2 กุมภาพันธ์ 2546 16:07 น.
แทนฝัน
อย่าทิ้งร้างให้ว้างเวิ้งระเริงเหงา
อย่าให้เงาความว่างเปล่าเข้าอาศัย...
อย่าเลือนลืมคำเคยปลื้มลืมห่วงใย
อย่าฉาบไล้ด้วยน้ำใสให้รินตา.....
บอกให้รู้ว่ารักอยู่เหมือนเคยรัก
เนิ่นนานนักรักหวั่นไหวไปนักหนา...
บอกให้รู้ยังรักอยู่ไม่สร่างซา
อย่าทิ้งร้างความเหว่ว้าไว้กับใจ
กว่าวันเหงาจะผ่านพ้นคนก็ร้าว
ฉันชิงชังความว่างเปล่ามากเท่าไหน..
ถ้ายังเป็นคนรู้จัก..รักห่วงใย
ก็อย่าทิ้งฉันเอาไว้นอกสายตา...
เพราะความทุกข์ที่ขมปร่ามันบ่าท้น
ผ่านเวลาล้าหม่น..นานนักหนา
อยากข้ามพ้นความร้าวรนทรมา...
ก่อนคำนี้จะเข่นฆ่า ไม่รู้ใจ
2 กุมภาพันธ์ 2546 15:41 น.
แทนฝัน
ดาวรายฉายค่ำคืน ฟ้าทั้งผืนตื่นจากฝัน
ฝากรักไปห่มจันทร์ ฝากใจฉันไปให้คุณ
ดาวรายอยู่ดาษดื่น พราวค่ำคืนให้ไออุ่น
คำรักยังละมุน รอบอกคุณอยู่เนิ่นนาน
ร้อยพันที่ฉันพร่ำ ทุกน้ำคำยังอ่อนหวาน
เพียงแค่ไม่พบพาน จึงไหว้วานฝากฟ้ามา
คำแล้วและคำเล่า ใจดวงเหงายังส่งหา
นาทีแห่งนิทรา หากสองตายังห่วงใย
อ้อนวอนลมพรมผ่าน เพียงขับขานคำหวานไหว
บอกคุณผู้อยู่ไกล ว่ามีใครรักเหลือเกิน
อ้อนวอนดาวทุกดวง ฉันยังห่วงคนห่างเหิน
แม้เป็นแค่คนถูกเมิน มากเหลือเกิน..ยังรักคุณ
หน้าส่วนตัว
806
