10 สิงหาคม 2550 03:51 น.
อาราเล่
......เพลงโดราเอม่อน........
คอนนะโคะโตะอิอินะ เดะคิตะระอิอินะ
อันนะยูเมะคอนนะยูเมะ อิพพะอิอะรูเคะโด
มินนะมินนะมินอินะ คะนะเอะเตะคุเระรุ
ฟูชิงินะพกเก็ตโตะดะ คะนะอิเตะคูเระรู
โซราจิยูนิ โทบิตะอินะ
ฮาอิ ทาเคะคอปต้า
อัง อัง อัง ตดเตะโมะดาอิซุคิ โดราเอ..มอนน...
..................................
...เปิดลิ้นชัก ทักทาย ทุกๆท่าน
ขอแบ่งปัน สู่ฝัน อันแสนหวาน
ย้อนอดีต ให้หวนไป ในวันวาน
ร่วมบินผ่าน กาลเวลา ไทม์แมชชีน...
...เพื่อนำท่าน เข้าไป สู่วัยเด็ก
คนตัวเล็ก ที่คิดอยาก จะผกผิน
อยากมีเพื่อน ตัวสีฟ้า พาโบยบิน
คอปเตอร์ไม้ ไผ่โผผิน เหนือดินมอง...
...เป็นหุ่นยนต์ เพื่อปรับใช้ ในอนาคต
แลกำหนด ใช้ศตวรรษ ที่ยี่สิบสอง
เพื่อคอยช่วย ดูแลเด็ก ในปกครอง
แต่ตัวผม ยังบกพร่อง ต้องเสียดาย...
...เนื่องมาจาก ผมนี้ เคยมีหู
แล้วจู่จู่ หนูมากัด เลยหดหาย
ผมจึงเป็น ของNG ที่ดูดาย
ผมจึงหมาย เกลียดหนู อยู่ทุกครา...
...ณ ปัจจุบัน เลยผันมา อยู่บ้านใหม่
ดูแลเด็ก ไม่เอาไหน ใคร่โหยหา
ซ้ำขี้แย โดนรังแก อยู่ทุกครา
เค้าชื่อว่า "โนบิตะ" นะครับคุณ...
...ส่วนตัวผม นั้นชื่อว่า "โดราเอม่อน"
ที่โนบิตะ ชอบออดอ้อน ให้หัวหมุน
งัดเอาของ วิเศษใช้ ให้การุณ
ที่คุณคุณ เคยเห็นมา หน้าท้องเรา...
...ด้วยมันคือ ตัวกระเป๋า แสนวิเศษ
มีทุกอย่าง ทุกประเภท เพื่อช่วยเขา
เช่นไฟฉาย ที่ย่อส่วน กับตัวเรา
อีกประตู ที่นำเรา ยังที่ใด...
...ผมมีน้อง ผู้หญิง อยู่หนึ่งคน
ที่ซุกซน น่ารัก กว่าใครไหน
ตัวสีเหลือง ผูกโบว์ โอ้ดวงใจ
"โดเรมี" นี่งัย คือน้องยา...
...ผมสามารถ ช่วยใคร ได้ทุกเมื่อ
คอยจุนเจือ เพื่อโลก หมดโศกหนา
ผมหมั่นทำ ความดี มีเมตตา
แลสั่งสอน ให้เด็กมา เป็นคนดี...
...ตัวกระผม ยินดี ที่รู้จัก
ที่พวกคุณ มาทายทัก มิหน่ายหนี
อาราเล่ บอกให้ผม มาลองซี
บอกว่ามี เพื่อนผอง อยู่มากมาย...
7 สิงหาคม 2550 14:52 น.
อาราเล่
.....คืนนี้ จันทร์นวนผ่อง เฝ้ามอง คิดถึงแต่เธอ.......
.....คนนี้ จันทร์มองเหม่อ ถามว่า เธออยู่ที่ใด.....
.....วอน สายลมแผ่ว ๆ ช่วยมา พัดพาใจไป....
.....บอก กับเธอ.........ว่า คิดถึง..........
............................................................
...ณ ทุ่งหญ้า...แห่งนี้...มีเพียงฉัน...
