22 กรกฎาคม 2552 23:47 น.
เรริน
หอมชื่นกลิ่นดอกการะบุหนิง
หนึ่งชายหญิงเคียงขวัญคืนวันเพ็ญ
เย้าเย้ยจันทร์สกาวท่ามหนาวเย็น
แสงเดือนเด่นเฉิดฉายเชื่อมสายใย
"พี่จะให้คำมั่นท่ามจันทร์งาม
จักเอ่ยความฝากเจ้ารับเอาไว้
รักเพียงเจ้าน้องหญิงเหนือสิ่งใด
มิมีใครเทียมแน่แม่เนื้อนวล"
เชื่อมั่นถ้อยกล่าวฝากลมปากพี่
ดวงฤดีมอบมั่นมิผันผวน
ภักดิ์คงมั่นแน่วแน่มิแปรปรวน
หทัยครวญรำพันมั่นมิคลาย
คืนเดือนหงายร่ำไห้ไร้ใครเคียง
ร้างน้ำเสียงพร่ำฝากถ้อยหลากหลาย
ร้างรอยนิ้วเย้ายวนเนื้อนวลกาย
ร้างเลือนหายรอยลมพรมผ่านไป
19 กรกฎาคม 2552 12:14 น.
เรริน
ค่ำคืนนี้ดาวพร่างอยู่กลางฟ้า
สองนัยน์ตาปริ่มรื้นกล้ำกลืนช้ำ
ด้วยคลอนใจดวงน้อยกับรอยคำ
ทุกสิ่งล้วนกล่าวพร่ำหมายอำลา
หากดวงแดมิแหลกแตกสลาย
อาจมิสายเพราะจินต์ถวิลหา
ผิดเรื่องไรทักท้วงผ่านดวงตา
หมด ฤ ค่า ใจภักดิ์สลักไว้
หรือเคืองแค้นจึงโทษถึงโกรธนัก
เลือนรอยรักเสมือนสร้างเงื่อนไข
ทวนผิด - ถูก จนมิเหลือแม้เยื่อใด
ตัดสายใยสายสวาทให้ขาดลง
ทนใจรอแสงรุ่งของพรุ่งนี้
จักมอบฤดีกำนัลด้วยมั่นคง
คือความภักดิ์รักมากจากอนงค์
น้อมมาส่งรักพิสุทธิ์ดุจหทัย
หากแม้นเขาหมดค่าคำว่ารัก
หัวใจควรตระหนักถูกผลักไส
รอยทรงจำได้มาจักตราไว้
สุดหัวใจ เจ็บล้ำรอยช้ำจม
18 กรกฎาคม 2552 18:39 น.
เรริน
บรรจงร่ายรอยรักผ่านอักษร
ผ่อนอาวรณ์ทั้งปวงในทรวงนี้
มากลั่นถ้อยสารพันจำนรรจ์พี่
จากคนที่มอบภักดิ์สลักลาย
บรรจงวางสายสร้อยมาร้อยรัก
หทัยปักลงท่ามแห่งความหมาย
สื่อความนัยส่งถึงเพียงหนึ่งชาย
มิคลอนคลายห่วงหาด้วยอาลัย
บรรจงทาบมือน้อยจับสร้อยสาย
ก่อนพี่ชายสวมปลอบนำมอบไว้
วอนคุณพระคุ้มครองปกป้องภัย
เปรียบถ้อยนัยของหมั้นแต่นั้นมา
บรรจงวาดรอยรักด้วยภักดิ์มั่น
เฝ้าถนอมเคียงขวัญหนึ่งสัญญา
คอยตระหนักถ้อยนั้นอันล้ำค่า
ปรารถนาเคียงอยู่เป็นคู่ครอง
บรรจงมือก้มกราบวางราบพื้น
น้ำตารื้นหยาดไหลเอ่อนัยน์สอง
ขอองค์พระคุ้มครองและปกป้อง
รอยรักสองคืนเรือนดั่งเหมือนเคย
หน้าส่วนตัว
689
