7 ธันวาคม 2546 23:53 น.
อัญชา
จะอีกกี่ครั้งที่ฉันก้าวพลั้งพลาด
จะอีกกี่วันที่ความขลาดจะคลาดหนี
จะอีกกี่คืนที่ความกลัวจะจากไปเสียที
จะอีกกี่นาทีที่ฉันต้องรอคอย
จะอีกกี่คราที่สองมือปาดเหงื่อชุ่ม
จะอีกกี่ครั้งที่หยิบขยุ้มความเหงาหงอย
จะอีกกี่เพลาก่อนที่ลมหายใจจะจากฉันไปทีละน้อย
จะอีกกี่หมื่นถ้อยที่ฉันยังไม่ได้เอ่ยบอกออกไป
จะอีกกี่ฝันที่ฉันยังเอื้อมมือไปไม่ถึง
จะอีกกี่แปลงนาที่ฉันยังมิได้คราดฝากรอยไถ
จะอีกกี่กองฟางที่ฉันยังมิได้กอบสุมไฟ
จะอีกกี่ลมหายใจที่ฉันยังมีสิทธิ์ได้ครอบครอง
จะอีกกี่คนที่ยังคงรอฉันอยู่ข้างหลัง
จะอีกกี่คนที่แบกความหวังไว้บนบ่าทั้งสอง
จะอีกกี่ครั้งที่ฉันอาจก้าวพลาดก่อนช่ำชอง
จะอีกกี่อ้อมของกอดที่รอรองรับร่างนี้
......................
...
..
..
ร่างของฉันตอนนี้ช่างโรยล้าปร่าเหลือนัก
อยากหยุดพักจากภาระหนักอันล้นปรี่
เก็บเรี่ยวแรงแลลมหายใจแผ่วผ่าวของร่างนี้
รอเวลานับนาทีชีพแตกดับก่อนร่างไร้
7 ธันวาคม 2546 23:46 น.
อัญชา
รังแต่จะยื้อจนสุดแรง
รังแต่จะแกล้งให้ขื่นขม
รังแต่จะเหยียบย่ำให้ใจจม
รังแต่จะลื่นล้มคลุกคลาน
จะยื้อยุดฉุดเยื่อให้เหลือใด
ก็เมื่อใยมันขาดเกินจับสาน
อยู่ก็อยู่อย่างทนทุกข์ทรมาน
รอยที่ร้าวเกินประสานอย่าฝืนทน
7 ธันวาคม 2546 23:39 น.
อัญชา
ฟังบทเพลงแสนเศร้าแล้วใจเหงา
มันเบาเบาหวิวไหววาบหาย
ดั่งใจหลุดหยุดเต้นในกาย
รู้สึกคล้ายดั่งฉันหยุดหายใจ
ท่วงทำนองอันแสนรันทด
มันเก็บกดกลืนกล้ำงำไว้
ในส่วนลึกมันเจ็บร้าวภายใน
แค่เพียงได้ยินเสียงเพลงพิณ
ใครหนอใครช่างครวญเพลงโศก
ดั่งว่าโลกจะหยุดหมุนจบสิ้น
ดุจว่าเดือนดาวดับลับแผ่นดิน
คล้ายนกผินบินลับเข้าไฟฟอน
จับสำเนียงเสียงเศร้าเหงาสะอื้น
น้ำตารื้นกลืนกล้ำนั้นออดอ้อน
แต่แทรกเสริมเติมโศกให้สั่นคลอน
ให้ถอดถอนรอนใจไปพร้อมกัน
พลันนึกถึงหนึ่งใจที่เดียวดาย
ว่าดูคล้ายคลับกับเรื่องของฉัน
ต่างตรงที่การจากลานั้น
เรื่องของฉันคือการจากเป็น
แต่ความเศร้าไม่ต่างกันนัก
มันเก็บกักไว้มากกว่าที่เห็น
จะลบเลือนยากเหลือลำเข็ญ
คงต้องเว้นที่ว่างไว้กั้นกลาง
ใจที่รักมันยังรักเหมือนวันก่อน
ยังเก็บก้อนกองรักไว้เหนือห้าง
หน้าต่างร้าวบานนั้นมีที่วาง
มีช่องว่างวางไว้ให้จดจำ
จะเพียรเก็บความงามของความรัก
เป็นภาพลักษณ์สลักไว้ในยามค่ำ
ภาพความหลังตราไว้ด้วยน้ำคำ
จะกล่าวย้ำซ้ำซ้ำว่ายังรัก
ยังจดจำคราสองเราชิดใกล้
จำจดใจจำไว้ให้แน่นหนัก
ใจสองใจเปี่ยมด้วยรักมานานนัก
บัดนี้หักผลักไสให้ร้างร้าว
แม้มิอาจลบลืมภาพของเธอ
ขอแค่เผลอฝันถึงในคืนหนาว
จะเก็บภาพหอบฝันใต้ฟ้าพราว
ก่อนคืนดาวสกาวฟ้าจะมลาย
ฉันจะเก็บภาพเธอไว้ในฝัน
ไม่ให้มันลบลืมเลือนหาย
จะเก็บภาพงดงามไว้ข้างกาย
แล้วให้ตายไปพร้อมความทรงจำ
26 มิ.ย. 46
จะจดจำเธอผู้งดงาม
ทุกยามเธอคือภาพฝัน
สวยสดงดงามนานวัน
เก็บไว้กับฉันตราบสิ้นลม
..............
หน้าส่วนตัว
912