...ที่นอนมอง...ดวงจันทร์...อันสีขาว...
...กับดาวดาว...รายร้อม...พร้อมพร่างพราว...
...สุกสกาว...ระยิบระยับ...จับจิตใจ...
...ทิ้งน้ำตา...ร่วงหล่น...บนยอดหญ้า...
...จากหัวใจ...ที่อ่อนล้า...คราหวั่นไหว...
...นอนดูดาว...ที่พราวพรั่ง...ดั่งดาวไฟ...
...เธออยู่ดาว...ดวงไหน...ใคร่บอกที...
...ทำไมถึง...ทิ้งกันไป...ไม่ลาจาก...
...ทำไมถึง...จำพราก...แลจากหนี...
...ทำไมถึง...ทำให้เรา...เศร้าฤดี...
...ทำไมถึง...หลีกหนี...ไปเป็นดาว...
...เธอรู้มั้ย...ความอาลัย...ที่ถูกทิ้ง...
...ความประวิง...สิงสู่ใจ...ให้เหน็บหนาว...
...เธอรู้ไหม...ว่าใจฉัน...นั้นสิ้นคราว...
...เหมือนใจร้าว...พราวแตกเร้น...เป็นธุลี...
...โปรดรอฉัน...อยู่ตรงนั้น...อย่าไปไหน...
...อีกไม่นาน...ฉันจะไป...ให้ถึงที่...
...รอก่อนนะ...แม่จอมขวัญ...ยอดชีวี...
...กระพริบซิ...กระพริบตา...ว่าเข้าใจ...
...แสนคิดถึง...ยอดพุ่มพวง..."ดวงยี่หวา"...
...แสนคิดถึง...แววตา...ที่สดใส...
...แสนคิดถึง...มิตรไมตรี...ที่จริงใจ...
...แสนห่วงหา...แสนอาลัย...ให้คำนึง...
...เคยเคล้าเคลีย...นัวเนีย...คลอเคลียใกล้...
...ร้องคร่ำครวญ...ร่ำไร...ให้นึกถึง...
...เจ้าทุยเอ๋ย...เจ้าอยู่ไหน...ใจรำพึง...
...แสนคิดถึง...ควายของหนู...อยู่บนดาว...
................................................
6 สิงหาคม 2550 15:21 น.
อาราเล่
...โอ๊ะโยะโย๋...วันนี้...ได้โปรดเถิด...
...หนูจัดงาน...วันเกิด...นะพี่จ๋า...
...เพราะว่าเกิด...อยากจะกิน...กันขึ้นมา...
...จึงเรียกว่า..."วันเกิด"...อยากจะกิน...
...ใครเข้ามา...ช่วยมา...แต่งแฟนซี...
...ตัวหนูนี้...คือนางฟ้า...ที่ผกผิน...
...ใครห้ามแต่ง...เหมือนหนู...มีปีกบิน...
...จะโผยผิน...บินร่อน...ว่อนทั่วงาน...
...ถ้าเข้ามา...กรุณา...พกมาด้วย...
...ของชำร่วย...ติดมา...จะว่าขาน...
...เอาอะไร...มาก็ได้...ในวันงาน...
...อย่าเที่ยวพาน...มาแต่ตัว...มามั่วกิน...
...ส่วนข้าวปลา...อาหาร...ยังไม่มี...
...วานพี่ๆ...เอามา...อย่าติฉิน...
...หนูเตรียมช้อน...เตรียมจาน...พานรอกิน...
...คนละชิ้น...สองชิ้น...ก็ยังดี...
...หนูร่อนการ์ด...มาให้...แต่หัววัน...
...กะได้เตรียม...งานทัน...ในคืนนี้...
...วอนพี่ๆ..เตรียมชุด...มาดีๆ...
...งานแฟนซี...คืนนี้...ว่ามี เฮ!...
5 สิงหาคม 2550 14:14 น.
อาราเล่
...ห้วงเวลา...เปลี่ยนผัน...พลันย้ำคิด...
...หนูหลงรัก...วันอาทิตย์...ที่แจ่มใส...
...หนูตื่นนอน...ให้รีบเร่ง...ในทันใด...
