20 พฤษภาคม 2553 22:12 น.
อัญชิตา
หยิบมือถือขึ้นมากดตัวอักษร
พิมพ์บทกลอนก่อนนอนเพื่อส่งหา
ถึงคนหนึ่งที่คิดถึงทุกเวลา
ให้รู้ว่ามีใครห่วงใยเธอ
พิมพ์ผิดถูกลบแก้อยู่ตรงนั้น
กว่าจะได้สักหนึ่งอันฉันก็เผลอ
นอนหลับไปบนหมอนนุ่มใจละเมอ
พูดออกมาว่ารักเธอแทนข้อความ
15 เมษายน 2553 20:16 น.
อัญชิตา
เคย..สงสัย..ถึงความหมาย..คำว่ารัก
อยาก..รู้จัก..ว่าความรัก..เป็นไฉน
จน..วันหนึ่ง..เธอเข้ามา..มอบหัวใจ
เอา..ไว้ให้..คนอย่างฉัน..หมั่นดูแล
ถึง..วันนี้..ฉันเข้าใจ..ในความหมาย
การ..ที่เรา..ได้มีใคร..ให้คิดถึง
ก่อ..เกิดตัว..เป็นสายใย..อันตราตรึง
ความ..ผูกพัน..อันลึกซึ้ง..แต่นั้นมา
และ..วันนี้..ฉันอยากขอ..บอกเธอไว้
เรา..จะอยู่..ห่างใกล้ไกล..ใช่ปัญหา
เสียง..หัวใจ..กระซิบบอก..ให้รู้ว่า
ทุก..เวลา..รักฉันนี้..มีให้เธอ
27 มีนาคม 2553 23:25 น.
อัญชิตา
ฤดูกาลแม้เปลี่ยนไป ฤดูใจไม่เปลี่ยนแปลง
แม้จะผ่านกาลฤดูอยู่ทุกเมื่อ
เหมันต์เหนือย่างกรายเข้าคิมหันต์
จนวสันต์ฤดูให้ใจผูกพัน
ลมหนาวเย็นเป็นเพื่อนกันผลัดเปลี่ยนไป
แม้จะผ่านกาลฤดูอยู่ทุกเมื่อ
ใจที่เหลือตรงนี้ยังสดใส
ฤดูกาลแม้จะเปลี่ยนเป็นอย่างไร
ฤดูใจที่รักเธอไม่เปลี่ยนแปลง
27 มีนาคม 2553 21:47 น.
อัญชิตา
ร่างหนังสือพินัยกรรมเขียนคำรัก
เนื้อหาหลักจับประเด็นเป็นดังนี้
ทรัพย์ทั้งหมดขอมอบแด่เธอคนดี
อันพึงมีหนึ่งความรักสักล้านพัน
อีกหนึ่งคือความคิดถึงสักครึ่งล้าน
รวมประสานความห่วงใยจากใจฉัน
หล่อหลอมเป็นความอาทรอีกหนึงอัน
มอบให้เธอทุกทุกวันทุกคราไป
ความสุดท้ายท้ายที่สุดของร่างนี้
รวมคำถามถึงคนดีช่วยตอบให้
เผื่อเธอจะได้ยินเสียงของหัวใจ
กระซิบถามว่าเมื่อไรจะแต่งงาน
หากว่าเธอยังไม่พร้อมฉันยอมรับ
หรือจะปรับเป็นหมายหมั้นฉันยอมได้
แม้สินสอดเป็นทองม้วนมิเป็นไร
แต่อย่าได้มาทิ้งกันนั้นฉันเคือง
27 มีนาคม 2553 21:00 น.
อัญชิตา
รักเท่านั้นที่ใจฉันมอบให้
รักมากมายที่ใจปรารถนา
มอบให้คุณคนดีเสมอมา
จนชราก็จะให้ไม่เสื่อมคลาย
หน้าส่วนตัว
1516
