27 กรกฎาคม 2548 15:26 น.
เจ้านาง
สงสารหัวใจ
มีรักครั้งใด ก็แสนชอกช้ำ
สงสารหัวใจ...เจ้ากรรม
เจ็บช้ำ..ระกำ ทุกที
รักเขา..เราเหนื่อย หัวใจ
ทุ่มเท ลงไป สุดช้ำ
แต่ต้องกล้ำกลืน..ฝืนทำ
เพื่อใจ ชุ่มช่ำ..ย่ำเย็น
10 พฤษภาคม 2548 15:02 น.
เจ้านาง
font color=#B400B0>เป็นอย่างนี้ทุกทีซิใจ
มีความรักทีไร...เป็นได้แค่ที่สอง
สุดท้าย..ก็คงต้องนั่งน้ำตานอง
มีรักเป็นรอง....ทุกที
ทำไม....เจอกันช้าอยู่ร่ำไป
สงสารหัวใจ....บอบช้ำได้ทุกครา....
19 เมษายน 2548 16:46 น.
เจ้านาง
ทุกอย่างเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า
ลืมเรื่องของเรา..เถอะนะ
อย่าทำร้าย...หัวใจ..ให้ย่อยยับ
กับการ...เหนี่ยวรั้ง...หัวใจ
ในเมื่อ...มันมาสุดทาง
ก็ต้องเลิกร้าง....ห่างหาย
อย่าทน...กล้ำกลืน...ฝืนใจ
ยอมจากไป ด้วยรอยน้ำตา
อาจดู...ใจร้าย..ใจดำ
แต่ถ้าให้ฝืนทำ....ก็ไม่ไหว
ต่างคน ต่างรู้อยู่แก่ใจ
แล้วจะฝืนรักกันทำไม....ไม่จำเป็น
อยากให้ยอมรับความจริง
ทุกสิ่งเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า
เราต่างก็มีทางของเรา.
ยอมรับความปวดร้าว......แล้วจากไป
19 มกราคม 2548 17:21 น.
เจ้านาง
คิดถึงเหลือเกิน........
ตั้งแต่ห่างเหิน...เมินหมาง
คิดถึงเหลือเกิน...........ทุกยาม
คิดถึง....ทุกอย่าง.....ระหว่างเรา
8 ธันวาคม 2547 14:06 น.
เจ้านาง
ยิ่งใกล้...ยิ่งเจ็บ จริง..จริง
ทุกสิ่ง เปลี่ยนไป...ไม่เหมือนเก่า
เธอลืม ความรัก..ระหว่างเรา
มีเค้า..เข้ามากั้นกลาง
ยิ่งใกล้..ยิ่งเจ็บ..เหลือเกิน..
เธอห่าง หมางเมิน..ทำได้
ไม่แคร์..ไม่สน..คนใจร้าย..
ใส่ใจ..เค้าได้ทุกเวลา
ยิ่งใกล้..ก็ยิ่งเจ็บ
ฉันเจ็บ..ฉันปวด เหลือเกิน
อยากห่าง...หมางเมิน..
แต่ก็ยากเกินที่จะทำ
ทำไมยังต้องเจอ...
แล้งต้องเห็นเธอกับเค้า..ทุกที
แต่เธอก็ทำไม่รู้ไม่ชี้...
เริงร่าได้ทุกที ที่เจอ..
หน้าส่วนตัว
1165
