6 มีนาคม 2547 10:06 น.
เจลใส
สวัสดีดวงตะวันยามเบิกฟ้า
สุริยาแสงกล้าร้อนแรงเร่า
จบสักทีการรอคอยของสองเรา
วันนี้เขาคนของใจจะกลับคืน
สวัสดีทุกทุกคนบนโลกหล้า
อยากประกาศว่าดีใจอย่างไม่ฝืน
รอทุกวันเพื่อวันนี้มีจุดยืน
แม้ค่ำคืนก็ไม่นอนด้วยจักคอย
แม้อ่อนล้าโรยแรงไม่สิ้นหวัง
มีพลังแกร่งกล้าไม่เดินถอย
ไม่เคยมีสักครั้งรอใจลอย
เพราะฉันคอยด้วยใจที่มั่นคง
.....การรอคอยมักจะผ่านไปอย่างช้า-ช้า
จนน่าปวดหัว ด้วยรอจนท้อแท้ แต่เมื่อได้รอแล้วสิ่งที่หวังที่รอกำลังจะกลับมา
มันน่าตื่นเต้น และทำให้รู้ว่าการรอคอยของเรา มีความหมายจริงจริง*-*
6 มีนาคม 2547 02:31 น.
เจลใส
ฉันรอเพียงดวงตะวันสาดแสง
อันร้อนแรงแก่งแย่งกันแผดเผา
ความทุกข์ร้อนความเศร้าที่เป็นเงา
ให้ถูกเผาเบาบางจนจางไป
วันรุ่งขึ้นเธอก็จะกลับมา
พร้อมคำถามว่าฉันรักเธอไหม
ส่วนคำตอบมอบให้อยู่ในใจ
ว่าอะไรเธอก็คงจะรู้ดี
รัก รัก รัก รัก เธอมีเพียงเท่านั้น
ร้อยหมื่นพันฉันก็จะถอยหนี
เพราะมั่นใจในรักเธอคนดี
ฉันจึงรอวันนี้เพื่อบอกเธอ
ดวงตะวันกำลังจะสาดแสง
สีแดงกลมโตสดใสเสมอ
เหมือนรักฉันเปล่งประกายในรักเธอ
ว่าเราจะพบเจอจบวันรอคอย
5 มีนาคม 2547 07:12 น.
เจลใส
กว่าจะผล็อยเผลอเพลียหลับกระสับกระส่าย
ยังมิวายชายตามองฟ้านั่น
เห็นดวงดาวนับหมื่นนับร้อยพัน
เรียงหน้ากันมาเอ่ยเธอเอยนอน
คนรอคอยคอยด้วยใจใช่เป็นสุข
ยังมีทุกข์ห่วงนิดติดใจสุดไถ่ถอน
ยามจะกินเห็นหน้าก็อาวรณ์
จึงได้เขียนเป็นกลอนด้วยร้อนใจ
4 มีนาคม 2547 21:24 น.
เจลใส
ด้วยรอคอยคอยรักจักกลับหวน
ถึงอันควรแก่วันพร่ำเฉลย
กลับมาแล้วรักเราคลอเคล้าเคย
จะบอกเอ่ยเผยใจให้รู้ความ
แอบตื่นเต้นดวงเพ็ญจ๋าช่วยข้าหน่อย
กลัวจะปล่อยเกินหักห้ามยามวาบหวาม
นอนไม่หลับสับส่ายชายตาตาม
จนสองยามข่มไม่หลับขับไม่นอน
แม้นับแกะนับดาวพราวพร่างฟ้า
ยังแข็งตาโหยหามิไถ่ถอน
โอ้ความรักเป็นเอาหนักไม่จักนอน
หรือรอพรก่อนขับจะหลับตา
4 มีนาคม 2547 16:21 น.
เจลใส
เฝ้าแต่มองดวงจันทร์ในวันเหงา
เมื่อไหร่เขาคนดีจะมาหา
เฝ้านับดาวบนฟ้าด้วยศรัทธา
ด้วยเชื่อว่ารักข้าจะคืนใจ
เหลือเวลาสองวันที่เหน็บหนาว
ต้องนับดาวเปล่าเปลี่ยวแต่สดใส
ด้วยการรอคอยรักจักสิ้นไป
ด้วยคนดีของใจได้กลับมา
คืนสู่อ้อมดวงมาลย์ที่รานร้าว
ยามหมู่ดาวห่างไปไม่ผวา
ด้วยรักนี้ที่รอแต่นานมา
ทำให้ฉันรู้ค่าของการคอย
หน้าส่วนตัว
654
