8 พฤศจิกายน 2547 16:52 น.
หญ้าคา
สุดระกำ ช้ำตรม ระทมจิต
โถชีวิต คนเรา เอาไม่แน่
ขนาดคน ร่วมฝัน รักกันแท้
ยังมาแปร เปลี่ยนไป โถใจคน
ทั้งหวานอม ขมกลืน ฝืนทนยิ้ม
ปั้นหน้าหวาน ปานแม่พิมพ์ ปรายยิ้มหม่น
แสร้งทำเป็น เราแน่ ไม่แคร์คน
สัปดน ในหัวใจ ใคร่แคร์เรา
ในโลกนี้ ล้วนมี ที่เกลียดชอบ
เหมือนคำตอบ บอกกระทู้ รู้ร้อนหนาว
เหมือนมีใคร เป็นเพื่อน คอยเตือนเรา
เหมือนความเหงา เป็นเพื่อน คอยเตือนใจ
ใช้ชีวิต ควรคิด เรื่องผิดถูก
ควรคิดปลูก สร้างมิตร ไม่คิดร้าย
อันศัตรู อย่าคิดสร้าง ควรห่างไกล
ยิ่งสตรี คือเพศภัย ที่ใกล้ตัว
อยากจะหลบ หลีกทาง ห่างสตรี
เหล่าชะนี ที่ร้องเรียก เพรียกหาผัว
แต่จะหนี สักเท่าไหร่ ใจหวั่นกลัว
ก็เมื่อตัว และหัวใจ อยากใกล้นาง
สุดระกำ ช้ำตรม ระทมจิต
เมื่อได้คิด ยิ่งเศร้า เหงาอ้างว้าง
ก็หัวใจ ไม่พร้อม ยอมปล่อยวาง
จึงหาทาง เข้าใกล้ ภัยสตรี
รู้ว่าเจ็บ แต่ก็พร้อม ยอมเจ็บปวด
ถึงหัวใจ ต้องร้าวรวด จะไม่หนี
ฉันจะสู้ ต่อกร กับสตรี
ด้วยหัวใจ ที่มี ขอสู้ตาย
3 พฤศจิกายน 2547 11:03 น.
หญ้าคา
นี่แหละข้อยหนอ คนบ่มีตังค์
ซิเฮ็ดอิยัง ข้อยก็ บ่มีค่า
แนมเบิ่งออก บ่ต้อง เว้าบอกมา
เจ้าเฮ็ดจังซี่ ข้อยก็รู้ว่า ต้องเจียมตน
ข้อยมื้อนี่ เทียมได้ กะหมู๊หมา
บ่มีค่า จักน๊อย ก็ข้อยจ๋น
ข้อยซิเฮ็ด อิยังไป๋ ก็ไร้ผล
ข้อยมันจ๊น ข้อยก็ควร อยู่ส๊วนข้อย
ข้อยฮักเจ้า ล๊ายหลาย ไผกะฮู้
แต่บ่อยู่ ในใจ เจ้าจั๊กน๊อย
ละมื้อนี่ ข้อยคึดว่า ข้อยซีถอย
บ่อยากน๊อย ใจ๋กวั่วนี้ ขอหนีไกล๋
ขอลาก่อน อีหล่า ข้าฮักเจ้า
รักของเฮา ข้อยฮู้ว่า เป็นบ่ได๊
มามื้อนี่ ข้อยก็ ข๋อหลีกไกล
โบกมือลา บ๊ายบาย อ้ายลาก่อน
มาเปลี่ยนแนวกันหน่อยครับ อิ ๆ
เขมรสุรินทร์ แต่งกลอนแบบลาวอีสาน
หากมีอะไรผิดผลาดก็แจ้งมาได้นะครับ
3 พฤศจิกายน 2547 09:19 น.
