2 มิถุนายน 2547 10:42 น.
หมึกขาว
...ยามฉันเหงาเศร้าใจในชีวิต
ยามฉันเหงาเศร้าจิตชีวิตฉัน
แต่เมื่อเหงาเฝ้าละเมอเธอทุกวัน
อันความเหงาเศร้าโสกันตร์พลันหายไป
...ชีวิตฉันวันนี้มีแต่รัก
แม้ต้อยต่ำสูงศักดิ์รักกันได้
เพียงแต่มอบร่างกายและหัวใจ
มอบแด่ใครบางคนที่รักจริง
...แม้เธอนี้ทิ้งฉันกับความรัก
ฉันอกหักแต่รักเธอยอมทุกสิ่ง
ยอมให้เธอทั้งกายใจไม่ประวิง
เพราะความจริงใจฉันนั้นรักเธอ...
31 พฤษภาคม 2547 16:38 น.
หมึกขาว
...ใบหญ้าปลิวพริวไหวในลมพัด
เงียบสงัดวังเวงเซ็งชิปเป๋ง
นั่งกอดเข่าไร้เราสองนั่งร้องเพลง
เสียงบรรเลงธรรมชาติสะอาดตา
...นกตัวน้อยคล้อยตามลมชมวิหก
ฉันมองนกตัวน้อยเสียงจ๊ะจ๋า
จู้ฮุกกรูดูนั่นนกวิหกพา
ส่วนใจข้าพะว้าพะวงนั่งลงดิน
...เสียงน้ำไหลในธาราพาสดชื่น
ใช่เสียงอื่นน้ำน้อยย้อยลงหิน
เสียงน้ำตกเล็กน้อยย้อยธาริน
ไหลลงสิ้นตามทางของน้ำไป
...โอ้ครานี้เวลาไม่มากแล้ว
ดาวพราวแพรวกลางฟ้านภาใส
ไร้เมฆหมอกบังจันทราดาราใน
ส่วนดวงใจของข้าขอลาเอย...
26 พฤษภาคม 2547 19:29 น.
หมึกขาว
...เฝ้าละเมอเพ้อถึงซึ่งคนรัก
ฉันอกหักเพราะเธอไม่เจอฉัน
วันแล้ว..วันเล่าเฝ้ารำพัน
เมื่อไหร่เธอนั้น..จะเจอฉันซักที
...ได้แต่คิดถึงคนบ้านไกลเอาใจยาก
เขาแอบรักใคร..เราไม่รู้ดูไม่เห็น
ยังไม่เจอหน้าเธอตัวเป็นๆ
เธอใจเย็น..ฉันใจร้อนกลับก่อนเลย
23 พฤษภาคม 2547 17:14 น.
หมึกขาว
...เสียงร้องขอชีวิตจิตหวาดหวั่น
เสียงห้ำหั่นเข่นฆ่าน่าสยอง
เสียงซวบซาบคบดาบเชือดเลือดไหลนอง
เสียงกรีดร้องสะท้านจิตสะกิดใจ...
...ท่องสัพเพสัตตาพาให้คิด
ว่าชีวิตนี้มีค่ากว่าสิ่งไหน
อเวราอย่ามีเวรอย่าเป็นภัย
ชีวิตใครใครก็หวงอย่าล่วงเกิน...
...ท่องสัพเพสัตตามาแต่ไหน
ยังเข้าใจในเนื้อแท้แค่ผิวเผิน
ยังฆ่าบ้างกินบ้างอย่างเพลิดเพลิน
ยังใช้เงินซื้อชีวิตอนิจจา...
...สัตว์เกิดกายมาใช้กรรมที่ทำไว้
เป็นเป็ดไก่กุ้งปูเป็นหมูหมา
ตามเหตุต้นผลกรรมที่ทำมา
มิใช่ฟ้าประทานมาให้คนกิน...
...มีปัญญาแต่ไฉนจึงไม่คิด
มองชีวิตกลับเห็นเป็นทรัพย์สิน
เสียงกรีดร้องก่อนตายใครได้ยิน
น้ำตารินเมื่อถูกเชือดเลือดกระเซ็น...
...พูดว่าเขาเกิดมาเป็นอาหาร
เขาลนลานหนีตายมีใครเห็น
เขาจนใจสู้ไม่ได้เถียงไม่เป็น
ช่างเลือดเย็นเข่นฆ่าไม่ปราณี...
...มีพืชผักมากมายนับไม่หมด
ทุกกลิ่นรสสดใสหลากหลายสี
ธรรมชาติวางไว้อย่างดิบดี
สัตว์วิ่งหนีพืชเต็มใจให้กินมัน...
...เพราะเรากินเขาจึงฆ่าเอามาขาย
เราสบายแต่สัตว์โลกต้องโศกศัลย์
ท่องสัพเพสัตตามาทุกวัน
เมตตากันโปรดอย่าฆ่าและอย่ากิน
22 พฤษภาคม 2547 22:34 น.
หมึกขาว
...ธรรมชาติงดงามดูแปลกตา
น่าค้นหาความนัยที่ใฝ่ฝัน
ธรรมชาติสร้างชีวิตวิจิตรอัน
หลากสีสันสวยสดและงดงาม
...น้ำตกสวยด้วยป่าใหญ่และใบหญ้า
สายธาราหลั่งรินในกลิ่นสาย
ภุมรินบินว่อนดูดดื่มใน
เกสรได้สวยด้วยกลีบมวลผกา
...จงรักษาผืนป่ามีค่านี้
ในคงที่อยู่ในไพรสวรรค์
ตราบที่ฟ้าแลดินสิ้นโลกันตร์
ชีวิตฉันจะรักษาผืนป่าเอย...
หน้าส่วนตัว
694
