29 มกราคม 2547 20:26 น.
โยธวาธิต
หัวใจของเธอมันติดปีก
ฉันต้องหลีก ให้มันบิน ไปกับเขา
เพราะฉันรู้ดีว่าใจฌธอเบา
มันจึงบินไปกับเขาอย่างงายดาย
29 มกราคม 2547 20:18 น.
โยธวาธิต
อันตัวเรานั่งหงาอยู่คนเดียว
ช่างปล่าวเปลี่ยวหัวใจเป็นหนักหนา
มองดูดาวพราวแสงประกายตา
ทำให้พาใจเศร้าเหงาฤดี
โอ้ใจเอยอยากมีรักให้สุขขี
แต่ไม่มีคนรักเลยนี้หนา
เหมือนเกิดมาตัวฉันนั้นไร่ค่า
ไม่มีใครนั้นมารักสักคน
มีความเหงาเป็นเพื่อนข้าง ๆ กาย
ให้ผ่อนคลายยามไม่มีคนสน
อนิจจาตัวฉันนั้นอับจน
ต้องอดทนเหงาใจตลอดกาล
29 มกราคม 2547 20:11 น.
โยธวาธิต
เจ็บทุกครั้ง เมื่อ เจอเธอ
เห็นหน้าเธอ ต้องฝืนใจ ทำเป็นเฉย
เธอรู้ไหม ว่าฉัน ไม่ชอบเลย
ที่ต้องฝืน ใจทำเฉย เมื่อพบเธอ
หน้าส่วนตัว
1203
