6 กรกฎาคม 2546 20:36 น.
แก้ว กรุงเก่า
อำนาจใดในโลกนี้ที่ยิ่งใหญ่
เหนือภรรยาธิปไตย ยังไม่เห็น
เป็นอำนาจน่าเกรงขามสงครามเย็น
ของผู้เป็นภรรยาต่อสามี
เป็นอำนาจเบ็ดเสร็จที่เด็ดขาด
ถ้าบังอาจหลบหน้าหรือว่าหนี
จะถือว่ายอมรับกับคดี
หล่อนจะพูดเรื่องนี้อีกหลายวัน
แล้วเคราะห์กรรมก็จะตกกับอกผัว
ต้องหมองมัวเหี่ยวแห้งไม่แข็งขัน
ต้องอดกินของดีอีกกี่วัน
เปรี้ยวหวานมันพาลจืดชืดทันใด
เพราะฉะนั้นขอเตือนว่าบรรดาผัว
พึงเกรงกลัวผู้หญิงผู้ยิ่งใหญ่
การปกครองบ้านเรามอบเขาไป
อยู่ด้วยความเกรงใจจะให้คุณ
เวลาหล่อนดุว่าก็อย่าเถียง
นึกว่าเพียงเพลงกล่อมพึงน้อมหนุน
จงเพลิดเพลินงานบ้านสำราญบุญ
ความสมดุลย์จะมาเยือนถึงเรือนชาน
พึงเจียมตัวเจียมใจไว้สักนิด
อย่าได้คิดแข็งข้อหรือต่อต้าน
คิดว่าเป็นกรรมเก่าเข้ารังควาน
เพื่อความสุขตลอดกาลของครอบครัว
4 กรกฎาคม 2546 21:57 น.
แก้ว กรุงเก่า
กระท่อมน้อยหลังนี้มีความรัก
เฝ้าฟูมฟักอุ้มชูสู้ฟันฝ่า
แม้กัดกินก้อนเกลือเจือน้ำตา
ก็ก้มหน้าอดทนไม่บ่นเลย
เราสองคนใจเดียวเด็ดเดี่ยวนัก
ใช้ความรักนำพาอย่าผ่าเผย
เพียงมีกันและกันไม่หวั่นเลย
คำรักเผยต่อกันจนมั่นใจ
ยามเหน็ดเหนื่อยกลับมาเห็นหน้าน้อง
ยืนยิ้มย่องคอยท่าน่ารักใคร่
เห็นรอยยิ้มความเหนื่อยหน่ายก็หายไป
จะตั้งใจสร้างฝันฉันและเธอ
ฝันจะสร้างรังรักสักหลังหนึ่ง
เป็นที่ซึ่งอุ่นไอรักใคร่เสมอ
แม้หนทางยาวไกลหาไม่เจอ
ยังคงเพ้อหาทางสร้างวิมาน
เพียงได้กอดน้องนอนได้อ้อดออด
ได้พร่ำพลอดน้ำคำที่ฉ่ำหวาน
ได้ชมนกชมไม้ชมสายธาร
สู่วิมานสุขสมชมดาวเดือน
พลัน...วิมานที่วาดไว้ในอากาศ
ก็เอนลาดสั่นไหวเหมือนใครเคลื่อน
ค่อยค่อยลืมดวงตาที่พร่าเลือน
ยินเสียงเตือน...ตื่นหรือยัง ไอ้หลังยาว
30 มิถุนายน 2546 20:19 น.
แก้ว กรุงเก่า
แม่เมียดีคนนี้ไม่มีเหมือน
อยู่กับเรือนกับเหย้านั่งเฝ้าบ้าน
ข้าวไม่หุงมุ้งไม่กางไม่ล้างจาน
บ่นรำคาญญาติผัวรู้ทั่วไป
ผัวกลับจากงานมาซักผ้าก่อน
แล้วพักผ่อนด้วยล้างจานเป็นการใหญ่
ตื่นนอนเช้าต้องปากหวานทานอะไร
แล้วจัดให้ตามที่สั่งดังว่าวอน
ชอบนินทาชาวบ้านเป็นงานหลัก
ไปไหนมักอวดร่ำรวยสวยไว้ก่อน
มักหึงหวงจนเกินงามทำแง่งอน
เวลานอนพอกหน้าสีเหมือนผีตาย
ชอบแต่งตัวแข่งขันแฟชั่นเขา
มักหูเบาไร้เหตุผลเชื่อคนง่าย
ชอบติเตียนทั่วไปมือไม่พาย
ชอบก้าวก่ายหน้าที่สามีตน
ชอบเล่นไพ่เล่นหวยคิดรวยลัด
สารพัดการพนันเมียฉันสน
ยามเล่นได้ใช้คล่องคะนองตน
ยามเสียบ่นลองใหม่ดวงไม่ดี
ชอบทำร้ายสามีทั้งตีทุบ
จนดั้งยุบใบหูก็ยู่ยี่
ซ้ำทำร้ายจิตใจไม่ไยดี
ว่าไม่มีน้ำยาน่าเจ็บใจ
รันทดท้อทุกข์เข็ญไม่เป็นท่า
แอบเขียนมารำพันยังหวั่นไหว
หากเมื่อท่านอ่านจบลบทิ้งไป
ขืนปล่อยไว้เธอรู้เข้าเราจะซวย
28 มิถุนายน 2546 17:45 น.