...คว้ารีโมท...ฉับไว...ใคร่เปิดดู...
...นาฬิกา...ตั้งเวลา...ให้มาปลุก...
...หนูรีบลุก...ฉับไว...ได้ยินหู...
...เสียงแว่วแว่ว...คนเจี้อยแจ้ว...เลยลุกดู...
...คนข้างบ้าน...เค้าจับคู่...ทะเลาะกัน...
...นาฬิกา...ไม่รักษา...สัญญาไว้...
...บอกจะปลุก...แล้วงัย...ใจโศกศัลย์...
...ถ่านดันหมด...อดปลุก...ลุกไม่ทัน...
...แล้วรีบพลัน...มานอกห้อง...มองเวลา...
...หนูยังเมา...ขี้ตา...ใคร่มาตื่น...
...นั้งสะอื้น...น้อยใจ...เป็นหนักหนา...
...กะว่าเช้า...แล้วเชียว...เหลียวมองมา...
...นาฬิกา...สิบสองโมง...ตรงเผงเลย...
...หนูขุ่นข้อง...หมองใจ...ไม่ไหวแล้ว...
...คว้าถ้วยแก้ว...ย้อมใจ...ในอกเอ๋ย...
...กับกาแฟ...แก้วใหญ่ ๆ...ให้ชมเชย...
...อดดูเลย...การณ์ตูนเรา...ที่เฝ้ารอ...
...ในห้องนี้...ใครใจดี...ให้ยืมบ้าง...
...วีซีดี...การ์ตูนดัง...หนูนั่งขอ...
...อยากจะยืม...ดูสักวัน...พลันคอยรอ...
...โดเรม่อน...แลก้อ...ขอ โคนัน...
...พระทินวงษ์...ถ้ามี...หนูก็ขอ...
...และจะรอ...ด้วยใจ...ที่สุขสันต์...
...หนูจะขอ...ยืมพี่...สองสามวัน...
...และจะตอบ...แทนกัน...ด้วยน้ำใจ...
4 สิงหาคม 2550 21:14 น.
อาราเล่
...เข้าห้องนี้...สนุกดี...ไม่มีเศร้า...
...มาปลดเปลื้อง...ความเหงา...ให้ห่างหาย...
...ลืมเรื่องทุกข์...เรื่องเศร้า...เข้ามาคลาย...
...หวังได้หมาย...รอยยิ้ม...กริ่มออกไป...
...หนูจาเล่า...อะไร...ฟังให้ซึ้ง...
...กาลครั้งหนึ่ง...หนูนั้น...พลันกลับไหล...
...อยู่ใต้ต้น...ไม้ใหญ่...ใบมากมาย...
...ผลคล้าย ๆ...ลูกแตงโม...ลูกโตเชียว...
...กำลังหลับ...เคลิ้ม ๆ...เติมเต็มสุข...
...ตัวกระตุก...สะดุ้งไป...ให้แลเหลียว...
...แผ่นดินไหว...นี่หว่า...น่ากลัวเชียว...
...หนูเลยเหลียว...สุดก้อง...ร้องตะโกน...
...ด้วยหวังดี...ที่หนูนี้...ตะโกนให้...
...ความตื่นเต้น...ตกใจ...ให้โลดโผน...
...วิ่งสุดกู่...ลู่ไป...ใจทะโมน...
...ป้องตะโกน...กึกก้อง...ร้องสุดใจ...
...เสียงทำให้...คนตระหนก...ตกใจตื่น...
...หนูมายืน...ชี้ชัด...ว่าจุดไหน...
...อ้าว! มะพร้าว...หนึ่งลูก...ทำตกใจ...
...แล้วหนูผิด...ใช่ใหม...ที่ตะโกน...
...ใครอยู่ใกล้...เข้ามาไข...ปัญหาหน่อย...
...อาราเล่...ตัวน้อย...ไม่ห้อยโหน...
...นั่งน้อยเนื้อ...ต่ำใจ...ใครปลอบโยน...
...หนูตะโกน...เพราะตกใจ...ใช่มายา...
..........................................................
หน้าส่วนตัว
3025
