18 ตุลาคม 2547 12:52 น.
ไอติมรสต้มยำ
ไม่มีใครถูก ใครผิด เธอหรือฉัน
เราต่างรู้กัน ว่าวันนี้ ต้องมาถึงใช่ไหม
ทนกันไป ใจก็เจ็บ แล้วได้อะไร
ปล่อยให้ใจ ไปตามฝันของตัวเองดีกว่า
เราฝืนทนกันมานานพอแล้วนะคนดี
มันไม่มีอะไรดีขึ้น..มีแต่เกิดปัญหา
เราต้องคอยตามแก้ไขกันตลอดเวลา
ฉันเหนื่อยล้าและหมดความอดทน จึงขอไป
อย่าซื้อเวลา อย่าฉุดรั้งกัน มันไม่ดี
นับจากนี้พอให้เราจบพบคนใหม่
อาจจะเป็นใครที่ดีกว่า...สำหรับใจ
และโปรดเก็บความทรงจำเรื่องเราไว้ไปตลอด
ขอร้องเธอแค่นี้จะได้หรือเปล่า
15 ตุลาคม 2547 13:49 น.
ไอติมรสต้มยำ
ใจคงยังไม่เข้มแข็ง
ใจไม่ได้แกร่งดั่งภูผา
วันนี้ก็เลยเผลอมีน้ำตา
เพราะไม่รู้ว่า...จะทำอย่างไร
มันเป็นเรื่องธรรมดาของคน
เมื่อใจมันเจ็บจน...ทนไม่ไหว
ร้องไห้...แต่ไม่ได้หมายความว่าเราปราชัย
เพียงแต่ใจมันอยากร้องก็ปล่อยมา
เธอไม่ต้องมาสงสารฉัน
ไม่ต้องทำกัน..เหมือนฉันยังมีค่า
อย่าเลย...อย่าทำเป็นเวทนา
ขอร้อง...อย่ามองหน้า...อย่ามาสนใจ
เพราะวันนี้ฉันบอกให้ใจเข้มแข็ง
บอกกายให้กล้าแกร่งอย่าหวั่นไหว
และจะขอบอกเธอ...ว่าฉันไม่เป็นไร
ที่ผ่านมา...ให้ผ่านไป...ไม่เอาคืน
14 ตุลาคม 2547 15:31 น.
ไอติมรสต้มยำ
รำคาญใจเธอก็บอกมา
อย่าทำเหมือนว่าฉันไม่มีตัวตน
ฉันเองก็พอจะมีเหตุผล
ฉันก็คนมีการศึกษา
พูดกันตรงตรงก็ได้นี่
บอกมาสิว่าไม่อยากให้มาหา
หรือบอกกันว่ามันถึงเวลา
ที่ฉันต้องหาแฟนใหม่ที่ดีกว่าเธอ
ฉันมันคงใจกว้าง
เข้าใจอะไรหลายอย่างได้ดีเสมอ
บอกกันตรงตรงดีกว่าคอยหลบหน้าไม่พบเจอ
ถ้าหากเธอเป็นลูกผู้ชายอยากให้เคลียร์ที
รำคาญฉันมากมั๊ย
เธอถึงได้คอยหลีกหนี
ฉันไปทางโน้น...แต่เธอกลับเดินมาทางนี้
บอกกันมาดีดี...ก็ได้ให้รู้ตัว
14 ตุลาคม 2547 12:04 น.
ไอติมรสต้มยำ
รักแค่นี้...แค่นี้....ก็แค่นี้
รักแค่นี้...แค่นี้...จะแค่ไหน
รักแค่นี้...แค่นี้...รักหมดใจ
รักแค่ไหน...แค่ไหน...คิดเอาเอง
14 ตุลาคม 2547 09:58 น.
ไอติมรสต้มยำ
ห่างไกลใช่ห่างใจ
ความไกลใช้วัดค่า
ระยะทางหรือเวลา
จะมีค่าเมื่อห่างไกล
ห่างไกลใช่ห่างตา
มันมีค่ากว่าสิ่งไหน
เพราะความห่างเป็นสิ่งวัดใจ
ว่า..จะใกล้หรือไกลใจมั่นคง
หน้าส่วนตัว
820