แก้ว กรุงเก่า
เคยอุ้มชู ดูแล แต่ก่อนเก่า
มาทิ้งเรา อยู่คนเดียว ไม่เหลียวหา
ได้ของใหม่ ทิ้งเก่าคืน ให้ขึ้นรา
คิดหวนหา วันเก่าเก่า ยังเฝ้ารอ
คอยวนเวียน ห่วงหา อยู่หน้าบ้าน
ไม่เคยคร้าน ทุกยาม ติดตามง้อ
พอได้เห็น หน้าเธอ ชะเง้อคอ
ไม่เคยขอ ความรัก เลยสักที
ฉันผิดหรือ ที่หลง ร้องส่งเสียง
ก็เพื่อเพียง เรียกหาเธอ อยากเจอนี่
เธอโกรธเกลียด ด่าว่า ไม่ปราณี
ซ้ำยังตี เจ็บระบม ตรมอุรา
แม้เธอมี แก่ใจ ได้โปรดคิด
ห่วงสักนิด เรียกร้อง หรือมองหา
เถอะวันหนึ่ง ขาดฉัน กรรมทันตา
ไม่มีหมา พวกโจรร้าย จะได้ใจ
28 มิถุนายน 2546 12:15 น.
แก้ว กรุงเก่า
น่ายกย่องภูมิปัญญาในอดีต
เป็นความคิดสร้างสรรค์ทันสมัย
ศิลปะ คู่บ้าน ตำนานไทย
ด้วยเมรัย มีบทบาท สร้างชาติมา
ครั้งโบราณ นานมา คุณย่าโม
ใช้..สาโท ลวงเมา พวกลาวกล้า
พอได้ที่ ลอบตี ไล่บีฑา
จนพวกลาว ถอยท้อ ไม่ต่อกร
จะกล่าวถึง วิธีทำ สาโทไทย
เป็นเบื้องต้น พอให้ ใช้สั่งสอน
หวังเพียงให้ คนรุ่นใหม่ ได้สังวร
ไม่เกี่ยงงอน หันไปหา สุราแพง
จากข้าวเหนียว ในนา ของตาอยู่
นำไปสู่ โรงสี เถ้าแก่แสง
ข้าวสารเหนียว ขายให้ พ่ออ้ายแดง
เพื่อเปลี่ยนแปลง หน้าตา เป็น...สาโท
เป็นเมรัย รสหวาน ชาวบ้านนอก
สินค้าออก หนึ่งผลิตภัณฑ์ ท่านคุยโอ่
มีให้ชิม ตามงาน ออกร้านโชว์
ตั้งชื่อโก้ ไวน์ไทย ของไม่แพง
ข้าวสารเหนียว นำไป นึ่งให้สุก
ผึ่งให้เย็น แล้วคลุก กับลูกแป้ง
พรมน้ำให้ พอหมาดหมาด อย่าสาดแรง
ถ้าก้อนแข็ง ต้องบีบเข้า แล้วเคล้าปน
แล้วล้างไห ที่จะใส่ ให้สะอาด
และควรราด ด้วยน้ำเดือด อีกสักหน
หากจะให้ หอมนาน ใช้ควันรน
คว่ำไว้จน แห้งไป ใช้ได้เลย
นำข้าวเหนียว ที่คลุกไว้ ใส่ไหปิด
เก็บมิดชิด ห้าวันเถิด จึงเปิดเผย
กลิ่นหอมหวน ยวนใจ ดั่งใบเตย
อย่ารอเลย รินน้ำใส่ ไปทันที
ปิดฝาไห ไว้อีก สามวันเถิด
จึงค่อยเปิด ชิมรสดู รู้ถ้วนถี่
หากแม้ขม เกินไป รสไม่ดี
น้ำตาลมีเติมนิดจะติดใจ
สาโทไทย ที่ดี ต้องมีรส
ท่านกำหนดหวานนำขมตามไล่
จากสงกรานต์ผ่านไปยังบุญบั้งไฟ
เชิญชื่นใจฉ่ำอุรากับสาโท
หน้าส่วนตัว
1300
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแก้ว กรุงเก่า
