29 กรกฎาคม 2544 04:05 น.
ไอริน
สายลมพัดอ่อนไหว
ทะเลใจดูอ้างว้าง
ขาดคนเดินเคียงข้าง
เขาลาร้างจากไปไกล
สายฝนหล่นจากฟ้า
น้ำตาก้อรินไหล
ความรักหลุดลอยไป
อยู่หนใดไม่รู้เลย
29 กรกฎาคม 2544 03:28 น.
ไอริน
เป็นเพียง"ผู้หญิงน่าเบื่อ"คนหนึ่ง
ที่เธอคงไม่อาจ"ลึกซึ้ง"และเห็นว่ามีค่า
ก้อรู้ว่าอยู่"นอกสายตา"
แต่ยังคง"ส่องไฟขึ้นฟ้า"อยู่เรื่อยไป
"คนไม่พิเศษ"อย่างฉัน
คงต้อง"ทางใครทางมัน"กับเธอใช่ไหม
ช่วยบอกกับฉันก้อเพราะมันยัง"ข้องใจ"
เธอ"จะเก็บฉันไว้ทำไม"ในเมื่อหัวใจเธอไม่ต้องการ
28 กรกฎาคม 2544 03:39 น.
ไอริน
เพราะมีเธออยู่เคียงข้าง
เวลาที่ฉันอ้างว้าง หวั่นไหว
เพราะมีเธอคอยให้กำลังใจ
เวลาที่ฉันไม่มีใครและท้อแท้
เพราะมีเธอเป็นพลัง
ในทุกๆ ครั้งที่ฉันอ่อนแอ
เพราะมีเธอคอยแคร์
คอยห่วงใยดูแลฉันคนนี้
จีงอยากบอกให้เธอรู้ไว้
ขอบคุณในทุกกำลังใจของเพื่อนซี้
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปสักกี่ปี
แต่คำว่าเพื่อนซี้ ก้อจะเป็นของเธอคนนี้ตลอดไป
28 กรกฎาคม 2544 02:34 น.
ไอริน
ฉันอาจจะไม่ใช่คนดีนัก
แต่ก้อจริงใจที่จะบอกว่ารักเธอเสมอ
แม้ว่าต่อไป เราอาจไม่ได้พบเจอ
จอให้รู้ไว้ว่าฉันจะคิดถึงเธอนะคนดี
และไม่ว่าอะไรจะแปรผัน
สิ่งหนึ่งที่ยังคงมั่น ในความผูกพันือเพื่อนคนนี้
แม้นานแค่ไหนแม้ว่าเราจะห่างไกลก้อตามที
แต่ความรู้สึกดี ดี จากคน คนนี้ก้อจะยังคงมีและเหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
1210
