12 กรกฎาคม 2547 12:40 น.
ใยฝ้าย
บุญคุณต้องทดแทน แค้นก็ต้องชำระ
วันพระไม่ได้มีปีละหน
วันนี้จับไม่ได้ไล่ไม่ทันคน
แต่สักวันก็ต้องวนมาพบกัน
ก็โลกนี้มันกลมนี่น่า
ตามทฤษฎีเขาก็ว่าไว้อย่างนั้น
ญาติสนิทเธอคนไหน
ขอประกาศไว้ล่วงหน้าโดยทั่วกัน
เตรียมดอกไม้จันทร์ไว้เผาเธอ
คนละอันได้เลย
12 กรกฎาคม 2547 12:25 น.
ใยฝ้าย
แม้สายน้ำที่ไหลไป
ไม่เคยไหลย้อนกลับ
แต่ตะวันที่เลือนลับเหลี่ยมขอบฟ้า
จะกลับมาในวันใหม่
บางสิ่งที่พลั้งพลาดไป
ไม่มีทางเรียกคืนกลับมาได้
แต่ด้วยแสงสว่างแห่งกำลังใจ
จะสาดส่องความมืดมนให้สดใส
สิ่งที่แล้วให้ผ่านเลยไป
สู้ทนฝ่าฟันจนถึงวันใหม่
ที่เปี่ยมด้วยความสดใส
แห่งแสงตะวัน
12 กรกฎาคม 2547 12:13 น.
ใยฝ้าย
จะเป็นเพียงเม็ดทรายเม็ดหนึ่ง
แต่เป็นส่วนหนึ่งของแก้วเจียรไนอันงดงาม
จะเป็นเพียงน้ำหยดหนึ่ง
แต่เป็นส่วนหนึ่งของท้องทะเลอันกว้างไกล
จะเป็นเพียงโน๊ตตัวหนึ่ง
แต่เป็นส่วนหนึ่งของบทเพลงอันล้ำค่า
จะเป็นเพียงกรวดหินก้อนหนึ่ง
แต่เป็นส่วนหนึ่งของภูผาอันยิ่งใหญ่
จะเป็นเพียงดวงดาวดวงหนึ่ง
แต่เป็นส่วนหนึ่งของหมู่ดาวประดับฟ้า
จะเป็นเพียงคนธรรมดา
แต่เป็นส่วนที่มีค่าของสังคม
6 กรกฎาคม 2547 08:50 น.
ใยฝ้าย
ขอบคุณที่หวังดี
กลับมาอีกทีเมื่อสาย
ไม่ง่ายไปหน่อยหรือคุณชาย
ไว้ชาติหน้าตอนบ่าย ๆ ค่อยเจอกันอีกที
เห็นทนโท่ว่าฉันมีเขา
มากมายกว่าเธอเป็นร้อยเท่าเต้าหู้ยี้
หรือนึกว่าตัวเองมีดี
พอที่จะทำให้ฉันเปลี่ยนใจ
ไม่ต้องยีดเยื้อให้เสียเวลา
รอเวลาว่าฉันจะกลับไปหาหรือไม่
มีใครบ้างมีเพชรในมือแล้วขว้างทิ้งไป
แล้วหันไปเก็บกรวดทรายมาไว้แทน
28 พฤษภาคม 2547 12:40 น.
ใยฝ้าย
เวลาเดินต่อไปอย่างไม่อยุด
แต่ความรักของเรากลับอยู่แค่นี้
ไม่เดินต่อกลับถอยหลังลงทุกที
และก็สิ้นสุดแค่นี้เหมือนนาฬิกาตาย
หน้าส่วนตัว
918
