9 พฤษภาคม 2546 10:01 น.
ใจปลายทาง
.เมื่อไรหนาเธอจ๋าจะมั่นใจ.
.ว่าคนไกล้คนนี้ไม่ได้บ้า.
.อาจจะมีติงต๊องบ้างเป็นบางครา.
.อารมณ์ดีหรอกหนาเปล่าบ้าเลย.
.อย่าฟังคำใครนินทาน่ะที่รัก.
.โปรดจงหักห้ามใจให้นิ่งเฉย.
.อย่าไปฟังคำใครใส่ร้ายเลย.
.ฉันจะเผยให้คนดีนี้เข้าใจ.
.เพียงนั่งยิ้มทั้งวันนั่นหรือบ้า.
.เพียงมองฟ้าสีชมพูดูสดใส.
.เพียงแค่ตัวแยกทางกับหัวใจ.
.ใจฉันหายเธอลักไปไม่กลับมา.
.ถ้าฉันบ้าเธอจะกล้ารักฉันใหม.
.ลองถามใจดูดีดีที่รักจ๋า.
.ถ้าจะบ้าก็บ้ารักปักอุรา.
.ตอบฉันมาถ้าเธอกล้ามาบ้ารักกัน.
..................................( ^_^ )....................( ^_^ )...........................
9 พฤษภาคม 2546 09:51 น.
ใจปลายทาง
.สัญญานะเพื่อนคนไกลในวันนี้.
.จะไม่ทิ้งหลบลี้หนีปัญหา.
.จะไม่ฟังคำใส่ร้ายใครนินทา.
.จะยึดมั่นในวาจาสัจจะนาย.
.ร้อยคำพูดลมปากเป่าให้เราแยก.
.ไม่อาจแทรกความเชื่อใจให้ห่างหาย.
.คำว่าเพื่อนที่เราให้นายไป.
.เราเชื่อใจ..OFFLINE..นายเป็นคนดี.
.อนาคตเป็นอย่างไรไม่อยากรู้.
.จะขออยู่ในปัจจุบันแค่วันนี้.
.จะซื้อใจด้วยใจเท่าที่มี.
.จะรักษาเพื่อนคนนี้ให้นานนาน.
.ใครจะมองเราอย่างไรไม่เคยว่า.
.ใครจะว่าโง่นักหนาน่าสงสาร.
.ใครจะมองเราหน้าด้านช่างหัวมัน.
.นายเท่านั้นเชื่อใจกันเท่านั้นพอ.
...........ขออภัยท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ ที่เจอคำไม่สุภาพ .ค่ะ.................
6 พฤษภาคม 2546 20:45 น.
ใจปลายทาง
.มองกระท่อมปลายนาหลังคาใกล้.
.ในหัวใจที่เปลี่ยวเหงาเศร้านักหนา.
.คนรักเก่าเขาจากไปได้กลับมา.
.สายน้ำตาก็หลั่งใหลใจร้าวราน.
.โอ้หนุ่มนาช่างใจร้ายไม่ใยดี.
.พี่ไม่มีหัวใจไม่สงสาร.
.สาวบ้านใกล้รอพี่ชายมาเนิ่นนาน.
.ใจร้าวรานเมื่อคนเก่าเขามาครอง.
.มองเห็นเขาคลอเคลียละเหี่ยจิต.
.เขาใกล้ชิดแต่ตัวเราเศร้าหม่นหมอง.
.เมื่อหนุ่มนาคนใกล้ที่ใฝ่ปอง.
.มีคู่ครองใกล้วิวาห์ในเร็ววัน.
.มองกระท่อมปลายนาหลังคาใกล้.
.ตัดสินใจต้องลาไปใจโศกศัลย์.
.ขออวยชัยให้ทั้งสองครองรักกัน.
.น้ำตาฉันแทนน้ำสังข์หลั่งอวยพร.
......................^*^^*^............จบบริบุรณ์..............^*^^*^..........
......^*^*^............^*^*^............^*^......................^*^*^*^......
...............^*^.............^*^....................^*^^*^..............
5 พฤษภาคม 2546 19:10 น.
ใจปลายทาง
....ยินดีด้วยกับฉันนั้นทำไม....
....เมื่อหัวใจสองเราต่างเศร้าหมอง....
....รู้ทั้งรู้ใจฉันนั้นเธอครอง....
....แต่ที่ต้องลาไปเพราะใครกัน....
....มองตัวเองต่ำต้อยด้อยคุณค่า....
....ไร้ราคาไม่ควรคู่อยู่กับฉัน....
....เปรียบดอกฟ้ากับหมาวัดมันขัดกัน....
....ตัดสัมพันธ์เอื้อมไม่ถึงจึงเจียมใจ....
....แม้ดอกฟ้าจะโน้มกิ่งทิ้งตัวต่ำ....
....เพราะอยากทำให้เธอหนามาชิดใกล้....
....แต่เธอนั้นก็ถอยห่างอย่างตั้งใจ....
....ไปเถอะไปเดินตามทางอย่างต้องการ....
........................................................................................
4 พฤษภาคม 2546 16:27 น.
ใจปลายทาง
.ฉันเดินผ่านสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า.
.เด็กมากหน้าเล่นหยอกเย้าเจ้าเริงรื่น.
.มีเด็กหญิงคนหนึ่งซึ่งหยุดยืน.
.แก้มเปียกชื้นคราบน้ำตาน่าเศร้าใจ.
.ฉันเข้าใกล้ถามไถ่ว่าใครทำ.
.เหมือนตอกย้ำเด็กหญิงยิ่งร้องให้.
.พร้อมตอบมาพี่จ๋าหนูมองไม่เห็นใคร.
.แสงสว่างคืออะไรไม่เคยเจอ.
.เหมือนดอกไม้งอกงามตามประสา.
.เพียงเกิดมาเพราะผู้ใหญ่ได้พลั้งเผลอ.
.ทุกค่ำคืนหนูนั้นฝันละเมอ.
.ได้แต่เพ้อพ่อแม่จ๋ามารับที.
.มีผู้คนหมุนเวียนเปลี่ยนหน้ามา.
.เพื่อสรรหาเด็กกำพร้าหน้าตาดี.
.คนตาบอดอย่างเราเขาเมินหนี.
.รอหลายปีไม่มีใครพาไป.
.หนูอยากตายเพื่อจะได้ขึ้นสวรรค์.
.ทางบนนั้นคงสว่างอย่างสดใส.
.อยากมองเห็นเหมือนเช่นเด็กทั่วไป.
.โลกใบใหม่บนสวรรค์ที่ฉันรอ.
.................................................................................................................
.......ผู้คนมักมาหาเด็กๆๆและนำเด็กๆๆไปเป็นของพวกเขา แต่พวกเขามักจะผ่านเลยหนูไป หนูรู้ว่าเขาคงอยากพาหนูไป แต่เมื่อเขาเห็นว่าหนูตาบอด
เขาก็เลย ไปหาเด็กคนอื่นๆๆ เสมอ หนูก็ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง.....
........................................................................................................................
............Im nobodys child. Just like a flower. I am growing wild.
No mummys kisses and no daddys smile.
......Nobody wants me Im nobodys child.....
หน้าส่วนตัว
596
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟใจปลายทาง
