
ให้ จนลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ให้ ทั้งที่ต้องอ้างว้าง...หมองหม่น ให้ โดยไม่หวังสิ่งใดๆสู่ตน ให้ จนต้องกลายเป็นคนปวดใจ

                              
                                รักคนบ้านไกล        ดูใจอยาก
                                แฟนเขามาก           เราไม่รู้  ดูไม่เห็น
                                เหมืนสายลม           ที่พัดผ่านตอนเย็นๆ
                                เขาไม่เห็นหน้าเรา      เขาก็ลืม				
			
                                     อีกนานเพียงไหน
                                     หัวใจยังถามหา
                                     เมื่อไหร่คนที่จากลา
                                     จะกลับมาเสียที
                                     นับแต่วันนั้น
                                     จนถึงวันนี้
                                     นานแล้วสิคนดีที่เธอจากใจ