หญ้าคา
หัวใจหมอง ห้องใจ ไร้คนเช่า
โถโถเรา จะมีวัน เหมือนฝันไหม
ถ้ามีรัก จะประกาศ ไปทั่วไทย
จะกู่ก้อง ร้องระบาย ถ้าได้มี
หากมีรัก หัวใจ คงหายเศร้า
ความเงียบเหงา เศร้าซึม คงหลีกหนี
มีแต่ความ สุขสดชื่น กับเปรมปรี
ถ้าหากมี ความรัก ประจักษ์ใจ
แต่วันนี้ แสนเศร้า เหงายังอยู่
เท่าที่รู้ คือโหยหา รักอยู่ไหน
เหมือนกับคน ขาดน้ำ กลางทะเลทราย
จะโหยหา เท่าไหร่ ก็ไร้ความ
กามเทพ อยู่ไหน ข้าใคร่พบ
อย่าได้หลบ หนีหน้า ข้าขอถาม
ถึงเรื่องรัก ปราถนา ที่ข้าตาม
เมื่อไหร่ข้า จะพบความ รักเสียที
ข้าขอดาว วอนฟ้า ช่วยข้าหน่อย
อย่าปล่อยให้ ใจด้วงน้อย เป็นอย่างนี้
โปรดเถิดท่าน กามเทพ ช่วยข้าที
ให้หัวใจ ดวงนี้ ได้สมใจ
หากแม้นว่า ข้าเกิด มาไร้คู่
ท่านช่วยบอก ให้รู้ จะได้ไหม
แล้วข้าจะ เจียมตน ตลอดไป
จะปิดร้าง หัวใจ ตลอดกาล
มากี่ที กี่ที ก็มีแต่เหงา แต่เหงา
อย่าเพิ่งเบื่อกันน่ะครับ
ก็คนมันเหงาจริง ๆ เนี่ยนะ
2 พฤศจิกายน 2547 15:57 น.
หญ้าคา
ช่วยผมด้วย ช่วยชาย หัวใจเหงา
ใกล้หน้าหนาว เข้าแล้ว ยังแห้วอยู่
ปลายหน้าฝน คราใด ใจอดสู
เหลียวมองใกล้ ไร้คู่ หดหู่ใจ
เห็นคนอื่น รักกัน ฉันอิจฉา
เห็นจู่จี๋ ต่อหน้า น่าหมั่นไส้
เขารักกัน เราเห็น ตาเป็นไฟ
แหมอยากไล่ ทั้งชายหญิง ซะจริงเลย
อยากสาปแช่ง ใส่ร้าย ให้เลิกซะ
ได้แค่คิด เท่านั้นละ จริงไม่เค๊ย
แค่หมั่นไส้ อิจฉา เขาเฉยเฉย
คิดแล้วใจ ไม่เสบย ซะทุกที
คิดคราใด หัวใจ อยู่ไม่สุข
กลับเป็นทุกข์ รุกใจ ให้หมองศรี
คิดแช่งเขา แต่เรา เศร้าทุกที
อ๋อ อย่างงี้ นั่นเอง เซ้งเลยเรา
งั้นอย่างนี้ แล้วกัน คิดผันเปลี่ยน
ขอพากเพียร ตามหา บรรดาสาว
หวังจะได้ มีแฟน เป็นของเรา
ในวันนั้น คงหายเหงา เลิกเศร้าใจ
หากมีแฟน จริง-จริง ฉันคงสุข
หมดความทุกข์ จากจิต ที่คิดร้าย
เลิกคิดชั่ว เลิกคิด อิจฉาใคร
เลิกหมั่นไส้ เปลี่ยนเป็นใคร อิจฉาเรา
29 ตุลาคม 2547 12:13 น.
หญ้าคา
ฉันรู้...ว่าฉัน มันไร้ค่า
ฉันรู้...ว่าราคา ฉันหดหาย
ฉันรู้...ว่าฉัน มีแค่ใจ
ฉันรู้...ว่าความหมาย ฉันไม่มี
ฉันรู้...ว่าเธอ ไม่รักฉัน
ฉันรู้...ว่าความฝัน ฉันริบหรี่
ฉันรู้...ว่าใจ ที่ฉันมี
ฉันรู้...ได้จากที่ เห็นเธอทำ
ฉันรู้...แม้ว่าเธอ ไม่เฉลย
ฉันรู้...แม้เธอไม่เคย เอ่ยสักคำ
ฉันรู้...ว่าครานี้ ฉันต้องช้ำ
ฉันรู้...และจะจำ มันฝังใจ
ฉันรู้...และเจียมตัว อยู่เสมอ
ฉันรู้...ว่าเธอ รักฉันไม่ได้
ฉันรู้...ว่าฉัน ไม่โดนใจ
ฉันรู้...ว่ายังไง ก็ได้แค่มอง
ฉันรู้...ว่าฉันทำ ได้แค่นี้
ฉันรู้...ใจที่มี แม้ต้องหมอง
ฉันรู้...แม้ทำได้ แค่แอบมอง
ฉันรู้...ว่าฉันต้อง รอรักเธอ
คนมันรัก จะทำยังไงก็รัก
จะเจ็บยังก็รัก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
เธอไม่รัก จะทำยังไงไม่รู้
ให้เธอมามองเหลียวดู ....
หน้าส่วนตัว
883
