4 ธันวาคม 2545 18:01 น.
เอ๋
พ่อเคยหวังตั้งใจเอาไว้ว่า
วันข้างหน้าลูกรักจักสมหมาย
มีความรู้สู้ฝ่าฟันสุขบั้นปลาย
พ่อไม่เหนื่อยแหนงหน่ายเฝ้าห่วงใย
ค่าเล่าเรียนเครื่องเขียนเพียรจัดหา
อีกเสื้อผ้าอุปกรณ์ซื้อผ่อนให้
เงินค่ารถหมดค่ากินทุ่มหมดใจ
แต่ละปีผ่านไปพ่อชื่นชม
มีการบ้านงานประดิษฐ์คิดช่วยเหลือ
ลูกไม่เบื่อฝึกประจำทำเหมาะสม
สิบสองปีมีชื่อเสียงคนนิยม
พ่อหายทุกข์ระทมสุขวิญญาณ์
สิ่งที่พ่อมั่นหมายก็มาถึง
แสนซาบซึ้งที่สุดปรารถนา
ลูกเข้าเรียนต่อได้สมเจตนา
จนน้ำตาพ่อหลั่งไหลสมใจจินต์
พ่อตั้งใจให้ลูกได้เรียนต่อ
ไม่ย่อท้อเรื่องเงินทองสิ้นทรัพย์สิน
เคยประจำค่ำเช้ามาอยู่กิน
จำจากถิ่นเคยนอนสะท้อนใจ
ไปเถิดลูกได้ร่ำเรียนเพียรศึกษา
ตัวพ่อกล้าข่มจิตฝืนกล้ำกลืนไหว
เมื่อลูกรักจากลาไปแรมไกล
เศร้าหายไปจนลูกรับปริญญา
1 ธันวาคม 2545 12:37 น.
เอ๋
แม้จุดหมาย..หมายจุดไกล..ยังปลายฟ้า
จะฟันฝ่า..ฝ่าฟันไป..ให้ถึงฝัน
แม้จากไกล..ไกลจากเธอ..ชั่วนิรันดร์
ความผูกพัน..พันผูกใจ..ไว้แต่เธอ
แม้ทางแยก..แยกทางฝัน..ถึงวันพราก
จำลาจาก..จากลากัน..มั่นเสมอ
จะมั่นคง..คงมั่นไว้..แม้ไม่เจอ
คงรักเธอ...เธอรักใคร..ใจยอมทน
หวังวันหนึ่ง..หนึ่งวันหน้า..สร้างฟ้าสวย
ร่วมกันช่วย..ช่วยกันร่าง..สร้างสายฝน
หวังฟูฟื้น...ฟื้นฟูชาติ..ผงาดตน
ฝันแยกคน..คนแยกกัน..ตามฝันไป
ต้องลาแล้ว..แล้วลาจาก..ฝากเพียงหวัง
เป็นกำลัง...หวังเธอสู้..สู่จุดหมาย
ฝันของเธอ..เธอกับฉัน..บุกบั่นไป
เพียงรู้ไว้..ในวันนี้..เคยมีเรา
หน้าส่วนตัว
932
