23 สิงหาคม 2548 10:51 น.
องค์หญิงน้อย
เรามองนายแอบชอบนายผิดตรงไหน
เราเสียใจเราร้องไห้นายไม่สน
เราเจ็บช้ำเพียงใดเราก็จะทน
นี่หรอคนที่เรารักหมดหัวใจ
เราแอบรักนายตั้งแต่เมื่อแรกเจอ
บ้าจนเพ้อเผลอไปรักจนหวั่นไหว
เป็นรักแรกที่ไม่เคยไปรักใคร
รักนายจนหมดหัวใจแต่นายไม่รักกันเลย
23 เมษายน 2548 18:24 น.
องค์หญิงน้อย
คนอะไรไม่รู้ช่างน่ารัก
อยากรู้จักอยากไปทักเข้าซะหน่อย
แต่เราเป็นผู้หญิงก็ต้องคอย
แล้วพอถึงเวลาค่อยลงมือ
คนอะไรไม่รู้เรียนเก๊งเก่ง
แถมไม่เบ่งไม่เที่ยวดูแต่หนังสือ
ถ้าเธอเผลอเมื่อไหร่อยากจับมือ
ควงไปเที่ยวซื้อของสบายอารมณ์
คนอะไรไม่รู้ล้อหล่อ
พ่อทำบุญชาติที่แล้วมาแบบไหน
พอเกิดมาชาตินี้ถูกใจ๊...ถูกใจ
เป็นหญิงร้อยเปอร์เซ็นต์เมื่อไหร่จะจับเธอให้ได้...คอยดู
- - -. . . . . . . .ก็เอามาให้อ่านกันค่ะ เราไม่ได้เป็นกะเทยนะฮ้า. . . . . . . .- - -
23 เมษายน 2548 18:21 น.
องค์หญิงน้อย
เธอเห็นผู้หญิงไม่มีหัวใจใช่ไหม
จึงคิดจะเข้ามาตีสนิทแล้วจากไป
ผู้หญิงก็มีหัวใจนะไม่ใช่อิฐไม่ใช่ปูน
เธอเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นราคาถูกใช่ไหม
พอเล่นไม่สนุกก็ทิ้งขว้างเหมือนตัวอะไร
ผู้หญิงก็มีหัวใจมีความรู้สึกเพราะผู้หญิงก็คือคน
เธอเปรียบผู้หญิงเหมือนกับผู้ชายอย่างเธอใช่ไหม
ที่วันวันเอาแต่ใช้ชีวิตอย่างสบายใจ
ไม่รับรู้อะไรเอาแต่ทำให้ผู้หญิงเจ็บแค้นไปเท่านั้น
เธอก็คงคิดว่าผู้หญิงอ่อนแอใช่ไหม
ถึงได้เข้ามาแกล้งมารังแกให้ร้องไห้
แต่เธอคงไม่รู้น่ะสินะว่าถ้าเธอขาดผู้หญิงไป เธอก็คงเสียใจไปอีกนาน
16 เมษายน 2548 20:14 น.
องค์หญิงน้อย
ค่ำคืนนี้ท้องฟ้าช่างมืดหม่น
ช่างมืดมนดั่งความรักที่ขืนขม
น่าเศร้าดั่งหอกแหลมแทงอกตรม
ต้องนอนจมมองฟ้าที่ไร้ดาว
แม้แสงจันทร์ก็เลือนหายราวฟ้าปิด
ดาวสักนิดก็หายวับดับแสงไข
ดาวพระศุกร์ที่เคยเห็นอยู่ร่ำไร
ลับเลือนไปในราตรีราวบัดดล
ชีวิตเราเกิดมาช่างน้อยนิด
แต่ไม่คิดทำสิ่งดีสิน่าฉงน
แม้ไม่รวยด้านคุณทรัพย์เราอับจน
ไม่ต้องไปดิ้นรนไขว่คว้ามัน
เพียงแค่เราทำดีให้ผ่องจิต
ให้ชีวิตที่เหลืออยู่นั้นสุขสันต์
ชีวิตเราจะมีแสงดั่งแสงจันทร์
แต่เป็นแสงแห่งความดีที่ส่องไป
ค่ำคืนนี้ดวงดาวระยับระยิบ
แสงกระพริบเนียนนวลดูสดใส
บวกกับแสงแห่งความดีที่ส่องไป
โลกจะสดใสกว่าเดิมเป็นหลายกอง
8 มกราคม 2548 18:26 น.
องค์หญิงน้อย
ยามสายสายตะวันฉายเจิดจรัส
วาโยพัดเย็นกายคลายหมองศรี
ช่วยให้ใจเย็นดั่งสายนที
แล้วก็มีธรณีพิบัติมา
คลื่นยักษ์โถมกระหน่ำเท่าตึกสามชั้น
เจ็บเป็นพันกลางทะเลนอนแผ่หลา
ศพเกลื่อนกลาดดาษดาลอยล่องมา
น่าเวทนาสงสารญาติจับใจ
เกิดเป็นไทยไทยด้วยกันไม่ทอดทิ้ง
เหนือออกตกใต้มิ่งแดนสยาม
ทะเลใต้แหล่งท่องเที่ยวที่สวยงาม
บัดนี้เหลือเพียงความให้ได้ยิน
ป.ล.แต่ถ้าจะไม่ให้มันเหลือเพียงความแล้วล่ะก็ พวกเราทุกคนต้องช่วยกันอนุรักษ์ไว้ ช่วยกันฟื้นฟูให้มันกลับคืนสู่สภาพเดิมให้เร็วที่สุดนะคะ
หน้าส่วนตัว
1311
