2 กุมภาพันธ์ 2546 16:07 น.
แทนฝัน
อย่าทิ้งร้างให้ว้างเวิ้งระเริงเหงา
อย่าให้เงาความว่างเปล่าเข้าอาศัย...
อย่าเลือนลืมคำเคยปลื้มลืมห่วงใย
อย่าฉาบไล้ด้วยน้ำใสให้รินตา.....
บอกให้รู้ว่ารักอยู่เหมือนเคยรัก
เนิ่นนานนักรักหวั่นไหวไปนักหนา...
บอกให้รู้ยังรักอยู่ไม่สร่างซา
อย่าทิ้งร้างความเหว่ว้าไว้กับใจ
กว่าวันเหงาจะผ่านพ้นคนก็ร้าว
ฉันชิงชังความว่างเปล่ามากเท่าไหน..
ถ้ายังเป็นคนรู้จัก..รักห่วงใย
ก็อย่าทิ้งฉันเอาไว้นอกสายตา...
เพราะความทุกข์ที่ขมปร่ามันบ่าท้น
ผ่านเวลาล้าหม่น..นานนักหนา
อยากข้ามพ้นความร้าวรนทรมา...
ก่อนคำนี้จะเข่นฆ่า ไม่รู้ใจ
2 กุมภาพันธ์ 2546 15:41 น.
แทนฝัน
ดาวรายฉายค่ำคืน ฟ้าทั้งผืนตื่นจากฝัน
ฝากรักไปห่มจันทร์ ฝากใจฉันไปให้คุณ
ดาวรายอยู่ดาษดื่น พราวค่ำคืนให้ไออุ่น
คำรักยังละมุน รอบอกคุณอยู่เนิ่นนาน
ร้อยพันที่ฉันพร่ำ ทุกน้ำคำยังอ่อนหวาน
เพียงแค่ไม่พบพาน จึงไหว้วานฝากฟ้ามา
คำแล้วและคำเล่า ใจดวงเหงายังส่งหา
นาทีแห่งนิทรา หากสองตายังห่วงใย
อ้อนวอนลมพรมผ่าน เพียงขับขานคำหวานไหว
บอกคุณผู้อยู่ไกล ว่ามีใครรักเหลือเกิน
อ้อนวอนดาวทุกดวง ฉันยังห่วงคนห่างเหิน
แม้เป็นแค่คนถูกเมิน มากเหลือเกิน..ยังรักคุณ
31 มกราคม 2546 09:48 น.
แทนฝัน
เพราะเธอคือวันวานที่ผ่านลับ...
หัวใจจึงแหลกยับดับความฝัน
ทอดสายตามองหาต่อหน้าจันทร์..
ร่ายคืนเหงาที่เงียบงันด้วยน้ำตา...
เพราะไม่เคยลืมวันวานให้ผ่านคล้อย
จึงจมพร่าน้ำตาปรอยยามคอยหา
ฟ้าผืนกว้างทางแสนไกลสุดปัญญา...
ทั้งที่อยากพบหน้าแทบขาดใจ....
ภาวนาขอจันทร์เจ้าดาวพราวจ้า...
ไปทดแทนความห่วงหา..จะได้ไหม...
คนเหว่ว้า..ยังมองหา..แต่คนไกล
เพราะเธอคือ..หนึ่งใน..หัวใจเดียว....
31 มกราคม 2546 09:02 น.
แทนฝัน
รักเป็นแค่ดาวเดือนที่เคลื่อนผ่าน
รักเป็นแค่ห้วงกาลให้คอยหา
รักเป็นแค่ปรอยน้ำใสไล้ขอบตา
เพียงเพราะว่า..คนของใจ..ไกลเหลือเกิน....
หน้าส่วนตัว
805
