18 สิงหาคม 2545 14:38 น.
แมวบิน
ซึมซับได้ทุกข้อความ
ที่เธอมาย้ำ..มาฝากเอาไว้
อ่านทุกถ้อยคำ..ที่เธอเขียนไป
อ่านแล้วหัวใจ..มันยิ่งด้านชา
ใครถูกหรือว่าใครผิด
แล้วแต่จะคิด..ไม่เคยจะว่า
บอกแล้ว..ว่ากาลเวลา
จะตอบปัญหา..นี้ได้สักวัน
ไม่ต้องมาคอยย้ำเตือน
ใช้คำเชือดเฉือน..บาดหัวใจฉัน
รู้แล้ว..ว่าไม่แคร์กัน
ทุกคำพูดนั้น..ยังจำได้ดี
หรือยังไม่สาแก่ใจ
จึงกลับมาใหม่..แล้วพูดแบบนี้
จะให้ต้องเจ็บ..กันอีกกี่ปี
จึงจะเป็นที่..ถูกอกถูกใจ
ความรักเป็นสิ่งมีค่า
เมื่อเกิดขึ้นมา..ยากจะลืมได้
หากแต่วันนี้..รักจืดจางไป
น่าจะเก็บไว้..แต่สิ่งดีดี
คิดถึงคืนวันเก่าก่อน
อดหลับอดนอน..คุยอยู่ตรงนี้
ก็เพราะว่ารัก..ก็เพราะไยดี
แต่คำคำนี้..เธอไม่เข้าใจ
ต่อเมื่อวันนี้..หมางเมินเหินห่ าง
ดูไปคล้ายดัง..ละครบทสุดท้าย
ถึงบทอวสาน..ก็ต้องจบไป
ทั้งที่หัวใจปวดร้าว..เหลือเกิน
16 สิงหาคม 2545 10:28 น.
แมวบิน
ไม่รู้ว่าใช่หรือป่าว
แต่เห็นเค๊าแล้วหวั่นไหว
แอบอิจฉาอยู่ในใจ
เมื่อเห็นใครคุยกับคุณ
ไม่รู้ว่าใช่หรือป่าว
เคยนั่งเศร้าเคยหัวหมุน
ต้นเหตุเป็นเพราะคุณ
เลยว้าวุ่นไม่เข้าใจ
ไม่รู้ว่าใช่หรือป่าว
ทุกเรื่องราวเชื่อหรือไม่
แอบเก็บแอบใส่ใจ
แอบซ่อนไว้ไม่แสดง
ไม่รู้ว่าใช่หรือป่าว
แอบรักเค๊าแต่แอบแฝง
ไม่กล้าจะแจกแจง
กลัวโดนแกล้งให้ช้ำใจ
16 สิงหาคม 2545 10:17 น.
แมวบิน
ไม่ใช่เป็นเพราะใคร
หรือเพราะสิ่งใดทั้งนั้น
ไม่ใช่มนต์ของพระจันทร์
ไม่ใช่ฝันเพียงชั่วคืน
เป็นความรู้สึกหนึ่ง
ซึ่งฉันไม่อาจฝืน
มอบให้แล้วไม่รับกลับคืน
ทั้งเมื่อตื่นหรือหลับไหล
ความรู้สึกดีดี
เกิดเมื่อไหร่นี้ตอบไม่ได้
เหมือนความผูกพันธ์ระหว่างใจ
เชื่อมโยงกันไว้ด้วยเวลา
อยากอ้อนวอนและร้องขอ
คุกเข่ารอที่ตรงหน้า
ด้วยความหมายเต็มแววตา
บ่งบอกว่าฉันรักเธอ
15 สิงหาคม 2545 14:48 น.
แมวบิน
...ถึงเธอบ้างหรือไม่
...ความห่วงใยที่ส่งไปหา
...ความอาทรซึ่งมีเสมอมา
...เก็บรักษาไว้นะคนดี
...ยามใดที่เริ่มท้อแท้
...รู้สึกอ่อนแอหันมาทางนี้
...สายตาคู่เดิมยังคงหวังดี
...ยังคงเต็มปรี่ด้วยกำลังใจ
...เหนื่อยนักก็พักเสียบ้าง
...หยุดเติมพลังเพื่อเริ่มต้นใหม่
...อยากให้รู้สึกว่ายังมีใคร
...คอยเอาใจใส่อยู่ทุกเวลา
...อยากเห็นเธอนั้นถึงฝันที่หมาย
...หนทางยาวไกลที่เธอฟันฝ่า
...จะอยู่เคียงข้างตลอดเวลา
...ด้วยสายตาแห่งความห่วงใย
15 สิงหาคม 2545 14:40 น.
แมวบิน
กระป๋อมกระแป๋มมอมแมมคลุกฝุ่น
เพราะโลกมันหมุนเลยเดินต่อไม่ไหว
โคลงเคลงโยกเยกเดี๋ยวเบรคเดี๋ยวไป
เดินต่อทีไรไม่ตรงซักที
โลกคงเอียงเหมือนโดนเหวี่ยงหลายครั้ง
ไม่ทันระวังเกือบโดนฝังเป็นผี
เลยเดินลากขาทำหน้าเป็นผู้ดี
ชาวบ้านถอยหนีกลัวผู้ดีกัดเอา
ดื่มแค่นิดหน่อยไม่น้อยไม่มาก
ก้อแค่หอมปากหายอยากเบียร์เหล้า
แค่สี่ห้าร้านทานต่อพอเมา
ชีวิตคลุกเคล้าน้ำเน่าสิ้นดี
อยากหลับซักตื่นเผื่อฟื้นมาใหม่
เพื่อลืมใครๆที่ให้ร้ายป้ายสี
อ้าววววลืมไป ว๊า..ปากไม่ดี
งั้นจบแค่นี้ราตรีสวัสดิ์เอย...
หน้าส่วนตัว
640
