลิดอกแต้มลายชั่วกาล
ร้อยพันร้อยพันธุ์ผสาน
เบ่งบานรับรุ่งทุ่งตะวัน
ดอกไม้..ดอกไม้..ดอกไม้
ยังคงเติบใหญ่ทุกคืนวัน
ไม่เลือกแหล่งดงพงพันธุ์
แม้ในที่อันอับแสงสิ้นแรงใจ
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
22 กุมภาพันธ์ 2548 08:50 น.
ส้มเกลี้ยง
หนึ่งวัน..วันหนึ่งที่คิดถึงแล้วลาร้าง หนึ่งวันอันจืดจาง
หนึ่งวันห่างจากใจกัน
หนึ่งวัน..วันหนึ่งที่คิดถึงและขื่นขม หนึ่งวันที่ตรอมตรม
หนึ่งวันข่มหยาดน้ำตา
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
21 กุมภาพันธ์ 2548 23:36 น.
ส้มเกลี้ยง
ดอกหญ้าไร้ราคาต่ำเตี้ย
สิ้นเสียคนสนใจใคร่ชม
เพียงเหยียบย่ำไปได้สุขสม
ไม่เปียกเปื้อนโคลนตมติดกาย
เราเหยียบย่ำยืนหยัดลงไป
คิดว่าหญ้าไซร้ไร้รู้สึก
เด็ดใบหักกิ่งทิ้งไปไร้สำนึก
ตริตรึกนึกเห็นใจดำได้กว่าโคลน
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
21 กุมภาพันธ์ 2548 23:20 น.
ส้มเกลี้ยง
เมื่อครั้งหนึ่งที่ฉันเดินผ่าน
ดอกหญ้าริมทางงดงามสดใส
ต้องประกายแสงอาทิตย์รำไร
ยามใกล้พลบค่ำได้หันมอง
เพียงผ่านคืนวันไม่นาน
ก็แหลกราญล้มไปไร้เงา
อาทิตย์ส่องสาดไปใจเหงา
ไร้เงาดอกหญ้าพริ้วลู่ลิ่วลม
ทุกกาลเวลาเปลี่ยนผัน
เมื่อวานนั้นดอกหญ้างามงด
ต่อมากลับแห้งหายหมด
อย่าจับจดจ้องกายไม่ยืนนาน
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
19 กุมภาพันธ์ 2548 15:45 น.
ส้มเกลี้ยง
* ในวันหนึ่งๆ คุณได้ทักทายหรือถามสารทุกข์
สุกดิบกับใครบ้างไหม..นอกจากการหมกหมุ่นอยู่กับการ
ทำงานของตัวเองเท่านั้น ...หากคุณได้ทำทุกวัน
คุณอาจจะได้พบความงามที่ห่างหายไปจาก
ชีวิตเรามานานแล้วก็ได้..ขอบอก *
ในโลกนี้ที่ไร้ซึ่งสรรพเสียง
ก็เพราะเพียงมีแต่คนเดินพ้นผ่าน
ไม่ใส่ใจมองใครนอกจากงาน
คอยระรานผู้คนเพียงพ้นตัว
ยิ่งเนิ่นนานโลกพานกลับมืดมิด
ยิ่งร้อนรุ่มมลพิษเข้าแผดเผา
ยิ่งร้อนใจร้อนกายไม่คลายเบา
ยิ่งงุนงงหลงเงาตัวเราเอง
หากเงยหน้ามองหาแสงสว่าง
โลกไม่ร้างความงามให้พบเห็น
เพียงขจัดความหลงที่ตนเป็น
โลกกลับเย็นยิ่งได้เพราะใจงาม
๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
หน้าส่วนตัว
915
