3 ธันวาคม 2544 20:09 น.
หิ่งห้อย
: **เจ้านกเอ๋ยเจ้าพรากจากถิ่นที่
เจ้ามาหนีจากคอนเจ้านอนไหน
เจ้ามาทิ้งแดนดินถิ่นเกิดกาย
เจ้าห่างหายทิ้งไว้เพียงรังนอน
**เจ้าทิ้งทุ่งรวงทองทิวท้องทุ่ง
เจ้าหมายมุ่งสิ่งใดใครจะสอน
เจ้าผิดพลาดพลั้งไปใครอาทร
เจ้าเร่าร้อนดวงใจใครจะแล
**เจ้าหิวโหยโรยราหาที่ไหน
เจ้าร้องไห้มีใครมาแยแส
เจ้าหมองหม่นเมื่อโดนคนรังแก
เจ้าย่ำแย่ท้อแท้ใครปลอบโยน
**เจ้าเหน็บหนาวเจ้าร้อนใครผ่อนผัน
เจ้าเจ็บสั่นหวั่นไหวใครเขาสน
เจ้าเปียกปอนอ่อนล้าน้ำตาล้น
เจ้าสับสนหนทางใครบ้างนำ
**เจ้าแกร่งกล้าเพียงใดเมื่อไร้ที่
เจ้าเกษมเปรมปรีย์มีสุขล้ำ
เจ้าหลงทางหรือใครมาครอบงำ
เจ้าจึงไม่จดจำหนทางเดิน
**เจ้านกเอ๋ยเจ้าถลาบนฟ้ากว้าง
เจ้าทิ้งทุ่งให้ร้างเจ้าห่างเหิน
เจ้าหลงทางหายห่างจากทางเดิน
เจ้าหลงเพลินสิ่งใดไม่กลับรัง
3 ธันวาคม 2544 18:57 น.
หิ่งห้อย
**เธอนั้นศักดิ์สูงส่งสุดจะสอย
ตัวพี่ด้อยนักหนาดั่งกาผอง
รักเพียงไหนคงได้แค่หมายปอง
เพราะฐานะเป็นรองน้องแสนไกล
**เธอเปรียบดังพระจันทร์บานเบิกฟ้า
อยู่ไกลตาเกินกว่าจะคว้าได้
โอ้เราหนอเฝ้าหวังทั้งใจกาย
เฝ้ามองหมายดังกระต่ายหมายปองจันทร์
**รักเจ้านั้นรักล้นจนหมดรัก
ดวงใจภักดิ์รักนางน้องจอมขวัญ
วาสนาของพี่ไม่มีวัน
ได้ร่วมคนชนชั้นศักดินา
**เธอเปรียบดังดอกฟ้าสง่านัก
พี่ดอกดินสุดจักโน้มเข้าหา
เพราะเราสองต่างคนต่างราคา
พี่ดอกหญ้าหรือกล้าคว้ามาครอง
3 ธันวาคม 2544 18:28 น.
หิ่งห้อย
**โอ้ดอกแก้วดอกนี้ที่พี่รัก
ดอกขาวพรักพร้อมเพริดประเสริฐศรี
บริสุทธิ์สดใสไร้ราคี
ทั้งยังมีกลิ่นหอมประลอมใจ
**หากพี่ได้ดอมดมชมดอกแก้ว
คงไม่แคล้วหลงจิตพิศมัย
อยากจะหอมดอมดมชมเรื่อยไป
เพราะหัวใจพี่หลงดงแก้วตา
**ได้มาพบดอกแก้วแล้วต้องพัก
เพราะหัวใจหลงรักเป็นหนักหนา
กลิ่นดอกแก้วหอมหวนป่วนอุรา
สุดจะหักใจลาเดินหนีไป
**จึงได้หยุดพักใจไว้กับที่
ไว้กับแก้วดอกนี้ไม่ไปไหน
หากดอกแก้วดอกนี้ไม่มีใคร
ขอฝากใจไว้กับแก้วก็แล้วกัน
3 ธันวาคม 2544 18:14 น.
หิ่งห้อย
**ขอสละรักนี้พี่ลาก่อน
ไม่เว้าวอนวุ่นวายด้วยอายเขา
พี่แพ้พ่ายยับเยินเกินบรรเทา
ขอเก็บเอาดวงใจไปดูแล
**ถึงแม้นพี่แสนรักต้องหักจิต
ด้วยชีวิตลิขิตใจให้พ่ายแพ้
เก็บความชอกช้ำใจในดวงแด
ไปหาแม่ที่รักแท้ไม่แง่งอน
**ได้ซบตักพักร้อนผ่อนความเศร้า
แม่กล่อมเสียงแผ่วเบาพร้อมกล่าวสอน
หลับเถิดหนาลูกจ๋าอย่าอาวรณ์
จงพักผ่อนหลับตาอย่าร้อนรน
**หยาดน้ำตาหลั่งหยดรดตักแม่
ใช่หลั่งแก่น้องพี่ที่สับสน
แต่หลั่งให้รักแท้แน่กมล
ไม่สับสนแน่แท้ คือ แม่เรา
3 ธันวาคม 2544 18:00 น.
หิ่งห้อย
เรียงร้อยถ้อยสำเนียง
ดุจร้อยเรียงมาลัยขวัญ
เรียงร้อยถ้อยรำพัน
เพื่อปลอบขวัญยามอ่อนแรง
เรียงจิตให้ชิดใกล้
เรียงหัวใจไม่หน่ายแหนง
เรียงรักพักเรื่องแรง
ร้อยเรียงแสงแห่งหัวใจ
เรียงร้อยถ้อยคำกล่าว
ยามเธอเศร้าเหงาหวั่นไหว
เรียงรักแล้วฝากไป
เพื่อปลอบใจหายโศกา
หน้าส่วนตัว
947
